بعد از جنجالی که سخنان توهین آمیز بهناز جعفری، دیشب در نشست مطبوعاتی سریال «زیر پای مادر» به وجود آورد؛ واکنش های زیادی را در فضای مجازی و فعالان رسانه ای برانگیخت. ابتدا رامبد جوان صبح امروز یک فایل صوتی در حمایت از جعفری منتشر کرد . حوالی ظهر نیز نیما حسنی نسب مطلبی علیه جعفری و جوان را در کانال شخصی اش منتشر کرد که هر دو را اینجا می آوریم:

رامبد جوان: ننه من غریبم بازی در نیاورید!

رامبد جوان که چندی پیش در خندوانه میزبان بهناز جعفری  بود، با انتشار یک فایل صوتی نسبت به اتفاق پیش آمده موضع گیری کرد:«همان قدر که تعداد قابل توجهی از بازیگران ما بی سوادند، تعداد قابل توجهی از خبرنگارهای ما هم بی سوادند... این معنی اش دفاع از خانم جعفری نیست... این لحن را نمی فهمم که با زبان روزه آن جا نشسته بودند... یک لحن آه و ناله ای ناخوشایندی در مطلب هست... دارم می خوانم که به ایشان گفته اند اگر بچه های رسانه نبودند شما الان بهناز جعفری نبودید... آره ممکن بود یهو مثلا صفر کشکولی از آب درآید خانم جعفری.

واقعیتش این است من هم به عنوان کسی که در ارتباط با شما و همکاران تان قرار می گیرم، گاهی اصلا بدم نمی آد چیزهای درشت ناخوشایندی را ارائه دهم که که باعث سوزش بعضی از جاهای حساس آن عزیزان شود... خیلی خوب هم می توانم از پس این کار بربیایم... ولی نمی کنم این کار را...اگر کسی این کار را می کند به او نپریم... با او بدرفتاری نکنیم.

خانم جعفری جایگاه خودش را دارد. اگر بدخلقی کرده دسته جمعی ننشینیم جلویش دندان تیز نشان دهیم یا اگر او دندان نشان می دهد ما هم این کار را در جوابش بکنیم... ایشان خیلی سال است دارد کار را می کند... آدم درست و زحمت کشیده ای است... نمی دانم از کجا حالش بد است... سوال ها می تواند حالش را بد کرده باشد... بیماری ام اس شان می توند خیلی شکننده شان بکند... الان این لحن و موضع گیری ها می تواند میزان آسیب پذیری ایشان را بالا ببرد... خواهش می کنم ای عزیزان مهربان تر رفتار کنید... اگر کسی تندی می کند انقدر سریع واکنش نشان ندهید... و ببخشید از این واژه استفاده می کنم چون احساس صمیمیت می کنم با شما... این لحن ننه من غریبم بازی می تواند ناخوشایند و موزیانه باشد.

نیما حسنی نسب: اگر نیتتان «تیتر شدن» بود، مبارک است!

نیما حسنی‌نسب، منتقد سینما و تلویزیون به اظهارات توهین آمیز بهناز جعفری، بازیگر سریال زیر پای مادر خطاب به خبرنگاران سینمایی واکنش نشان  داد. خلاصه ای از آن چه وی در کانال شخصی اش نوشته را می خوانید:

۱) بازیگری که در کارنامه‌اش در بیش از دو دهه نقش‌آفرینی فقط معدودی فیلم قابل قبول هست و در همین معدود هم حضور و بازی او تأثیر چندانی نداشته و برای یک حضور کوتاهِ به‌شدت معمولی در یک فیلم تصادفاً سیمرغ بلورین نقش مکملی هم برنده شده، در یک نشست رسانه‌ای چنان چاک دهان کشیده و به خبرنگار و منتقد و سینمایی‌نویس تاخته که آدم از لحن و حس و ادب و نزاکت و تمرکز و تعقل و کلی چیز نداشته دیگرش انگشت به دهان می‌شود. او با کارنامه‌ای شامل چندین تئاتر (با دو سه تجربه نمایشی قابل‌توجه البته) و چندین و چند فیلم بی‌خاصیت و کلی سریال نامربوط و پرت، چنان از دانش و سواد و علم و آگاهی حرف زده که انگار سقراط حکیم را به جمع پابرهنگان برده‌اند.

۲) خبرنگاری سینما یک شغل است که ربط چندانی به نقد و تحلیل فیلم و مطالعات سینمایی ندارد و اساساً منتقد فیلم با خبرنگار سینما فرق می‌کند (مثل تفاوت بازیگر با صدابردار و تدوین‌گر و گریمور مثلاً).

