سریال‌های نمایشی، از جمله جذاب‌ترین و پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون به شمار می‌روند. به گزارش شایان فیلم از جام جم، تلویزیون و شبکه‌های متعددش امسال، سالی که در روزهای پایانی‌اش قرار داریم، هم دست پری داشتند از سریال‌های متنوع و جذاب با موضوعات مختلف و در ژانرهای متفاوت. از علی‌البدل و دیوار به دیوار، مرز خوشبختی، پرستاران گرفته که در روزهای آغازین سال 96 مهمان خانه‌ها بودند تا زیر پای مادر، لیسانسه‌ها، نوار زرد، نفس، گمشدگان، گسل، عقیق، در جستجوی آرامش و ... که در میانه‌های راه با مردم همراه شدند و این آخری‌ها، رنج پنهان، آنام، محکومین، سارق روح، هست و نیست و ... .در نفس‌های آخر سال 96 به سراغ هنرمندان رفتیم و نظر آنها را در خصوص جذاب‌ترین و بهترین سریالی که در سال مذکور روی آنتن رفته است، جویا شدیم.

بهناز جعفری (بازیگر): لیسانسه‌ها

لیسانسه‌ها، اولین انتخاب من است، به خاطر این که یک نوع طنز تازه را به مردم معرفی می‌کرد. اگر می‌توانستم گزینه دیگری را هم مطرح کنم، علی البدل بود. این سریال را هم به دلیل حضور استادان عزیزم،‌ آقایان مهدی فخیم‌زاده و مهدی هاشمی دوست داشتم. استادانی که همیشه از آنها می‌آموزم و خوشحال می‌شوم که آنها را در قاب تلویزیون ببینم. امیدوارم بیشتر کار کنند و ما بیشتر شاهد آثار آنها باشیم.

پژمان بازغی (بازیگر): گمشدگان

سریال گمشدگان را بهترین سریال امسال می‌دانم. به نظرم این برتری به دلیل تازگی و تمایز این سریال در موارد متعدد نسبت به دیگر آثار و ساختارشکنی آن است.

طهماسب صلح‌جو (منتقد): نوار زرد

سریال نوار زرد به کارگردانی پوریا آذربایجانی را انتخاب می‌کنم که در میان مجموعه‌های تلویزیونی دیگر نسبتا خوب بود، جذابیت‌های داستانی لازم را داشت و موضوعش پلیسی بود. بهترین ارزش کار تلویزیونی به جذابیتش است که باعث می‌شود مخاطب اثر را تا انتها ببیند و نوار زرد این ویژگی را داشت.

لاله صبوری (بازیگر): دیوار به دیوار

فکر می‌کنم دیوار به دیوار، ساخته سامان مقدم نسبت به سایر آثار پخش شده در سال 96 بهتر بود. ترکیب بازیگران عالی، کارگردانی درست و فیلمنامه خوب و کم‌نقص از عواملی است که به نظرم باعث شد این مجموعه دیدنی و دلچسب شود. بسیاری از سریال‌ها یا هیچ‌کدام از این معیارها را ندارند یا تنها یک یا دو عامل از این عوامل موفقیت را دارا هستند، مثلا یک سریال گروه بازیگران خوبی دارد، اما فاقد یک متن خوب است یا در بخش کارگردانی خوب عمل کرده و از حیث بازی‌ها دچار نقص است. پس به نسبت می‌توان گفت دیوار به دیوار، مجموعه‌ای از بهترین‌ها در بخش‌های مختلف بود.

المیرا شریفی مقدم (گوینده خبر): دیوار‌به‌دیوار

دیوار به دیوار را با فرزندانم به صورت خانوادگی نگاه می‌کردیم، سریال خوبی بود. بازیگران مطرحی داشت که بازی‌های باورپذیری از خود به نمایش گذاشته بودند و داستان روان آن به مسأله خانه و خانواده می‌پرداخت. به همین دلیل فکر می‌کنم به طورکلی مخاطب ارتباط حسی خوبی با سریال برقرار کرده باشد.

شهاب عباسی (کارگردان و بازیگر): لیسانسه‌ها

از میان سریال‌های امسال لیسانسه‌ها و علی‌البدل را دوست داشتم و مایلم مقام اول را به هر دوی این سریال‌ها بدهم، اما اگر قرار باشد یکی را انتخاب کنم، آن لیسانسه‌هاست. به نظرم سبک شوخی‌های لیسانسه‌ها به سبک شوخی‌های من نزدیک است و فضای علی‌البدل هم به فضایی که ما در افسانه هزارپایان ساخته‌ایم، نزدیک است. نمی‌شود این دو کار را با یکدیگر مقایسه کرد، به هر حال لیسانسه‌ها فرصت آن را داشت که در دو فصل ادامه پیدا و با مخاطب ارتباط عمیق‌تری برقرار کند.

