این روزها سینماگران به سرمایه‌گذاری در زمینه ساخت پردیس‌های سینمایی و مدیریت آنها علاقه‌مند شده‌اند که این موضوع نگرانی‌هایی را در زمینه شکل‌گیری مافیای اکران ایجاد کرده است.

اگر سینما را به عنوان یک صنعت به شمار آوریم مسئله اکران یکی از مهم‌ترین مسائل در این هنر-صنعت است که رابطه مستقیمی با تعداد سالن‌های سینما دارد که در سه دهه اخیر به دلیل کمبود در این بخش سینمای کشورمان با مشکلاتی روبه‌رو بوده است. سال‌ها سینمای ایران از تعداد کم سالن‌های نمایش رنج برده و همین مسئله سبب شده است فیلم‌های سینمایی مدت‌ها در نوبت اکران منتظر بمانند. البته در سال‌های گذشته با آغاز موج جدیدی در بازسازی سالن‌های سینمایی و تبدیل برخی از سینماها به پردیس، ظرفیت نمایشی کشور به ویژه در شهرهای بزرگ افزایش پیدا کرده و می‌توان گفت در بیشتر شهرهای بزرگ ایران، پردیس‌های سینمایی ساخته شده است.

اما موج جدیدی که در فرآیند ساخت‌وساز و بازسازی سالن‌های سینمایی به‌وجود آمده، ورود سینماگران به این عرصه است که دست به ساخت پردیس می‌زنند و ازجمله این پردیس‌ها می‌توان به «کورش»، «مگامال»، «سمرقند»، «چهارسو»، «قلهک» و... اشاره کرد. با افزایش حضور سینماگران در حوزه سالن‌سازی، این شبهه ایجاد می‌شود که با حضور سینمادارانی که هم تهیه‌کننده و هم پخش‌کننده هستند، آیا نوبت به اکران فیلم‌هایی غیراز تولیدات این افراد می‌رسد یا خیر!

سیدجمال ساداتیان تهیه‌کننده سینما با اشاره به اهمیت افزایش ظرفیت نمایشی در کشور گفت: معضل اصلی امروز سینمای ایران بحث سالن‌های سینما است. تصور کنید قبل از انقلاب اسلامی براساس آمارهایی که اعلام شده جمعیت کشور نزدیک به ۳۰ میلیون نفر بوده است و برای این جمعیت بیش از ۵۰۰ سالن سینما وجود داشت اما امروز جمعیت کشور ۸۰ میلیون نفر است و تعداد سالن‌های سینمای ایران نزدیک به ۳۰۰ سالن است که بخشی از این سالن‌ها نیز به دلیل قدیمی بودن از رده خارج هستند.تهیه‌کننده فیلم سینمایی «برف روی کاج‌ها» با اشاره به این مثال که از نظر آماری امریکا با ۲۴۰ میلیون جمعیتی که دارد ۴۰ هزار سالن نمایش دارد که این آمار با ایران قابل مقایسه نیست، بیان کرد: حتی کشور ترکیه که در کنار ایران قرار دارد نزدیک به ۷ هزار سالن سینما دارد. دوبی که چیزی به اسم صنعت سینما ندارد و جمعیت بسیار کمی نیز دارد، ۲۴۵ سالن استاندارد نمایشی دارد. این مثال‌ها نشان می‌دهد یک تهیه‌کننده زمانی که می‌بیند با تمام سختی‌های موجود فیلمی را تولید می‌کند اما در هنگام نمایش دچار مشکلات بسیاری می‌شود، تشویق می‌شود که اگر بخواهد فیلم خود را بدون مشقت در سینما نمایش دهد باید زیرساخت‌های مناسب نمایشی را فراهم کند که یکی از این زیرساخت‌ها می‌تواند افزایش سالن سینما باشد و اینکه امروز پخش‌کنندگان و تهیه‌کنندگان به فکر ساخت سالن‌های سینمایی هستند امر بسیار پسندیده‌ای است.

منوچهر محمدی تهیه‌کننده سینما و مدیر پردیس سینمایی «مگامال» در غرب تهران نیز در این‌باره گفت: اگر صنعت سینما را شامل تولید، توزیع و نمایش بدانیم لازم است به این موضوع تاکید کنیم که هرچقدر این سه بخش اصلی به یکدیگر نزدیک‌تر شوند این صنعت درست‌تر کار می‌کند. در این میان کسانی فقط علاقه‌مند به تولید در سینما هستند و دیگر به حوزه توزیع و نمایش کاری ندارند ولی برای تقویت صنعت سینما باید بدانیم که نیازمند کسانی هستیم که به نحوی در هر سه بخش سینما حضور داشته باشند. این حضور گاه می‌تواند صد در صدی باشد و گاه می‌تواند به عنوان بخشی از سرمایه و حضور یک فیلمساز باشد و لزومی ندارد که حضور فیلمساز در هر سه بخش کامل باشد. چنین حضورهایی نه تنها منافاتی با رونق اکران در کشور ندارد بلکه یک هم‌افزایی نیز به وجود می‌آورد زیرا کسی که تهیه‌کننده است، شرایط و تنگناهای حوزه نمایش و اکران و مشکلات حقوقی توزیع را درک می‌کند و در کنار آن مسائل حوزه تولید را می‌شناسد.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «بوسیدن روی ماه» تاکید کرد: بعد از انقلاب اسلامی نیروهای سینمایی در سه بخش تولید، توزیع و نمایش توزیع شدند و همین امر منجر به ایجاد مجموعه‌ای از اصطکاک‌ها شد که چندان به نفع سینمای ایران نبود و نوعی تضاد منافع در این سه حوزه به‌وجود آمد، در حالی که اگر حضور افراد در هر سه عرصه فراهم شود به طور طبیعی به جای اصطکاک به نوعی همکاری و تعاون می‌رسیم که می‌تواند به نفع مجموعه سینمای کشور باشد. ما اگر بخواهیم قواره سینمای ایران را بلند کنیم و در مسیر رشد قرار گیریم، احتیاج داریم که این سه حوزه گسترش پیدا کند./منبع: صمت