چینی‌ها جزو اولین کشورهایی بودند که فیلمسازی را آغاز کردند، اما با اینکه بیش از یک میلیارد جمعیت دارند و بیش از یک قرن از اولین فیلمی که ساختند می‌گذرد و قاعدتا باید 100تا 200تایی کارگردان درجه یک از بین آنها بیرون بیاید، هیچ‌گاه سینمای باثباتی نداشتند و همیشه در مقاطع مختلف سیر و روند متفاوتی را طی کرده‌اند.روزنامه همشهری از میان ده‌ها فیلم چینی ساخته شده در سال‌های اخیر به سراغ معرفی چند فیلم مهم و تاثیرگذار رفته است. البته ذکر این نکته هم ضروری است که برخلاف بسیاری، آثار سینمایی کشورهای هنگ کنگ و تایوان را جزو آثار سینمای چین حساب نکردیم و فیلم‌های موفق این دو کشور را دراین فهرست لحاظ نکردیم تا اگر فرصتی بود یک بار هم به سراغ سینمای اکشن تایوان و هنگ کنگ برویم.

پس لرزه/ AFTERSHOCK

فیلمی تحسین شده که در آن سال رکوردهای فروش را در تاریخ سینمای چین جا به جا کرد و به‌عنوان نماینده این کشور به آکادمی اسکار معرفی شد. داستان این فیلم حماسی دقایقی پیش از شروع زلزله آغاز می شود. نیم ساعت اول صحنه‌هایی درخشان و البته تکان‌دهنده از وقوع زلزله را نشان می دهد، صحنه‌هایی پر تنش که در آن مراحل ویران شدن شهر و زیر آوار ماندن پیر و جوان به تصویر کشیده شده است. در 100دقیقه باقی مانده نیز کارگردان به سراغ بازمانده‌ها می رود. در چنین فیلم‌هایی برای روایت عمق فاجعه معمولا یک خانواده و اتفاقی که حول اعضای آن رخ می دهد مورد توجه قرار می گیرد. در «پس لرزه» هم ماجراها درباره خانواده ای چهار نفره است؛ پدر و مادری که یک فرزند دو قلوی دختر و پسر دارند و در آپارتمانی کوچک واقع در تاشگان زندگی می کنند. زلزله آغاز می شود، پدر زیر آوار می رود و همان ابتدا کشته می شود و پس از زمین لرزه مادر که زنده مانده در شرایطی قرار می گیرد که تنها می تواند یکی از بچه‌هایش را نجات دهد و این آغاز تراژدی غمناکی است در بستر اتفاقی هولناک.

دیوار بزرگ/ THE GRATE WALL

بیشتر مخاطبان آثار ژانگ ییمو کارگردان سرشناس چینی او را با دو فیلم «قهرمان» و «خانه خنجرهای پرده» می‌شناسند. دو فیلم کاملا منطبق با فرهنگ چینی که با استفاده از ظرفیت‌های این کشورساخته شده و دو ویژگی عمده دارند، نماهای فوق‌العاده زیبا و داستان‌هایی استخوان دار. با این حال، ییمو در چند سال اخیر دو فیلم مشترک با آمریکا ساخته که هر چند داستان هر دوی آنها در چین می گذرد، اما بازیگران اصلی آن، دو ستاره آمریکایی‌اند. اولی «گل‌های جنگ» محصول سال 2011که کریستین بیل نقش اصلی آن را بازی کرده و دومی هم «دیوار بزرگ» با بازی مت دیمون است که همین امسال روی پرده رفت و در پایان اکران به فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای چین اضافه شد.

 ویلیام (متدیمون) وتاور (پدروپاسکال) دو جنگجوی اروپایی هستند که برای یافتن سلاحی خطرناک، با گروهی 20نفره راهی چین می شوند، اما اتفاق هولناکی می‌افتد که باعث می‌شود تنها ویلیام و تاور از آن جمع زنده بمانند،. آنها توسط نیروهای حکومتی چین دستگیر می‌شوند و دست سرنوشت آنها را به جایی می‌کشاند که مجبور می‌شوند خود را برای نبرد بزرگ حفظ دیوار چین آماده کنند. جینگ تیان، ویلیام دفو و اندی دیگر بازیگران اصلی فیلم هستند و رامین جوادی آهنگساز سرشناس ایرانی موسیقی متن فیلم را ساخته است.

