بهمن کامیار کارگردان و تهیه کننده سینما درباره ورود پول های مشکوک به شبکه نمایش خانگی و سینما گفت: پرداخت های بی حساب و کتاب در برخی از پروژه‌ها باعث می شود هزینه تولید به قدری بالا برود که به جز عده ای محدود، بقیه امکان تولید و تهیه فیلم نداشته باشند. از آنجا که برخی دغدغه بازگشت سرمایه ندارند از همین رو دستمزدهای آنچنانی می پردازند و وقتی شما با چنین مواردی مواجه می شوید ناخودآگاه به پول ها، دستمزدها و منبع این دستمزدها مشکوک می شوید چون هیچ پول تمیز و هدفمندی بدونِ دغدغه بازگشت سرمایه به هیچ بیزینسی وارد نمی‌شود و وقتی بازگشت سرمایه اولویت ندارد نشان می دهد که این پول یک ایرادی دارد.

وی افزود: البته ما در مقام و منصبی نیستیم که ایراد آن را کشف کنیم ولی منطق و عقل می گوید منبع این پول سالم نیست و این پول ها دقیقا به سینمایی ضربه می‌زند که می‌خواهد با پول سالم کار کند. کامیار که وکیل نیز است، بیان کرد: گاهی می‌بینیم برای ساخت فیلمی بالای ۱۰ میلیارد تومان هزینه می‌شود که اگر قرار باشد این فیلم ضرر ده نباشد باید ۶۰ میلیارد تومان بفروشد در حالی که شما اگر حتی فیلمی در حد و اندازه «هزارپا» بسازید و همه امکانات سینمای ایران اعم از پخش، سالن‌ سینما و تبلیغات قدرتمند، بازیگران محبوب و... پشت آن بیایند، فیلم شما در اکران ۱۰ تا ۱۲ هفته‌ای بین ۳۰ تا ۳۵ میلیارد تومان می‌تواند بفروشد که باز هم ضرر است. حال چگونه می‌شود که این ضرر میلیاردی برای کسی اهمیت ندارد؟

این نویسنده و کارگردان سینما درباره افزایش بی رویه دستمزد بازیگران نیز گفت: بازیگری که پیش از این برای ایفای نقش در یکی از فیلم‌هایم ۳۰ میلیون تومان گرفته بود، امسال از من ۴۰۰ میلیون تومان می‌خواست. چنین بازیگرانی هم می‌گویند به همان نسبتی که فلان بازیگر دستمزد سیصد میلیونی خود را به نهصد میلیون تومان افزایش داده است، منی که ۵۰ میلیون تومان می‌گرفتم الان ۲۵۰ میلیون تومان می خواهم در حالی که آن بازیگر ۳۰ میلیونی به خود نمی گوید که کارش حتی ۵ میلیون تومان هم فروش ندارد. کدام بازیگر در سینمای ایران می تواند بگوید من سه میلیارد تومان فروش دارم و باید یک میلیارد تومان بگیرم؟ همان بازیگری که این روزها یکی از فیلم‌هایش سی میلیارد تومان فروخته، فیلمی دارد که یک میلیارد تومان فروش داشته است، پس این نشان می دهد بازیگر به تنهایی تعیین کننده فروش نیست.

 کارگردان «مرداد» اظهار کرد: متاسفانه این روزها شرایط به گونه‌ای شده است که باید شصت درصد از هزینه ساخت یک فیلم را به عنوان دستمزد به یک یا ۲ بازیگر بدهیم. این چه عدالتی است؟ چه کسی باعث رخ دادن این اتفاق در سینما شده که حالا کار به جایی رسیده است که یک یا ۲ بازیگر توقع دارند تا ۶۰ درصد از بودجه یک فیلم به آنها تعلق بگیرد؟ باعث و بانی این قضیه قطعا همان کسانی هستند که پول های بی حساب و کتاب و شبهه دار را وارد این حرفه کردند و فقط خرج کردن این پول ها برایشان اهمیت دارد. این امر باعث شده است دفاتر تولید آثار مستقل، فعالیتی نداشته باشند برای مثال ببینید دفاتر سینمایی هر یک امسال چند فیلم تولید کرده اند؟ آمار پروانه ساخت‌هایی را که منجر به تولید شده اند ببینید که چه کسانی توانستند فیلم بسازند؟ فقط آنهایی که دستشان در جیب دولت است و با بودجه های دولتی کار می کنند یا آنهایی که با همین افراد محدود با سرمایه های مشکوک شراکت دارند، امکان تولید پیدا کرده اند. متاسفانه این روزها شرایط به گونه‌ای شده است که باید شصت درصد از هزینه ساخت یک فیلم را به عنوان دستمزد به یک یا ۲ بازیگر بدهیم. این چه عدالتی است؟

