سجاد افشاریان نویسنده و کارگردان نمایش «هر کسی یا روز می‌میرد یا شب، من شبانه»، امسال به مدت شش ماه در تماشاخانه شهرزاد این نمایش را روی صحنه برد و توانست رکور گیشه و مدت زمان اجرا را از آن خود کند.

او درباره علت اجرای این نمایش به همشهری جوان گفت: حس کردم در زمانه‌ای که مردم به هر شکلی تلاش می‌کنند صدای اعتراضشان را به گوش دولت مردان و مسئولان مملکت برسانند، ما هنرمندان چقدر آدم‌های كم هزینه‌ای شديم، چقدر شبیه هم شده‌ایم، رئیس جمهورمان می‌گوید شرایط سخت است، وزرای مملکت هم همین حرف را می‌زنند و هنرمندان‌مان هم به زدن همین حرف‌های بی عمل بسنده کرده‌اند و نهایت اعتراضشان پستی در صفحه‌های فضای مجازی شان است.

در این میان تصمیم گرفتم تا برای دست‌ کم ثبت یک برهه از تاریخ این سرزمین دست به عمل بزنم و اين سوال را مطرح كنم كه چی میشه آدم‌ها تصمیم به رفتن می‌گیرن؟ معتقدم بخش زيادی از خودسانسوری در وهله اول از ترس های خود مــا پديد می آید.» .

او ضمن اشاره به همکاری‌هایش با تلویزیون، درباره شرایط امروز این رسانه می‌گوید: تلويزيون در شناخته شدن من خيلی نقش داشت. من هم با انتخاب‌ها و تلاشم سعی كردم از اين موقعيت استفاده كنم. من اعتقاد دارم تلويزيون بسيار رسانه مهمی است.

اگر صاحب مديران اشتباهی شده به آن معنا نيست كه بايد اين رسانه مهم را رها كنيم. آن مديران عمری ندارند، می‌آیند و می‌روند. من كارهای مهمی در تلويزيون انجام داده‌ام. فصل های يک و دو و سه «خنداونه» سرپرست نويسندگان و ايده پردازی بودم. همين اواخر هم سريال «برادر جان» نوشته دوست عزیزم سعید نعمت الله را بازی کردم و در این مدت پيشنهاد زياد دارم.

افشاریان در ادامه به انتقاد از حذف برنامه «نود» پرداخت و بیان کرد: من به تلویزیون گاردی ندارم اما نقد دارم كه چه اتفاقی برای برنامه «نود» افتاد؟ چقدر راحت آقای ميثاقی روی صندلی عادل فردوسی پور می نشیند. حالا مدام خودمان را گول بزنيم كه يک برنامه ديگر ورزشی است با يک اسم ديگر. ما داريم درباره صداوسيمای جمهوری اسلامی ايران حرف می‌زنیم كه اين همه سال قدمت دارد. پس چطور شبکه ای كه عمرش سه سال هم نيست، همه مردم را جذب خودش کرده؟ پس چطور به راحتی جم می‌تواند كل تلويزيون ايران را تحت‌الشعاع خود قرار دهد؟ آنها وقت می‌گذارند و به جذابيت برنامه سازی فكر می‌کنند و هدفمند عمل می‌کنند.