مجموعه «نفس» این روزها به عنوان یکی از سریال های مناسبتی ماه رمضان از شبکه سه به روی آنتن می رود. کارگردان این مجموعه تلویزیونی در جدیدترین مصاحبه خود گفته تا به حال در تمامی سریال هایی که داستان آن پیش از انقلاب اسلامی می گذشت وضعیت حجاب بازیگران آنها از حجاب حال حاضر جامعه‌مان بیشتر بوده و او به همین دلیل این گونه سریال ها برای جوانان باور پذیر نبوده‌اند. جلیل سامان درباره تاخیر در پخش سریال «نفس» به تسنیم گفت: «عقب افتادگی زمان پخش به علت طولانی شدن زمان ساخت این سریال بود؛ آن گونه نبود که به خاطر مشکلات محتوایی جلوی ساخت سریال گرفته شود. مدیران سازمان صداوسیما به خاطر ساخت دو سریال قبلی‌ام، به من اعتماد داشتند، مشکلات ما در ساخت این سریال «نفس» از جنس دیگری بود.» این کارگردان همچنین درباره مشکلاتی که در ساخت مجموعه «نفس» به وجود آمد، اضافه کرد: «ساختار کلان برنامه‌سازی در سازمان صداوسیما ماجرا دارد، ربطی هم به این مدیر یا آن مدیر ندارد. مدیران فعلی سازمان صداوسیما وارث ساختار، نیروی انسانی و تجهیزات فنی هستند که تغییر و اصلاح آن کار آسانی نیست.» پیش از پخش سریال «نفس» در خبرها آمده بود که جلیل سامان برای باور پذیرتر کردن فضای پیش از انقلاب در ایران، از بانوان بی حجاب ارمنستانی برای بازی در این سریال استفاده کرده است. کارگردان «نفس» درباره استفاده از پرده کروماکی و حضور بازیگران خارجی در این سریال نظر جالبی دارد: «وقتی ما می‌گوییم که انقلاب ما انقلاب ارزشهاست باید یک تفاوتی با گذشته و حال ببنیم. ما تا به حال هرچه فیلم درباره زمان طاغوت ساخته‌ایم، می‌بینیم حجاب آنها از حجاب حال حاضر جامعه‌مان بیشتر است، خب به جوان و فرزندانمان چه بگوییم، بگوییم شاه را از رأس کار برداشتیم، فقط همین؟ اتفاق بزرگ آن اتفاق ارزشیمان بود. ما در فیلمها و سریالهایمان نباید حکومت شاه را حکومتی مذهبی نشان دهیم، چرا که آن موقع انقلاب اسلامی معنایش عوض می‌شود. پس برای باور پذیری و حفظ جنبه مستند کار من باید تمهیدی می‌اندیشیدم که نه از قوانین جمهوری اسلامی و قوانین شرع عدول کنم و نه کار به گونه‌ای بد فرم و مسخره به نظر بیاید. من در سریال «پروانه» هم می‌خواستم این کار را انجام بدهم ولی مجموعه عوامل دست به دست هم دادند که نشود. در سریال «نفس» این مهم محقق شد، این کار به نظرم دستاورد فنی بزرگی است که می‌شود کارهای بسیاری با آن انجام داد و می‌تواند صد در صد در خدمت این قبیل کارها در بیاید.» او در ادامه و در پاسخ به این پرسش که آیا استفاده از سی‌جی آی برای این مجموعه، پرهزینه‌ای بوده یا خیر؟ گفت: «نسبت به اتفاقی که افتاد بسیار کم هزینه بود. ما یک استودیو در ارمنستان گرفتیم که بسیار کوچکتر از استودیوی خودمان در ایران بود، از هنرورانی استفاده کردیم که به هیچ عنوان کارشان این نبود، از مردم عادی بودند. البته کمی هماهنگی آن سخت بود. مثلاً باید به نحوی فیلمبرداری می‌کردیم که دختران در نیمکت پشت بازیگران اصلی دیده بشوند.» کارگردان سریال «پروانه» همچنین درباره مکانیزم هایی که باعث باور پذیری سریال های تاریخی می شود می گوید: «من سعی می‌کنم با خودم صادق باشم. مثلاً به خودم می‌گویم این خیابان می‌تواند خیابان زمان شاه باشد؟، بعد در تصورم این خیابان را در آن برهه زمانی قرار می‌دهم، می‌بینم نه مثلاً در زمان شاه جدول‌های خیابان سفید و سبز نبوده‌اند، خب چطور می‌توانم در آن تغییر ایجاد کنم؟ می‌آیم رنگ سبز جدول‌ها را به مشکی تغییر می‌دهیم. و قص علی هذا.. در این سریال توانستیم در کنار افراد که اعتقاد قوی‌ای دارند، افرادی را نشان دهیم که اعتقادات کمتری دارند و بی‌حجاب در خیابان‌ها رفت‌ و آمد می‌کنند. این‌ها همه به ما کمک می‌کند که بپذیریم که تفاوتهایی قبل از انقلاب و بعد از انقلاب وجود داشته است.»