حميد آقابابايي : فیلم هزارپا که اخیرأ به فروش خوبی در سینمای ایران رسیده و عنوان پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را از آن خود کرده فیلمی است با بازی رضا عطاران ( در نقش رضا ) و جواد عزتی ( در نقش منصور ) که با شروع آن با دزدیدن یک کیف پول و مدارک مهمی که درآن است به دردسر می افتند. در ادامه رضا ( عطاران) که در یک سانحه تصادف یک پای خود را از دست داده از این موضوع سواستفاده کرده و خود را جانباز جا میزند تا بتواند از این طریق با دختر پولداری که رئیس آسایشگاه جانبازان است ازدواج نماید...

 هزارپا یک کمدی عامه پسند است و تماشاگر این فیلم را دوست دارد. فروش میلیاردی آن نیز دلیل همین مدعاست. اما فروش بالا و استقبال از این فیلم دلیلی بر خوب بودن آن نیست چرا که نواقص زیادی در فیلمنامه و کارگردانی دارد . فیلم هرچند با ایده خلاقانه شروع می شود و سعی می کند همین روند را حفظ کند اما در ادامه داستانکهای زیادی به خط اصلی داستان اضافه می شوند که جز داستان خواستگاری ( شهره سلطانی در نقش مادر منصور و مهران احمدی در نقش دایی که در پایان به نتیجه می رسد)  الکن و سرگردان باقی می مانند و وجودشان در فیلم باعث پراکندگی ذهن مخاطب می شود.

 در شخصیتهای فیلم نیز همین مسئله را می بینیم که بعضی از آنها تأثیر آنچنانی بر روند داستان ندارند و اگر حذف شوند خللی در فیلم ایجاد نمی کنند. به طور مثال شخصیتی که ژوله بازی می کند( خدمه آسایشگاه ) هرچند جذاب است و خوب بازی می شود ولی حضورش بی فایده است. حضور برخی شخصیتها و داستانکها در فیلم جهت پر کردن فضاهای خالی و زمان فیلم است و حضورشان کمرنگ است. شخصیتی که امیر سلیمانی بازی می کند (خواستگار سمج- پسرعموی الهام ) کاراکتری کلیشه ای است و در خیلی از سریالها و فیلمهای کمدی دیده می شود. حمید ابراهیمی ( رئیس باند خلافکار ) و امید روحانی ( پدر الهام ) که حضور کمرنگی در فیلم دارند از کاراکترهای  نمادین هستند . شوخی های مبتذل و بعضأ اروتیک فیلم را تا سطح کمدی سخیف پایین می کشاند. مثلا صحنه ای که الهام میخواهد فندک  را از جیب رضا دربیاورد ...

 شوخی هایی که رضا (عطاران) با پرستار (نظام دوست) به خاطر اندام چاقش می کند هرچند به صورت دوپهلو و خنده دار است اما سطح پایین هستند و ارزش فیلم را پایین می آورند. به نظر می رسد وجود این نقش صرفأ برای شوخی کردن رضا با او و خنداندن تماشاگر باشد. از لحاظ بازی، عطاران و عزتی همان بازی همیشگی و کلیشه ای خود را دارند ولی بااین وجود نقش خود را به خوبی بازی می کنند و عطاران با هوش بالای خود حتی با میمیک موقعیتهای کمدی را خلق می کند. وجود این دو بازیگر با هم به موفقیت فیلم کمک زیادی کرده است و در خیلی از نماها این دو بازیگر را باهم می بینیم.

با وجود سکانسها و داستانهای متعدد، فیلم ریتم درستی دارد و تماشاگر احساس خستگی نمی کند. با توجه به اینکه داستان فیلم در اواخر جنگ و دهه شصت می گذرد استفاده از رنگهای زنده حس نوستالژیک آن دوره را تداعی می کند. بیشتر از میزانسن های بسته استفاده شده و مدت زمان زیادی از فیلم در آسایشگاه می گذرد و به همین دلیل فیلم، ضعف بصری دارد. با این حال هزار پا با وجود نواقصی که دارد به دلیل اینکه با مخاطب صادقانه رفتار می کند و داستان جذابی هم دارد و از بازیگران خوبی هم بهره می برد مورد استقبال قرار گرفته و از لحاظ گیشه فیلم موفقی به شمار می رود و در یک کلام، نسبت به فیلمهای کمدی روز سینمای ایران تا حدودی بالاتر است.