شکار هیولا/ MUSTER HUNT

رامان هیو کارگردان 54ساله «شکار هیولا» ابتدا کارش را با طراحی شخصیت‌های انیمیشنی در یکی از محبوب ترین کمپانی‌های انیمیشن سازی دو دهه گذشته آمریکا یعنی «دریم ورکز» آغاز کرد و در انیمیشن‌های سرشناسی چون «مورچه ای به نام زی»، «شرک» و «ماداگاسکار» به طراحی شخصیت مشغول بود. «شکار هیولا» اولین فیلم سینمایی بلند هیو و حاصل بیش از دو دهه تلاش او در خلق شخصیت‌های کارتونی تخیلی است. این فیلم یک انیمیشن- رئال است که در سال 2015ساخته شد و توانست با فروشی بیش از 350میلیون دلار عنوان دومین فیلم پرفروش تاریخ سینمای چین را به‌دست آورد. داستان این فیلم ریشه در داستان‌های اساطیری چینی دارد. داستان‌هایی که طبق آن در دنیای موازی با دنیای انسان‌ها، موجودات دیگری زندگی می کنند. تداخل این دنیاها با هم می‌تواند به جنگ و فاجعه‌های زیادی ختم شود.

ذره‌ای گناه/ A TOUCH OF SIN

از آن دست فیلم‌هایی است که بعید است تماشاگر حرفه ای سینما آن را ببیند و دوستش نداشته باشد. چهار داستان مستقل از زندگی مدرن و پیچیده مردم عادی در چین. یک زندگی پر دردسر و سخت که هر کدام از چهار شخصیت اصلی را در نهایت به خشونت می کشاند. این فیلم جدا از ساختار و داستانش یک جهش بزرگ در کارنامه کاری ژیا ژانکه کارگردان چینی است. کارگردانی که پیش از این به واسطه مستندها و البته فیلم تحسین شده «طبیعت بی جان»محصول 2006به‌عنوان کارگردانی با آثار آرام و کند مشهور شده بو، ولی با «ذره ای گناه» قدم در راه تازه ای گذاشت. این فیلم پر از هیجان و تکاپو است.

جنگ مواد/ DRUG WAR

از آن فیلم‌هایی که آدرنالین خون مخاطبش را حسابی بالا می برد.ماجرا از این جا شروع می شود که یکی از روسای معروف کارتل‌های مواد‌مخدر چین به نام چوی تیم مینگ(لوئیس کوو) بر اثر خیانت همکاران سابقش با پلیس درگیر می شود و تصادف شدیدی می‌کند. این تصادف او را مدتی به کما می‌برد. چوی پس از خارج شدن از کما خود را در چنگ پلیس می‌بیند و می‌فهمد که کارش تمام شده‌است. با این حال پلیس به او پیشنهاد می‌کند با قبول ماموریتی که طی آن باید به قلب یکی از خطرناک ترین کارتل‌های مواد‌مخدر نفوذ کند، خودش را از مجازات سنگینی که در انتظارش است نجات دهد. او با توجه به شرایطی که دارد قبول می کند و وارد این بازی خطرناک می شود. در این ماموریت برای او اتفاقاتی رخ می دهد که هم خودش را غافلگیر می کند. هم نیروهای پلیس را.

«جنگ مواد» فضای پر تعلیقی دارد، جانی تو به خوبی توانسته از پیش بینی‌های مخاطب جلوتر باشد. به همین خاطر اتفاقاتی که در فیلم او رخ می دهد، مدام تماشاگر را غافلگیر می کند. شاید جالب ترین نکته فیلم این باشد که سینمای کره که معمولا حاضر به کپی کردن از رو دست آثار چین نیست، در سال 2014یعنی تنها دو سال بعد از ساخته شدن این فیلم، نسخه کره ای آن را ساخت؛ نسخه ای که اثر ضعیفی از کار درآمد و حسابی حاشیه‌ساز بود.