عاطفه بزرگ‌نیا: امین‌الله رشیدی خواننده‌ای از دوران نسل طلایی موسیقی ایران است که این سال‌ها گرچه نه دهه از زندگانی را پشت سر گذاشته، همچنان با ظاهری جذاب و صدایی پرطنین بر صحنه موسیقی کشور می‌درخشد. چهارم اردیبهشت‌ماه زادروز این هنرمند است و کنسرتی که طی روزهای آتی به همراه گروه «عشاق» در پیش دارد دستمایه گفت‌وگوی پانا با این خواننده خوش‌آوازه شد.امین‌الله رشیدی متولد اردیبهشت ۱۳۰۴ روستای راوند کاشان، خواننده و آهنگساز ایرانی است که فعالیت خود را از سال 1327 در رادیو ایران شروع کرده است. وی تا سال 1344 بیش از 120 آهنگ ساخته است که با همکاری نوازندگانی چون حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، عباس شاپوری و انوشیروان روحانی اجرا شده‌اند. رشیدی مدتی ریاست رادیو تبریز را برعهده داشته‌ است.

نیمی از آهنگ‌های رشیدی، پیش از سال 1334 که امکان ضبط در رادیو وجود نداشت، به صورت زنده اجرا شده است که به همین علت اثری از آن‌ها به جا نمانده است. با وجود این، تعدادی از آثار این آهنگساز از سال 1378 در قالب آلبوم‌هایی چون «عطر گیسو»، «من عشقم»، «افسونگر»، «بخت گمشده»، «چشم شب» و «دلم تنگ است» منتشر شده و به گوش نسل امروز رسیده است. ترانه‌های این قطعات را شاعران و ترانه‌سرایان مشهوری چون ابوالقاسم حالت، رهی معیری، فریدون مشیری، مهرداد اوستا، تورج نگهبان، بیژن ترقی، مهدی حمیدی شیرازی، عبداله الفت و پرویز وکیلی سروده‌اند.گفت‌وگوی پانا با این خواننده پیشکسوت را در ادامه می‌خوانید:

راز جذابیت صدای امین‌الله رشیدی در 93 سالگی‌اش چیست؟

از هنرمندان دهه 30 و 40 شمسی، که دوره اوج شکوفایی موسیقی ایران بود، من تنها کسی هستم که هنوز پر روی صحنه حضور دارد. بقیه یا از دنیا رفته‌اند یا زنده‌اند و فعالیتی نمی‌کنند. آهنگ‌های من هنوز طعم و عطر آن دوران شکوه را دارد؛ برای همین مردم هنوز با اشتیاق به برنامه‌های من می‌آیند.

از فعالیت‌های این سال‌ها بگویید.

طی سال‌های اخیر آهنگ‌های بسیاری آماده کردم و در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی حضور داشتم که یکی از آنها برنامه خندوانه در سال 95 بود. همچنین در کنسرت‌های بسیاری نیز روی صحنه رفتم که کنسرتم با ارکستر 50 نفره گروه رامشه در تالار اندیشه در سال 95 یکی از آنهاست. کنسرت اصفهان و مجموعه آزادی تهران هم از دیگر اجراهای چند سال اخیر بود.

آیا استقبال از آثار چند دهه پیشین معنی‌اش ضعف آثار موسیقی این دوره نیست؟

همان‌طور که آقای فخرالدینی سه سال پیش گفتند «خلاقیت در موسیقی ایرانی مُرده است». این روزها به سختی می‌شود شعر و آهنگ خوب پیدا کرد. بیشتر آثار جاودانه موسیقی ما در دهه 30 و 40 ساخته شد که ساخت و ضبط و پخش عمده این آثار در رادیو تلویزیون انجام می‌شد.

به این ترتیب شما نقش رادیو تلویزیون را در دنیای موسیقی پررنگ می‌بینید.

صداوسیما خیلی می‌تواند در زمینه شکوفایی موسیقی موثر باشد. مثلا در زمان ریاست آقای ضرغامی موسیقی ما جانی تازه گرفته بود و کارهای خوبی ساخته شد؛ اما فکر می‌کنم مدیران فعلی صداوسیمای ما با موسیقی قهرند؛ شواهد این‌طور نشان می‌دهد.

از کتاب سوم‌تان بگویید.

کتاب نخست من «از کاشان تا کاناری» مجموعه سفرنامه‌هایی است که در سال 72 به همت انتشارات عطایی و کتاب دومم «عطر گیسو: خاطره‌ها و نغمه‌ها» شامل مروری بر خاطرات عرصه موسیقی است که در سال 81 به کوشش همان انتشارات وارد بازار شد. کتاب سوم من «ایران در رهگذر زمان» نام دارد که در واقع ادامه کتاب عطر گیسو است؛ یعنی 700 صفحه خاطرات شامل 500 تصویر از هنرمندان و رویدادهای موسیقی کشور است.

چرا آن را در فضای مجازی نشر دادید؟

این کتاب ابتدا در دولت آقای احمدی‌نژاد وارد پروسه مجوز شد که با چاپ آن موافقت نشد. بعدها در دولت تدبیر و امید در دوره وزارت آقای جنتی برای صدور مجوز این کتاب به من قول مساعد دادند، اما مدت‌ها گذشت و خبری نشد. سرانجام یک سال و نیم پیش، زمانی که از گرفتم مجوز نشر ناامید شدم، خودم آن را در اینترنت منتشر کردم.

این ایام چطور روزگار می‌گذرانید؟

مشغول آهنگسازی هستم. همچنین اشعار قدیم و جدید پارسی و مطالعه جزو برنامه‌های روزانه من هستند. علاوه بر اینها این روزها مشغول تمرین کنسرت با گروه عشاق به سرپرستی جمشید آقایی هستم که قرار است 20 اردیبهشت در تالار اندیشه اجرا شود. در این اجرا من به عنوان خواننده میهمان حضور دارم.

این همه شوق و انرژی به کار، آن هم در دهه دهم زندگی، از کجا نشات می‌گیرد؟

فقط می‌گویم عشق به کار، عشق به زندگی و آدم‌ها و عشقی که به موسیقی و آهنگسازی دارم همیشه مرا پر از انرژی نگه می‌دارد، که اگر میدان فعالیت داشته باشم چه بسا جامعه موسیقی بیش از این شاهد آثار این فعالیت‌ها خواهد بود. این درخت کهن هنوز فصل میوه دادنش به پایان نرسیده است.