مسعود آب پرور (کارگردان): لیسانسه‌ها

متاسفانه مجموعه‌ها را زیاد دنبال نکرده‌ام و از این رو نمی‌توانم نگاه تحلیلی داشته باشم. لیسانسه‌ها تنها کاری بود که بیشتر از دیگر آثار دنبال کرده‌ام و به نظرم کارخوبی بود.

نعیمه نظام دوست (بازیگر): لیسانسه‌ها

همه همکارانم برای کارشان زحمت می‌کشند و بهترین هستند، اما انتخاب من لیسانسه‌هاست، یک طنز اجتماعی خیلی خوب، ساده و روان بود؛ طنزی که بیشتر بر پایه موقعیت بود و بازیگران آن بسیار شیرین و دوست‌داشتنی بودند. موضوع به گونه‌ای بود که بیننده را با خود به دل داستان می‌برد و حس و حال قصه را منتقل می‌کرد. به طور کلی آثار سروش صحت و طنز لطیفی که در کارهایش وجود دارد را دوست دارم.

رزیتا غفاری (بازیگر): زیرپای مادر

زیرپای مادر، ریتم یکدستی داشت. همچنین از نظر محتوایی، خوب بود و موضوع و سوژه جذابی داشت. به نظرم از این جهات نسبت به دیگر آثاری که این روزها در تلویزیون ساخته می‌شوند، در صدر قرار می‌گیرد.

مژده لواسانی (مجری): لیسانسه‌ها

لیسانسه‌ها در برقراری ارتباط با مخاطب خیلی موفق بود. مجموعه عوامل پشت صحنه، بازیگران این سریال و همچنین اتفاقات جذابی که در قصه می‌افتد کار را صمیمی کرده بود. لیسانسه‌ها یک طنز شبانه شیرین برای مخاطبان بود و توانست جای خودش را در دل بینندگان باز کند.

مریم کاویانی (بازیگر): لیسانسه‌ها

من سریال لیسانسه‌ها و بعد از آن زیرپای مادر را خیلی دوست داشتم. انتخاب اصلی‌ام لیسانسه‌هاست چون حال و هوا، فضای کار وکارگردانی در این سریال به گونه‌ای بود که ماحصل آن برای مخاطب جذاب از کار درآمد. بیننده از تماشای این مجموعه لذت می‌برد و این لذت صرفا متعلق به یک سلیقه خاص نبود.

عباس غزالی (بازیگر): لیسانسه‌ها

از میان مجموعه‌هایی که امسال روی آنتن رفتند، مجموعه لیسانسه‌ها را بیشتر دوست داشتم. البته به نظرم سری اولش خیلی بهتر بود. چند قسمتی از مجموعه دیوار به دیوار را هم دیدم و برایم جالب بود. باقی آثار، مجموعه‌هایی بودند که بازی در آنها به خودم هم پیشنهاد شده بود و به نظرم چنگی به دل نمی‌زدند.

شبنم فرشادجو (بازیگر): گسل

من مجموعه گسل را دوست داشتم. هم به این دلیل که خودم در آن بازی کردم و هم چند قسمتی را که توانستم ببینم، دوست داشتم. به نظرم این مجموعه متن خاص و متفاوتی داشت؛ دیالوگ‌نویسی‌های فوق‌العاده‌اش قابل تحسین بود و خودم وقتی فیلمنامه را می‌خواندم، به شوخی‌هایش می‌خندیدم.

سحر عصرآزاد (منتقد): لیسانسه‌ها

من سریال لیسانسه‌ها را خیلی دوست داشتم. به نظرم قصه جذاب، بازی‌های روان، شخصیت‌های غیر کلیشه‌ای از ویژگی‌های این مجموعه تلویزیونی محسوب می‌شد. به هر حال یک اثر نمایشی باید حسن‌هایی داشته باشد و به نظرم این حسن‌هایی که به آن اشاره کردم، باعث شد لیسانسه‌ها با اقبال مخاطبان رو‌به‌رو شود.

مهسا کرامتی (بازیگر): زیر پای مادر

انتخاب من مجموعه زیر پای مادر است. وجود یک قصه خوب و بازی‌های خوب و تماشایی بازیگران این سریال، دلیل این انتخاب است.

متین ستوده (بازیگر): لیسانسه‌ها

انتخاب من مجموعه لیسانسه‌هاست. معتقدم علاوه بر این‌که خودم در آن بازی کردم، این مجموعه خط داستانی درستی را دنبال می‌کرد، موقعیت‌های طنز در آن بدرستی ایجاد شده بود، سرگرم‌کننده بود و به بیان معضلات جامعه با نگاهی طنز می‌پرداخت. به عقیده من سرگرم‌کنندگی، آموزندگی و خوش‌ساخت بودن اصلی‌ترین ویژگی‌های یک مجموعه تلویزیونی موفق است و لیسانسه‌ها همه این فاکتورها را داشت.

