نوید محمدزاده مدت زمان زیادی نیست که به سینما وارد شده و اسمش را به عنوان بازیگر سینما به ثبت رسانده است. او اولین بار در سال 1392 با فیلم «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان مطرح شد و بلافاصله اسمش در فهرست نامزدهای سیمرغ به ثبت رسید. گرچه سیمرغ عصبانی نیستم بنا به دلایلی هیچ وقت به دست محمدزاده نرسید اما توجه همه راه به خودش جلب کرد. به نوشته هفت صبح، او بعد از این فیلم، در عرض سه سال، شش فیلم مهم بازی کرده و دو سیمرغ گرفت. درواقع به لحاظ هیاهویی که در سینمای ایران به راه انداخت، می شود او را یک رکورددار به حساب آورد.

•    فیلم های به نمایش درامده: لرزاننده چربی، در میان ابرها، عصبانی نیستم، سیزده، ناهید، خشم و هیاهو، ابد و یک روز، لانتوری، خفگی، بدون تاریخ بدون امضا، مغزهای کوچک زنگ زده

•    مهم ترین تئاترها: خدای کشتار، یک دقیقه سکوت، مرد بالشی، زمستان 66، دکلره، دیابولیک، شکلک، دل سگ، آخرین نامه، پچ پچ های پشت خط نبرد

•    جوایز: سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل مرد در دوره جشنواره برای فیلم های ابد و یک روز و بدون تاریخ بدون امضا، تندیس بهترین بازیگر مرد از انجمن منتقدان برای فیلم های عصبانی نیستم و ابد و یک روز، تندیس بهترین بازیگر مرد از جشن خانه سینما برای فیلم ابد و یک روز

•    جایزه جهانی: بهترین بازیگر مرد بخش افق های هفتاد و چهارمین دوره جشنواره فیلم ونیز

عصبانی نیستم/رضا درمیشیان؛ 1392

کاراکتر: نوید

اهمیت نقش: نوید محمدزاده در عصبانی نیستم برای اولین بار دیده شد. او نقش یک دانشجوی عصبانی را داشت که مدام تلاش می کرد در برابر اتفاق های بدی که در جامعه با آنها مواجه بود، به اعصاب خود مسلط باشد و به هم نریزد. نقش بسیار سخت بود و اگر خوب ایفا نمی شد، فیلم کلا فیلم خوبی از آب در نمی آمد. درواقع می شود گفت بخش مهمی از موفقیت این فیلم به جنس بازی محمدزاده بر می گشت.

موفقیت: اسم محمدزاده در فهرست نامزدهای دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره سی و دوم قرار گرفت و حتی آن طور که شنیده می شد، سیمرغ تا صبح روز اختتامیه هم به نام او بود اما نهایتا همه چیز تغییر کرد. درمیشیان مجبور شود فیلمش را از بخش رقابت خارج کند و سیمرغ به رضا عطاران رسید.

نظر محمدزاده: من از نوجوانی جلوی آینه تمرین سیمرغ گرفتن می کردم و در بیست و هفت سالگی به من گفتند سیمرغی را که با هفت رای از هفت داور گرفته ای، نباید بخواهی. آن روز تلخ ترین روز زندگی کاری من بود. پیراهن و کت اتو شده ام برای رفتن روی سن و گرفتن جایزه بر در خانه ماند و اشک های من بی اختیار سرازیر بود. ساعت شش آن روز همه چیز تمام شد و بدون امضا کردن، رضایت ما را گرفتند و گروه فیلم انصرافی تحمیلی داد. سیمرغ برای ما نبود چه امضا می کردیم و چه امضا نمی کردیم.

