مرجانه گلچین با تاکید بر اینکه جای خیلی از ژانرها در سینمای ما خالی است بیان کرد: شخصا ماه رمضان را ماه مبارکی می‌دانم و معتقدم که در این زمینه باید در بخش هنری به ابعاد اخلاقی بیشتر توجه شود اما به نظرم به‌غیر از مناسبت ماه مبارک رمضان جای خالی خیلی از ابعاد در سینمای ما کاملا حس می‌شود.

مرجانه گلچین بازیگر سینما و تلویزیون درباره لزوم پرداخت به آثار مناسبتی در فضای سینما و اینکه سینما چقدر می‌تواند در زمینه ارائه ارزش‌های ماه مبارک رمضان و سایر مناسبت‌های دینی مذهبی ما ایرانیان موثر باشد، اظهار کرد: به عنوان مثال همان طور که ما سینمای کودک را نداریم به نظرم جای خیلی از ژانرهایی که مردم ما واقعا به آن احتیاج دارند، در سینما خالی است که یکی از مناسبت‌ها هم ماه مبارک رمضان است و قطعا سینما می‌تواند در ارائه ارزش‌های این ماه بزرگ تاثیرگذار باشد و این ماه مبارک که ایام معنوی دارد می تواند در سینما جا داشته باشد.

وی سپس تصریح کرد: شخصا این ماه را ماه مبارکی می‌دانم که باید بیشتر به ابعاد اخلاقی توجه شود و انسانها ذهنشان بیشتر به سمت خوبی‌ها برود، پس چه خوب است که این مناسبت را شاد بدانیم نه اینکه فقط با غم و غصه این ایام را بگذرانیم. متاسفانه یکی دو سال است که جای سریال‌های طنزی که در این شب‌ها حال و احوال مردم را خوب کند خالی است. نباید فقط با گریه و نشان دادن تلخی‌ها به خدا نزدیک شویم بلکه باید حال هم را در این ایام خوب کنیم. در سینما هم همین طور است. نباید با اشک و گریه‌زاری به مناسبتی به ماه مبارک رمضان و سایر مناسبت‌های دینی‌مان بپردازیم.

گلچین همچنین در زمینه عملکرد تلویزیون در بخش پرداخت به مجموعه‌های مناسبتی و پرهیز از شعارزدگی در کارها خاطرنشان کرد: به عنوان مثال در همین ایام ماه مبارک رمضان متاسفانه ما در سریال‌هایمان یک‌سری آدم‌هایی را می‌بینیم که شاید در واقعیت به قصه تبدیل شوند؛ چون به نظرم ملموس و زمینی نیستند یا اینکه حداقل آن هایی که در کوچه و بازار از نزدیک آن ها را می‌بینیم آن طور نیستند که ما در کارهایمان نشان می‌دهیم. به نظرم راه درست در مجموعه‌های ماه رمضانی ما خیلی شعارزده نشان داده می‌شود؛ در حالی که اگر کارهایمان را از جنس خود زندگی مردم انتخاب کنیم واقعی‌تر است.

بازیگر مجموعه‌های طنز تلویزیون تاکید کرد: سوژه‌های هنری‌مان را باید از جامعه پیدا کنیم و سعی نکنیم آدم‌ها را در پوشش و رفتار انقدر دور از واقعیت نشان بدهیم چون واقعا خانواده‌ها آنقدر ها هم خط‌ کشی شده نیستند. مطمئنا اگر کارهایمان دور از واقعیت باشند، مردم هم از آن ها فاصله می گیرند و به دل نمی‌شینند. متاسفانه در سینما هم همین طور است و اکثر فیلم‌هایمان در فضاهای بسته اتفاق می‌افتد و یک قصه روتین و دستمالی شده را بارها روایت می‌کنیم. خدا نکند که موضوعی در سینمای ما باب شود چون تمام کارها به همان یک موضوع اختصاص پیدا می‌کند. ما باید در کارهایمان بیشتر به اجتماع نزدیک شویم و پای درددل‌های مردم بنشینیم و سوژه‌هایمان را از خود مردم انتخاب کنیم.