قسمت دوم: تدوین بر مبنای موقعیت تصویر

از این نوع تدوین بعضی از اوقات به عنوان «تدوین جهت دار» نیز نام برده می شود. جهت دار به این دلیل که شیوه تدوین به گونه ای است که به دید بیننده جهت می دهد.

در این نوع تدوین برش میان نماهای به گونه ای انجام می شود که بیننده درکی از موقعیت صحنه و موقعیت کاراکترها در صحنه پیدا می کند و نماها به شکلی به هم برش می خورند که زاویه نگاه بیننده را هدایت می کنند. معمولا ً یک عنصر بصری قوی یک سمت کادر را اشغال می کند و توجه را به سمت دیگر کادر سوق می دهد. شیء مورد توجه اغلب درزاویه مخالف کادر است و نیاز بینندگان را برای دیدن چیزی که آن فضای دید را اشغال کرده برآورده می کند .

به عنوان واضح ترین مثال برای درک تدوین موقعیت تصویر می توان از صحنه مکالمه دو نفر نام برد که آنرا با نمای مدیوم لانگ شات از دو نفر که نیم رخشان به دوربین است و رو در روی هم مشغول مکالمه هستند شروع می کنیم . برای اجرای شکل استاندار تدوین چنین صحنه ای، لازم است نماهای مدیوم شات و مدیوم کلوز آپ چنین صحنه ای را نیز داشته باشیم.

در هنگام تدوین چنین صحنه ای می توانید از نمای نسبتاً باز دونفره (تو شات) به نمای مدیون شات شخصیت A که در سمت چپ کادر است، برش بزنید. زمانی که مرد صحبت می کند با حرکت دستش به سمت راست کادر اشاره می کند و انگیزه ای برای برش زدن به نمای بعدی است و شما به نمای مدیوم کلوز آپ شخصیت B که در سمت راست کادر ایستاده و فضای مقابلش خالی است برش می زنید. این نمای نزدیک اطلاعات جدیدی را به مخاطب می دهد.

تركيب بندي قرينه به موقعیت صحنه مرتبط است چرا که بیننده اول به سمت چپ کادر برای دیدن شخص A نگاه میکند و بعد باید زاویۀ دید خود را تغییر داده و به نقطه برش برسد تا شخص B را در نمای جدید در سمت راست کادر ببیند . زوایای دوربین به دور فيلمبرداري نيم دايره كاملاً متفاوت است. استمرار دیالوگ با برش از بين نمي روند كه اين به اين معنا است كه صدا نيز پيوسته است و برش چون در میانه دیالوگ و پس از حرکت دست مرد و اشاره او به سمت راست انجام شده به چشم نمی آید.