ناهید/آیدا پناهنده؛ 1393

کاراکتر: احمد

اهمیت نقش: در «ناهید» محمدزاده از قالب یک پسر دانشجوی جوان خارج شد و نقش مردی معتاد و آس و پاس را بازی کرد که به خاطر اعتیاد از همسرش جدا شده و حالا دلش می خواهد هر طور شده پسرش را از او بگیرد. محمدزاده این جا هم عصبی و نامتعادل بازی کرد اما با توجه به معتادبودن این کاراکتر، بازی اش شباهتی به عصبانی نیستم نداشت.

موفقیت: این فیلم در جشنواره های مختلف جهانی، مورد توجه داوران قرار گرفت و جوایز زیادی را به دست آورد. از بین همه این جوایز، نوید محمدزاده، جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشنواره بین المللی فیلم براتیسلاو گرفت. با این حال فیلم در ایران آن طور که باید دیده نشد و صحبتی از بازی محمدزاده در این فیلم به میان نیامد.

ابد و یک روز/سعید روستایی؛ 1394

کاراکتر: محسن

اهمیت نقش: شاه نقش نوید محمدزاده بود. با این که این جا نقش مکمل را داشت اما تمام توجه ها را به خودش جلب کرد. او در نقش یک معتاد از ریخت و قیافه افتاده ظاهر شد که با وجود وضعیت بدی که دارد، احساساتی و مهربان است و برای دفاع از خانواده اش هر کاری می کند. او این بار هم مشابه فیلم های قبل، چند سکانس درگیری و دعوا داشت اما مرز میان یک مرد معتاد و عصبی را به خوبی حفظ کرد. محمدزاده در این فیلم چند سکانس طلایی داشت که طبیعتا در سینمای ایران ماندگار می شود.

موفقیت: سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای این فیلم گرفت. در جشن خانه سینما هم بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شناخته شد و تندیس این جشنواره را به دست آورد.

نظر محمدزاده: سعید روستایی از اول آن نقش را برای من نوشته بود. من با روستایی رفاقت زیادی دارم و از فیلمسازانی است که خط فکری مان یکی است. او کسی است که به مرور زمان تغییر مثبت و آگاهانه ای را وارد سینما کرد. ما در «ابد و یک روز» مثل یک خانواده واقعی در کنار هم زندگی می کردیم و هنوز هم ارتباطمان حفظ شده است. در سکانسی که من را برای بردن به کپ از پله ها پایین می آوردند، همه عوامل و پشت صحنه گریه می کردند.

خفگی/فریدون جیرانی؛ 1395

کاراکتر: مسعود

اهمیت نقش: با تمام نقش های قبلی محمدزاده فرق می کند. کلا فیلم خفگی فضای عجیبی دارد و همه چیز به آرام ترین حالت ممکن در آن پیش می رود. همسر مسعود برای این که از دست او خلاص شود، خودش را به دیوانگی می زند و در دیوانه خانه بستری می شود. مسعود با پرستار تیمارستان طرح دوستی می ریزد تا بتواند به واسطه او همسرش را از سر راه بردارد. مسعود یک روانپریش است اما در ظاهر هیچ نشانی از روانی بودن ندارد. محمدزاده در این نقش داد و هوار راه نمی اندازد. کتک نمی زند اما نقش یک روانپریش را به خوبی ایفا می کند.

موفقیت: بازی محمدزاده در خفگی با استقبال خاصی از سوی داوران جشنواره فجر رو به رو نشد. اما در جشن انجمن منتقدان اسمش در فهرست نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد به ثبت رسید.

خشم و هیاهو/هومن سیدی؛ 1394

کاراکتر: خسرو پارسا

اهمیت نقش: خسرو پارسا با بازی نوید محمدزاده یک خواننده سلبریتی متاهل است که با همدستی یکی از طرفدارانش همسرش را به قتل می رساند. فیلم ساختاری پیچیده دارد و محمدزاده باید در موقعیت های مختلف، یک روایت را به شکل های مختلف بازی کند. او جزییات و ظرافت های رفتاری خسرو در هر سه حالت را خیلی خوب از آب درآورد. برخلاف بقیه نقش هایی که تا ان موقع داشت، یک جور کمدی خاص هم در کاراکتر خسرو وجود داشت.

