روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: برنامه‌های زنده رسانه ملی به ویژه تلویزیون، یکی از مشکل سازترین بخش‌های این رسانه است.علاوه بر آن خانم‌ها که بهترین زمان‌های باردار شدن و ضرورت ماساژ دادن پاهای شوهران را تعلیم می‌دهند و توصیه می‌کنند و یا کارشناسان دینی، اعم از زن و مرد، که معجزاتی برای بادمجان و شتر به خورد بینندگان برنامه‌های خود می‌دهند، کارشناسان سیاسی و اعتقادی این رسانه هم مشکلات زیادی تولید می‌کنند که رفع و رجوع کردن آنها کار حضرت فیل است.

اینکه فردی را به عنوان صاحب نظر در فقه،‌ تاریخ، علم کلام، سیاست، روان شناسی، امور نظامی، فلسفه، عرفان، علوم قرآنی، حدیث و... در یک برنامه زنده میان جمعی که فقط موظفند تصدیق کنند می‌نشانید و او درباره هر چیز و هر کس که بخواهد اظهارنظر می‌کند و خود را معیار اسلام می‌داند و آسمان و ریسمان می‌بافد تا خودش را ثابت و دیگران را نفی کند، این چگونه برنامه‌ای برای آشنا کردن مردم با اسلام و انقلاب و سیاست می‌تواند باشد؟ اینکه در بررسی مسائل سیاسی داخلی فقط افرادی از یک طرز تفکر را کنار هم بنشانید و همان را که خودتان می‌خواهید از زبانشان پخش کنید، می‌دانید چه بازتاب منفی دارد؟ اینکه تلویزیون به ابزاری برای مطرح شدن مداحانی شده که خود را مجاز به آلوده کردن عزاداری‌ها به خواب و خیال و دروغ و دخالت در سیاست و سرنوشت کشور می‌دانند، تبدیل شود می‌دانید چه به روزگار دین آورده است؟

اینکه آگهی‌های بازرگانی شما زندگی اشرافی را ترویج کند و برای به دست آوردن درآمد بیشتر هیچ خط قرمزی را رعایت نکند چه نسبتی با دانشگاه بودن رسانه ملی که تعریف امام خمینی از این رسانه است می‌تواند داشته باشد؟ اینکه شرکت‌هائی معرفی شوندکه با سخاوتمندی! هر روز یک خودروی گران قیمت و میلیاردها تومان پول و خانه به خریداران کالاهایشان هدیه می‌دهند، می‌دانید چه بلائی بر سر اقتصاد کشور می‌آورد؟

از اینها حساس تر، بازی کردن با آبروی افراد است. اینکه گزارشگرانی موظف شوند با سر هم بندی کردن راست و دروغ، این و آن را به خاطر اینکه حرفی غیر از حرف شما دارند وابسته به آمریکا و صهیونیسم معرفی کنند و هر برچسبی که بخواهند به پیشانی آنها بچسبانند و به آنها حق دفاع از خود را ندهید، چه تناسبی با رسالت رسانه ملی دارد؟ اینکه افراد شاخص و انقلابی و خدوم صرفاً به دلیل اینکه طور دیگری فکر می‌کنند یا حرف‌هائی دارند که شما نمی‌پسندید، ممنوع التصویر و ممنوع الخبر شوند و در مقابل، افرادی را که جز تکرار مکررات بی‌فایده حرف دیگری ندارند هر روز مطرح کنید، چه تناسبی با رسالت رسانه‌ای شما دارد؟

این کارها اعتبار رسانه ملی را کاهش می‌دهد و این چیزی است که به نفع هیچکس نیست. ما می‌خواهیم رسانه ملی در چشم همه معتبر باشد و آحاد مردم تمام برنامه‌ها و اخبار آن را منبع و مرجع بدانند و هیچ رسانه دیگری را جایگزین آن نکنند. این کشور و این نظام به رسانه ملی مورد اعتماد و صاحب نفوذ نیاز دارد، رسانه‌ای که منعکس‌کننده نظر عموم مردم باشد و البته خط قرمزش، امنیت ملی و حفاظت از نظام جمهوری اسلامی باشد.اگر دست اندرکاران رسانه ملی برای برطرف ساختن این نواقص و باز گرداندن آن به جایگاه واقعی یک رسانه تراز نظام جمهوری اسلامی تلاش کنند، قطعاً موفق خواهند شد و از حمایت عموم نیز برخوردار خواهند بود.