وی با اشاره به اینکه تاکنون هیچ بازیگری از او دستمزد به دلار نخواسته است، گفت: بسیاری از بازیگرانی که دستمزدهای بالایی دارند افرادی هستند که یا خودشان و یا خانواده هایشان در خارج از کشور مقیم هستند و ممکن است توقع داشته باشند به دلار یا یورو دستمزد بگیرند چون آنها هم برنامه‌ریزی هایی در زندگی دارند و بر اساس هزینه‌کردِ خود در آن کشورها دستمزد می‌خواهند. تهیه کننده «سد معبر» ضمن بیان این مطلب که ریشه ورود پول های سرگردان شبکه نمایش خانگی است، عنوان کرد: پیش از این بازیگران تنها برای دریافت دستمزدهای بالا در سریال های شبکه نمایش خانگی که بعضا کیفیت خوبی هم نداشت، حضور پیدا می کردند یعنی به صراحت اعلام می کردند که ما در صورتی به شبکه نمایش خانگی می آییم که پول خوب به ما بدهید . بازیگری می گفت به جای حضور سه ماهه در یک سریال شبکه نمایش خانگی می توانم در همین مدت ۲ پروژه سینمایی تمام کنم بنابراین شما باید دستمزدی به من بدهید که برابر با دستمزد این ۲ فیلم باشد از طرف دیگر با توجه به اینکه بازگشت سرمایه و سودآوری شبکه نمایش خانگی به نسبت سینما بیشتر است، تهیه کنندگان این آثار قانع می شدند چنین دستمزدهایی به این بازیگران بدهند اما همین افراد وقتی به سینما می آمدند ملاکشان دستمزد شبکه نمایش خانگی بود.

 کامیار افزود: همین افراد با دست پس می زنند و با پا پیش می کشند به این صورت که می گویند ما دوست نداریم در شبکه نمایش خانگی به ایفای نقش بپردازیم از سوی دیگر اتفاقا دوست دارند به شبکه نمایش خانگی بروند تا دستمزد خود را بالا ببرند چرا که پیش از این در سینما کسی چنین دستمزدهایی به بازیگران نمی داد. البته هنوز هم بعید می دانم به جز تعداد محدودی کسی چنین پول هایی بدهد و وقتی ما با تهیه کنندگان قدیمی و کسانی که دغدغه سینما دارند، صحبت می کنیم می گویند نمی دانیم چرا چنین دستمزدهایی پرداخت می شود. کسانی دارند سینما را به این سمت می کشانند که نه دغدغه سینما دارند و نه کارنامه ای در سینما، اما تاثیر مستقیم در روند تولید سینما و دستمزدها می گذارند ضمن اینکه وقتی دستمزدها بالا می رود عوامل دیگر هم متوقع می شوند و می گویند ما هم چند برابر دستمزد پیشین خود را می خواهیم.

کامیار در پایان با اشاره به اینکه باید اتحاد صنفی وجود داشته باشد تا چنین دستمزدهایی پرداخت نشود، اظهار کرد: نمی دانم خانه سینما چقدر می تواند در این امر موثر باشد چرا که چنین قراردادهایی خصوصی است و افراد می توانند بگویند این یک توافق است و کسی نمی تواند من را مجبور کند چقدر بگیرم اما باید بدانیم ورود این پول ها و افزایش دستمزد بازیگران خطری برای اصناف سینما است از همین رو باید همه دست به دست هم بدهند و مانع این اتفاق شوند. شاید مقررات مالیاتی در این امر دخیل باشد زیرا هنرمندان از معافیت مالیاتی برخوردارند و به همین دلیل برخی از آنها پروایی از انعقاد قراردادهای میلیاردی ندارند.