شایان فیلم: ملیکا شریفی نیا بازیگر سینما و تلویزیون که تجربه ۲۰کیلو لاغری را پشت سر گذاشته، دراین مورد نوشته است: «همه چیز از روزی شروع شد که به «خودباوری» رسیدم  و گفتم اگر دیگران تونستن ، بی شک من هم می‌تونم . اون روز نگفتم از فردا... از شنبه... یا از اول ماه شروع می‌کنم!

یادمه یک بشقاب لوبیاپولوی مامان‌پز جلوم بود و می‌خواستم حسابی خدمتش برسم که یکهو ، همون روز همون ساعت... در همون لحظه‌ی جادویی و طلایی رنگ !کُلشو ریختم تو سطل آشغال که دیگه دستم بهش نرسه! و گفتم اگه از این نتونی بگذری، از هیچی نمی‌تونی بگذری و اگر «همین الان» شروع نکنی، هیچوقت نمی‌تونی شروع کنی .می‌دونم کار بدی کردم ریختمش دور ولی در اون لحظه لازم بود .چون اگر می‌ذاشتمش دم در ، بی شک یک ربع بعد خودم برش می‌داشتم و می‌خوردمش!

لازم بود که بریزمش توی سطل تا بفهمم هر چیز خوشمزه‌ای جلوم بود لزوما نباید بره توی معده‌م ! تا یاد بگیرم با بدنم مثل سطل آشغال رفتار نکنم !!!تا نگم اگر بمونه حیف میشه و تمامش رو به بدنم تحمیل کنم! فقط برای اینکه یک وقت حیف نشه !!

 چیزی که از بچگی یادمون دادن و دائم می‌گفتن بشقابتو تمیز کن ! نبینم غذا توش بمونه .البته اونا قطعا می‌خواستن به ما یاد بدن

اندازه‌ی شکممون غذا بکشیم و حیف و میلش نکنیم .ولی ما چکار می‌کردیم ؟ همیشه اندازه‌ ای که چشم‌هامون.چشم‌های پر ولع و هیجان‌زده‌مون سیر بشن غذا می‌کشیدیم و برای حیف نشدن تا آخرش رو می‌ریختیم توی معده‌های زبون‌بسته ای که دائم کش می‌اومدن و کش می‌اومدن  تا خودشون رو با اون چشم‌های حریص هماهنگ کنن !عجب ظلمی...... چه فشاری !

اون‌ روز بالاخره تصمیم گرفتم با بدنم مثل یک دوست رفتار کنم  دوستی که نمیشه هر چیزی رو بهش تحمیل کرد و باید باهاش مهربون باشی تا باهات رفاقت کنه ! وگرنه ولت می‌کنه به امان خدا و میره که میره که میره!

و تو توی تنهای بغض آلود روزی از رفتنش باخبر می‌شی و به خودت میای که بین‌تون هزاران سال نوری فاصله افتاده ! و باید ماه‌ها و سال‌ها بی وقفه تلاش کنی و شبانه‌روز بدوی تا دوباره بتونی دلشو به دست بیاری و بهش برسی و تنها ، تنها ، تنها خوبی این ماجرا اینه که«دوباره به‌ هم رسیدنش» قطعیه !

چون بدن ما وفادارترین دوست ماست و تلاش و مهربونی رو خیلی خوب می‌فهمه .