برای کارهای سطحی و رقیق سراغ از پرسش و تحلیلِ عمیق می‌گیرید؟ کی به شما گفته وظیفه خبرنگار تحلیل عمیق و نقد جدی است؟ درباره بقیه امور هم سوادتان در همین حدود است؟ فرار به جلوی شما را می‌فهمم، ولی اول بفرمایید خودتان در سواد و دانش حرفه‌ای و عمومی در چه جایگاهی نشستید که چنین حکمی بدهید؟

در این ربع قرنی که با نقد و تحلیل فیلم و فضای سینما همراهم، با وجود هم‌نشینی و هم‌کلامی با عموم بازیگران و دیگر اهالی سینما، به جرات فقط اندکی بین‌تان (شان) باسواد و دانشی و عالم دیدم. باقی همه شبیه به هم، کم‌سواد و بی‌سواد و کم‌دانش و بی‌دانش از این پشت صحنه به آن یکی در رفت و آمدند. قبول ندارید خلافش را ثابت کنید!

۳) اگر با نیت قبلی - به قصد تیتر شدن و جنجال‌سازی و شلوغ‌کاری - به نشست رسانه‌ای آمدید، مبارک است. بالاخره موفق شدید - بعد از بیست سال - چند صباحی تیتر یک رسانه‌ها و چهره مطرح آن باشید. بماند که همین‌جا هم الفبای ادب و شرط حضور را فراموش کردید و گویا به گفته خودتان با یک ساعت تاخیر رسیدید. تمرینِ توهین و مشقِ اتهام می‌کردید یا ناگهان به ذهن‌تان رسید که چه جای خوبی‌ست برای مطرح‌شدن؟

۴) چطور به خودتان اجازه می‌دهید خُمار یا عکسِ آن خطاب‌شان کنید و «کارمند» بودن‌شان را اسباب توهین و تمسخر و تحکم بسازید؟ خودتان مگر صاحب‌کارید یا سرگروه و رئیس؟ بازیگر هم مگر چیزی جز کارمند گروه فیلمسازی‌ و کارگردان است و این اصلاً عیبش کجاست؟ کارمند را هم از این به بعد باید جزو توهین‌ها بگذاریم یا شما سری به یک فرهنگ لغت (اگر اطراف‌تان چنین چیزی سراغ دارید) می‌زنید و معنی این لغت را پیدا می‌کنید تا یاد بگیرید از واژه‌ها بیهوده فحش درست نکنید و ابزار توهین و تحقیر نسازید؟

باور کنید از «کارمند» تا «چیزی بالا انداخته» و «چیزی زده» و «آقای خمار» تا (زبانم لال) «خانم ...» راهی نیست. اگر کار به آن‌جاها نکشیده از ادب و متانت خبرنگاران بوده یا ناچاری و معذوریت حرفه‌ای که برای لقمه‌ای نان ناچارند جلوی شما بنشینند و توهین و تهمت و تفرعن و تبختر آدم‌های کوچکی را به جان بخرند، مبادا همین آب باریکه‌شان هم قطع شود. وگرنه زبان را آسان می‌شود به اختیار کرد و به هر سویی رگبار بست.

۵) این وسط حیرت می‌کنم از رامبد جوان که چرا بی‌خود خودش را وسط معرکه انداخت.  رامبد جوان تصورِ دفاع از همکارِ اخیراً به خندوانه آمده‌اش را بهانه کرده برای تکه‌پراکنی و در کمال تعجب و بی‌اخلاقی پای بیماری بهناز جعفری را هم پیش کشیده و عصبیت و لحن او را به حال مریضش ربط داده. شخصاً ندیدم هیچ‌کدام از خبرنگاران در این ساعاتِ پس از ماجرا کلامی از بیماری ایشان بگویند یا چیزی را به آن ربط بدهند. این‌که تشدید احتمالی بیماری بهناز جعفری را (خدای ناکرده) گردن خبرنگاران بیندازیم هم از آن حرف‌هاست... بماند که تعبیرهای سخیف و دم‌دستی و کم‌مایه مثل «سوزش بعضی جاهای بعضی‌ها» هم همان‌قدر ناراحت‌کننده است که غریو «ما خیلی باحالیم» شبانه به عشق اسپانسرهای ریز و درشت.

۶) کلام آخر؛ قدر خودتان را بدانید، جای خودتان را بفهمید و طرف خودتان را هم بشناسید. اگر چنین نباشد، سرنوشتی جز آن‌چه می‌بینید نخواهید داشت. معمولی‌بودن و ماندن و ناچار به هتاکی شدن شرط لازم و کافی برای اثبات بی‌سوادیِ هر کسی است. این‌قدر کم‌هوشانه و ناشیانه اثباتش نکنید. کارتان را بکنید، نان و ماست‌تان را بخورید و خیلی هم جدی نگیرید. تا شماها روی صحنه و جلوی دوربین و پشت تریبون‌هایید، همه چیز همین‌قدر شوخی بی‌مزه‌ای خواهد ماند.