اینکه این سریال چه دارد که دیگر سریال‌ها ندارند، بحث چندان مفصلی نیست. این درست است که «شهرزاد» سر و شکل خوبی دارد؛ درست است که وقتی از شهرزاد حرف می‌زنیم، درواقع داریم از یک سریال استاندارد و خوش‌ساخت ایرانی حرف می‌زنیم؛ درست است که کارگردان این سریال، حسن فتحی کاربلد و امتحان‌پس‌داده، از بهترین‌های حرفه خودش در تلویزیون ایران است و کمابیش تمام ساخته‌های تلویزیونی‌اش توانسته‌اند در ارتباط با مخاطب به موفقیتی نسبی برسند؛ درست است که بخش اعظمی از سرمایه انسانی پشت و جلوی دوربین سینما و تلویزیون ایران دست‌به‌دست هم داده‌اند تا «شهرزاد» به سرانجام برسد؛ درست است که سرمایه مالی هنگفتی که درموردش شائبه‌هایی هم بوده- بنا به شنیده‌ها البته- صرف ساخته‌شدن این سریال شده و…

اما نکته در این است که این داشته‌ها تمام آن چیزی نیست که «شهرزاد» را از نمونه‌های دیگر ناموفق متمایز کرده و می‌کند. اگر بخواهیم با این داشته‌ها استدلالی برای اینکه چرا «شهرزاد» موفق شده و دیگر- بیشتر- سریال‌ها نتوانسته‌اند به این موفقیت برسند، ردیف کنیم، تنها- بله تنها- با یک مقایسه تمام این استدلال روی هوا می‌رود: مگر- مثلا- «معمای شاه» بیشتر سرمایه انسانی سینما و تلویزیون را به‌کار نگرفته بود؟ مگر «معمای شاه» کمتر از «شهرزاد» هزینه کرده بود؟ مگر «معمای شاه» سر و شکل خوبی نداشت؟ مگر… .

می‌بینید؟ دو سریال در دو مدیوم متفاوت از سرمایه و امکانات مناسب- و برای بیشتر سریال‌های رؤیایی- استفاده کرده‌اند تا داستان تاریخی‌شان را روایت کنند. تماشاگر برای دیدن یکی از این دو سریال می‌بایست و می‌باید برای هر قسمت مبلغی هزینه می‌کرد و دیگری رایگان در بهترین ساعت هفته در پربیننده‌ترین شبکه تلویزیون روی آنتن می‌رفت اما نکته شگفت‌انگیز اینکه سریالی که تماشاگر باید برای دیدنش پول می‌داد، آبرومندتر، پرتماشاگرتر، بحث‌انگیزتر و به‌طور کلی موفق‌تر شده بود. تحلیل این اتفاق با اینکه از زوایای گوناگون امکان‌پذیر است اما فقط ‌وفقط یک تأمل کوتاه نیز می‌تواند راه به پاسخی قانع‌کننده بگشاید. درواقع اینکه چرا «شهرزاد» می‌تواند موفق شود و- مثلا- «معمای شاه»- به‌عنوان پرهزینه‌ترین و به قول و گفته سازندگان سریال و مدیران تلویزیون، فاخرترین سریال این سال‌های تلویزیون- نمی‌تواند؛ از دیدگاه و منظری که تمایل چندانی به پیچیده‌کردن پدیده‌های ساده ندارد، یک پاسخ کوتاه و ساده بیشتر ندارد: تفاوت فقط ‌وفقط در تفاوت نگاه مردمی و نگاه رسمی و البته در چند درجه بازتربودن پرده‌های مشبک و تودرتوی ممیزی است.«شهرزاد» به این دلیل ساده توانست و باز هم می‌تواند موفق شود که توانست دنیای داستانی‌اش را به تماشاگرش بباوراند./ منبع: روزنامه وقایع اتفاقیه