نهال موسوی: فیلم «دختر شیطان» قربان محمدپور بر روی پرده سینماهای ایران است و با وجود آنکه کارگردان فیلم بر اساس همان فرمول فیلم قبلی خودش «سلام بمبئی» این فیلم را هم ساخته است (لوکیشن فیلم در هند است، استفاده از بازیگر زن هندی در نقش اول زن، داستانی هندی-ایرانی و ... ) اما فیلم به فروش چندانی دست نیافته است.

«دختر شیطان» اگرچه فرصت اکران نوروزی را از دست داد اما فرصت طلایی اکران عید فطر نصیبش شد و با وجود این نه تنها موفقیت تجاری «سلام بمبئی» برای این فیلم تکرار نشد بلکه عملاً «دختر شیطان» با شکست در گیشه مواجه شده است.

قربان محمدپور مصاحبه‌ای با روزنامه ایران داشته و در آن نفروختن فیلم را به زمان اکران آن ارتباط داده و گفته است: «اگر فیلم در پاییز و زمستان اکران می‌شد، مُرده «دختر شیطان» از «سلام بمبئی» هم بیشتر می‌فروخت چون فیلم جذابی است و مخاطب را از سالن سینما راضی روانه خانه می‌کند، لودگی و لوس‌بازی‌های معمول را ندارد و قصه‌اش جذاب است. ما در انتخاب زمان اکران فیلم اشتباه کردیم و تاوان آن را هم پرداختیم.»در بخشی دیگر از مصاحبه هم گفته است: «ما توان رقابت نداشتیم. معمولاً خانواده‌های ایرانی در هر فصل اکران یک فیلم می‌بینند که با وجود این فیلم ها قطعاً انتخاب اول شان «دختر شیطان» نبود.اکران عید فطر بعد از نوروز بهترین فرصت اکران است اما همزمان با اکران فیلم‌هایی مثل «سرخپوست» و «شبی که ماه کامل» شد» که علاوه بر موفقیت در جشنواره، تبلیغات وسیعی داشتند و همراه با تیزرهای تلویزیونی، تمام در و دیوارهای شهر از بیلبوردهای تبلیغاتی این فیلم پر بود، باعث شد نتوانیم موفقیت فروش «سلام بمبئی» را تکرار کنیم.»

اگرچه تیم سازنده دختر شیطان در زمان تولید و اکران فیلم از انواع  جنجال‌های تبلیغاتی استفاده کردند مانند بازی شادمهر عقیلی در فیلم، تهدید کارگردان به پایین کشیدن آن از پرده سینماها، مطرح ساختن حمله ربات‌های اینستاگرامی، جریانات مافیای اکران و ... باید به محمدپور نکته‌ای را گوشزد کرد و آن اینکه نفروختن یک فیلم دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد اما قطعا اصلی‌ترین دلیل خود فیلم است نه تبلیغات، نه فیلم‌های همزمان اکران شده، نه زمان اکران و ...

مشکل بزرگ «دختر شیطان» ساده پنداری در تمام اجزا آن است.فیلم «دختر شیطان» به لحاظ قصه و داستان بسیار کلیشه‌ای، قابل پیش‌بینی و حتی دِمُده (زمان گذشته) است که برای مخاطب امروزی هیچ جذابیتی ندارد و واقعا قابلیت و توانایی 95 دقیقه به دنبال خود کشیدن مخاطب را ندارد.

علاوه بر آن بازیگران فیلم و نقش آفرینی آنها در هر فیلمی یک عامل بسیار مهم است که در دختر شیطان مخاطب هیچ گونه همراهی با بازیگران فیلم نمی‌کند. نه حمید فرخ‌نژاد، نه ایشا گوپتا و نه محمدرضا شریفی‌نیا و ...

اساسا فضای فیلم به گونه‌ای است که مخاطب مدام از آن فاصله می‌گیرد، از انگلیسی حرف زدن فرخ‌نژاد گرفته تا بازی بازیگر نقش اول زن (ایشا گوپتا) و صحنه‌هایی که با استفاده از جلوه های ویژه بسیار ابتدایی ساخته شده است.امروز در سینمای ایران به لحاظ فنی و استفاده درست از فیلمبرداری، نور پردازی، جلوه‌های ویژه رایانه‌ای و ... به سطح استانداردی رسیده‌ایم که این موارد تکنیکی در فیلم دختر شیطان بیشتر در حد کاریکاتوری از آنچه که باید باشد، خود را نشان می‌دهد.

مورد دیگری که بیننده از دیدن فیلمی چون دختر شیطان سرخورده می‌شود این حجم از ساده انگاری در باره مخاطب فیلم است، بردن فیلم به فضای کشور هندوستان و رقص و آواز دسته جمعی، لباس‌های رنگارنگ و ... دلیل بر این نیست که دیگر کار را تمام شده دانست و فیلمنامه را تا این اندازه کودکانه نوشت و در مابقی اجزا فیلم هم تا این حد اصطلاحا بزن در رویی کار کرد.

شاید این توهم ناشی از فروش بالای فیلم سلام بمبئی است که باعث شده محمدپور تمام دلایل این فروش را مرتبط به هندوستان و اتفاقات وابسته به سینمای هند دانسته و همین عامل را به تنهایی برای موفقیت فیلمش کافی می‌دانست. به قربان محمدپور باید توصیه کرد به جای دلایل فرامتنی و خارج از فیلم به خود فیلم برگردد و برای آگاهی از واقعیت نظر مخاطب به بخش نظرات سایت‌های معتبری که وجود دارد مراجعه کند و دیدگاه مخاطبان و رای و نظرشان درباره فیلم را مطالعه کند.

قطعا وقتی 90 درصد نقدها و نظرات به مسائل و مشکلات خود فیلم می‌پردازد دیگر نمی‌توان عدم موفقیت و مشکلات فیلم را به مسائلی مانند تبلیغات کم، مافیای اکران، زمان اکران و ... نسبت داد اگرچه باز تاکید می‌کنم این موارد هم در فروش هر فیلمی تاثیر گذار است اما ریشه اصلی خود فیلم است.

پیام مهمی که این اتفاق برای سینمای ایران دارد این است وقتی که در سبد سینمای ایران فیلم‌های استاندارد و متنوعی وجود داشته باشد خود به خود فیلم‌هایی که از واقعیت سینما فاصله دارند حذف خواهند شد و این اتفاق فرخنده‌ای است.