موفقیت: در جشنواره سی و چهارم، نوید محمدزاده همزمان برای دو فیلم خشم و هیاهو و ابد و یک روز نامزد دریافت سیمرغ شد اما نهایتا جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را برای ابد و یک روز گرفت و سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد به پرویز پرستویی رسید.

نظر محمدزاده: هومن سیدی سینمای خاص خودش را دارد که طبیعتا با نگاه دیگر کارگردانان متفاوت است. من هم سعی می کنم در فیلم او همان چیزی را بازی کنم که به نگاه او نزدیک است. شباهت خسروی خشم و هیاهو به پرونده قتل جنجالی کشور برای من جذاب بود. البته این اتفاق قبلا و در دنیای تئاتر هم برایم افتاده بود که نقش هایی را بازی کنم که چند سال قبل از آن توسط بزرگ ترین بازیگران تئاتر کشور بازی شده بود و خیلی ها من را از ایفای چنین نقش هایی می ترساندند.

بدون تاریخ بدون امضا /وحید جلیلوند؛ 1395

کاراکتر: موسی

اهمیت نقش: محمدزاده در این فیلم نقش مکمل اما بسیار مهم و حساسی را بازی کرده است. موسی در طول فیلم دو بعد کاملا متفاوت دارد. از یکسو به خاطر اهمال کاری اش مدام عذاب وجدان دارد و سرش پیش همسرش پایین است و از طرف دیگر برای خونخواهی از مرگ فرزندش با همه درگیر می شود و زمین و زمان را به هم می ریزد. موسی یکی از متفاوت ترین کاراکترهای محمدزاده است و یک جورهایی بار احساسی فیلم را به دوش می کشد.

موفقیت: سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای دومین سال پیاپی به نوید محمدزاده رسید. مدتی قبل هم جایزه بهترین بازیگری را از بخش «افق های نو» جشنواره ونیز برای این نقش گرفت و افتخار زیادی نصیبش شد.

لانتوری/رضا درمیشیان؛ 1394

کاراکتر: پاشا

اهمیت نقش: نوید محمدزاده این بار هم نقش جوانی بی قرار و عصبی را بازی کرد. این بار اما میزان این بی قراری و عصبانیت به اندازه ای بالا بود که او را به یک اغتشاشگر و برهم زننده نظم اجتماعی تبدیل کرد. پاشا به دلیل کمبود محبت خانوادگی، وابستگی عمیقی به یک مددکار اجتماعی پیدا کرده بود و حتی تا پاشیدن اسید به صورت او هم پیش رفت. پاشا هم به لحاظ گریم و هم به لحاظ تعریف کاراکتر، متفاوت از دو نقش قبلی بود. درواقع پاشا یک اغتشاشگر کاملا احساساتی بود که با محبت حرف می زد، به بچه ها کمک می کرد، عشق می ورزید و در عشق خودخواه بود.

موفقیت: نوید محمدزاده در جشن انجمن منتقدان سال گذشته برای فیلم لانتوری نامزد دریافت جایزه شد اما آن را دریافت نکرد.

نظر محمدزاده: در «لانتوری» نقش فردی را بازی می کنم که بخش دردناکی از جامعه است و ما با هدف کمک به این جامعه و رفع آن خشونت فیلم را ساختیم. البته خشونت در جامعه به گروه خاصی تعلق ندارد و حتی در فرهنگی ترین جایگاه مملکت دیده می شود؛ جایی که قلم به دست می گیرند و به سینما توهین می کنند. من برای رفع این خشونت ها تلاش می کنم فیلم هایی بازی کنم که مسائل اجتماعی را مطرح می کند. دوست دارم لانتوری آن قدر بفروشد که پول «عصبانی نیستم» و «لانتوری» و حتی پول فیلم های بعدی رضا درمیشیان هم دربیاید.