کمند امیرسلیمانی (بازیگر):در جستجوی آرامش

در جستجوی آرامش، مجموعه‌ای بود که داستان خیلی خوبی داشت، بازیگران و عوامل حرفه‌ای و درستی را کنار هم جمع کرده و موفق بود. این سریال گرچه زمان پخش بدی داشت و به این دلیل خیلی دیده نشد، اما در روزگاری که سریال‌ها عموما داستان درستی ندارند، این مجموعه موضوعی جدید و پرکشش داشت و مطمئنم در بازپخش‌ها بیشتر دیده می‌شود.

اقبال واحدی (مجری): دیوار به دیوار

سریال دیوار به دیوار، عقیق و لیسانسه‌ها را پسندیدم، اما اگر قرار باشد یک مجموعه را انتخاب کنم،‌ انتخابم دیوار به دیوار است. این مجموعه را به این خاطر می‌پسندم که فضایی جذاب برای طرح قصه‌ها و بیان حرف اصلی‌اش خلق کرده بود. قرار دادن اعضای چند خانواده کنار یکدیگر و نمایش روابط و مشکلات میان آنها که در آخر با تفکر جمعی حل می‌شد را بخوبی نشان می‌داد و تصویر زیبایی از خانواده به نمایش می‌گذاشت.

محسن کیایی (بازیگر): لیسانسه‌ها

لیسانسه‌ها. این مجموعه را دوست داشتم چون کمدی متفاوتی داشت و مدت‌ها بود جای خالی این نوع فانتزی را در تلویزیون احساس می‌کردیم. به نظرم لیسانسه‌ها امسال از تمام مجموعه‌های تلویزیونی دیگر متفاوت بود.

شهرزاد کمال‌زاده (بازیگر): محکومین

به نظرم مجموعه محکومین اثر خوبی بود؛ چرا که سعی کرده بود به مسائل روز اجتماعی بپردازد و داستان‌هایی داشت که مردم می‌توانستند با آنها همذات‌پنداری کنند و حتی جواب برخی مشکلاتشان را بگیرند.

مجموعه تلویزیونی سفر در خانه هم به رغم این‌که در مدت زمانی بسیار کوتاه و دو ماهه ساخته و تصویربرداری شد، اما بعد از مدت‌ها توانست نمونه‌ای از طنزهای موفق خانوادگی قدیمی را که مردم دوستشان داشتند، برای مخاطبان زنده کند و آنها هم دوستش داشته باشند.

آزاده نامداری (مجری): لیسانسه‌ها

به نظرم لیسانسه‌ها، مجموعه‌ای بود که بعد از مدت‌ها گرفت و خیابان‌ها را خلوت کرد و این گواه موفقیتش است. من خیلی سریال‌بین نیستم، اما به توصیه و تعریف نزدیکان و آشنایانم بخش زیادی از مجموعه لیسانسه‌ها را دیدم و خوشم آمد. هوشمندی کارگردان و نویسنده‌اش از آنجا مشخص بود که توانست نگاه مخاطبان را در جامعه جلب کند و موفق بود.

نگار عابدی (بازیگر): روزهای بهتر

من در حال حاضر سریال تلویزیونی هست و نیست به کارگردانی آقای سهیلی زاده را روی آنتن شبکه دو دارم و نباید قضاوت کنم. اگر حق انتخاب داشتم به هست و نیست رای می‌دادم، ولی نمی‌شود نام سریال خودمان را بگویم. باید بگویم امسال سریال روزهای بهتر (اپیزود دیگری) را به کارگردانی خانم اشرفی زاده دیدم که واقعاً دوست داشتم. بازی‌ها خیلی خوب بود.

فریدون فرهودی (فیلمنامه‌نویس و کارگردان): لیسانسه‌ها

هر سریالی که ساخته می‌شود، ویژگی‌های خودش را دارد. همین قضاوت کردن را سخت می‌کند، اما با همه این موارد من سریال لیسانسه‌ها را انتخاب می‌کنم. قصه طنز مناسب، شخصیت پردازی‌های منسجم، بازی‌های روان و کارگردانی خوب از ویژگی‌های این مجموعه محسوب می‌شود. سروش صحت تلاش خودش را کرد تا یک مجموعه جذاب و تماشایی برای مخاطبان آماده کند.

