چطور می شود بدون هیچ زد و خوردی، جنگ قدرت را در مقابل دوربین به تصویر کشید؟ خب در فیلم “سکوت بره ها”، از خطوط نگاه و قاب بندی برای این منظور استفاده شده است و ویدیو مقاله ای که امروز از “Every Frame a Painting” برایتان فراهم کرده ایم، با توضیحات کامل آن را نشانتان می دهد.

حصر به مأمورین FBI و نوابع آدم خوار نیستند. “استارلینگ” و “لکتر” یکدیگر را ارزیابی می کنند، از طرف مقابل خود چیزی می خواهند که برای دستیابی به آن هر آنچه که می توانند انجام می دهند.

نکته جالب در اینجا این است که این ستیز و تنش بسیار ماهرانه به تصویر کشیده شده، تنها با استفاده از تکنیک های ساده ای نظیر خطوط نگاه، قاب بندی و زاویه دید. یکی از اولین چیزهایی که شما در مدرسه فیلم سازی می آموزید این است که تصویربرداری از کاراکتر از زاویه پایین به او قدرت می بخشد، درحالیکه گرفتن تصویر از بالا قدرت را از کاراکتر می گیرد. بنابراین، این یک تاکتیک نسبتا استاندارد است که کارگردان، “جاناتان دیم”، و مدیر فیلمبرداری، “تاک فوجیموتو”، آن را به کار گرفته اند.

در اینجا فقط نماهای ساده دو نفره یا نماهای از روی شانه و دیالوگ مربوط به آنها نیست که برای ما به نمایش در می آید؛ بله، ما دو کاراکتر در این صحنه داریم، و البته، هر دوی آنها به دنبال تسلط و چیرگی بر دیگری است: یک مأمور جوان و بی تجربه، وابسته به یکی از سازمانهای دولتی قدرتمند، FBI؛ و دیگری، کسی که پیش از این یک روانپزشک باهوش بوده و اینک به یک قاتل زنجیره ای آدمخوار تبدیل شده که در زندان به سر می برد. آنچه برای ما به نمایش در می آید، نماهای عجیبی است از کاراکترهایی که مستقیما با دوربین سخن می گویند، مانند دو حیوان که چشم در چشم آماده حمله به یکدیگرند.

تصاویر متعاقب آن چنان هنرمندانه ساخته و تدوین شده اند که هر چیزی که به زبان می آید ناچیز و بی اهمیت است. درحقیقت، شما می توانید صدای فیلم را خفه کنید اما همچنان جنگ بر سر قدرت را به طور ملموس در صحنه حس کنید. به عنوان نمونه:

– “استارلینگ” به حالت نشسته در مقابل “لکتر” به حالت ایستاده؛ وضعیتی که نشان از غلبه دارد.

– “استارلینگ” در یک نمای متوسط در مقابل “لکتر” در یک نمای نزدیک (کلوزآپ)؛ “لکتر” از اینکه در مقابل “استارلینگ” قد علم کند، هراسی ندارد و فاصله “استارلینگ” تا دوربین ترس او را منتقل می کند.

بنابراین زمانی که تصمیم می گیرید نمایشی از قدرت و استیلا میان دو کاراکتر در یک صحنه داشته باشید، می توانید با استفاده از قاب بندی و خطوط نگاه چیزهای خیلی بیشتری را منتقل کنید تا صرفا با استفاده از دیالوگ. یک تصمیم ساده در زمینه قاب بندی صحنه می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. استفاده تعمدی از خطوط نگاه می تواند مضمون مورد نظرتان را به مخاطب منتقل نماید آن هم به نحوی که مجموعه ای از صحنه های پر از کشمکش کسالت بار و پردیالوگ قادر به انجام آن نیستند.