علی‌رام نورایی (بازیگر): سارق روح

موضوع سریال سارق روح ناب است. کارگردانی احمد معظمی رنگ و لعاب ویژه‌ای به سارق روح داده است. اگر بینندگان کارهای این کارگردان را دیده باشند، متوجه خواهند شد به سمت پختگی است و در هر کار از تجارب قبلی اش استفاده می‌کند و می‌توان شاهد یک اثر خوب بود. ورود من به عرصه بازیگری تقریباً با شروع کار معظمی در عالم تلویزیون همزمان بود و خوشبختانه شاهد رشد چشمگیر این کارگردان در این عرصه هستیم. به نظرم سریال سارق روح، فارغ از این که خودم بازی کرده ام، به نظرم بهترین و موفق ترین سریال سال 96 است و از همکاری در این سریال لذت بردم.

فلور نظری (بازیگر): گسل

گرچه خودم در سریال تلویزیونی گسل بازی کردم و سهمی در این مجموعه داشتم، اما به نظرم این سریال بهترین مجموعه در سال 96 بود. نوآوری در موضوع، اولین معیارم برای انتخاب است. همچنین این سریال اولین طنز سیاسی تلویزیون بود. آقای بذرافشان در مقام نویسنده و کارگردان به بهترین شکل کار را به نگارش در آورد و اجرا کرد. مخاطبان هم ارتباط خوبی با این سریال برقرار کرده بودند.

محمود گبرلو (مجری): لیسانسه‌ها

سروش صحت با بهره بردن از یک زبان شیرین طنز به مشکلات جوانان تحصیلکرده پرداخت . به همین دلیل فضایی فانتزی برای سریال لیسانسه‌ها طراحی کرد که می‌توان گفت در این زمینه هم موفق بود، حتی در جشنواره جام‌جم هم در دو رشته نامزد دریافت جایزه شد. بازی‌های خوب و شسته رفته بازیگران و طراحی موقعیت‌های کمیک در این مجموعه از دیگر ویژگی‌های لیسانسه هاست.به همین دلیل من این سریال را انتخاب می‌کنم، چون فکر می‌کنم حسن‌های زیادی داشت که مردم آن را دوست داشتند.

بهروز تشکر (مجری): سارق روح

هر زمان فرصت کنم، حتما سریال‌های تلویزیون را تماشا می‌کنم. بین تمام کارهایی که دیده ام، سریال سارق روح را بیشتر از بقیه دوست داشتم. موضوع سریال بکر است و تکلیف مخاطب با آن مشخص. سارق روح آثار جذاب و خوب تلویزیون محسوب می‌شود. ضمن این که بسیار خوش تکنیک ساخته شده و می‌توان در یک جمله گفت سریال شیکی است.

نیما کرمی (مجری): زیر پای مادر

یکی از بهترین سریال‌هایی که سال 96 دیدم، زیر پای مادر بود. سعید نعمت ا... بسیار زیبا فیلمنامه این سریال را به نگارش در آورده بود. به نظرم جزو کارهای بسیار خوب تلویزیون است. ریتم بسیار مناسبی داشت. بازی بازیگران بسیار خوب و عالی بود. در مجموع کار قابل قبول و مخاطب پسندی بود.

کمدی همچنان جذاب است

بیشترین درصد شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی با دلایل مختلف سریال کمدی «لیسانسه‌ها 2» را به کارگردانی سروش صحت به عنوان بهترین مجموعه تلویزیونی سال 96 انتخاب کردند و دیگران هر کدام به صورت پراکنده به سایر گزینه‌ها رای دادند. آنچه از نتیجه نهایی این نظرسنجی برمی‌آید این که «لیسانسه‌ها» با فضای متفاوت و فانتزی‌های گهگاهی‌اش توانسته جای خود را دل مخاطبان حتی از نوع خاص آن باز و در سری دوم هم موفقیتش را تثبیت کند. این موفقیت به حدی است که برخی شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی با وجود آن‌که آثاری از خودشان نیز در سال 96 از تلویزیون پخش شد،‌ سریال سروش صحت را به عنوان نخستین انتخاب مطرح کردند. به نظر می‌رسد ژانر کمدی همچنان از محبوب‌ترین ژانرها نزد مخاطبان ایرانی است و آثاری که در این گونه تولید می‌شوند چنانچه خلاقیت را چاشنی کار خود قرار دهند و با دوری از تکرار، از تجربه‌های تازه نترسند می‌توانند علاوه بر جلب نظر مخاطبان،‌ توجه کارشناسان و منتقدان را نیز جلب کنند.

در ادامه نتایج این نظرسنجی، سریال «دیوار به دیوار» به کارگردانی سامان مقدم با بیشترین تعداد آرا بعد از «لیسانسه‌ها» مقام دوم را به‌دست آورد. «در جست‌وجوی آرامش» ساخته سعید سلطانی و «زیرپای مادر» به کارگردانی بهرنگ توفیقی نیز به طور مشترک سومین سریال مورد علاقه شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی بودند.