کارگردان سینما و تلویزیون درباره اینکه به او برچسب سفارشی‌ساز می‌زنند در برنامه «نقطه سر شب» گفت: به نظرمن اگر فیلمی را به کسی سفارش می‌دهند، پس می‌دانند که کارش را بلد است، من چیزی را می‌سازم که به آن اعتقاد دارم.به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، برنامه جدید «نقطه سرشب» از شبکه رادیویی تهران تحت عنوان "سینما تهران" تهیه و پخش می شود. در این برنامه با کارگردانان و بازیگران فیلم های درحال اکران سینما گفتگو خواهد شد. علاوه بر صحبت با عوامل فیلم های سینمایی هر هفته یک موضوع در سینما به چالش کشیده می شود. این هفته محمدحسین لطیفی، کارگردان سینما و تلویزیون مهمان حضوری برنامه «نقطه سرشب» از رادیو تهران بود.

محمدحسین لطیفی کارگردان فیلم های سینمایی همچون "به وقت خماری"، "اسب سفید پادشاه"، "توفیق اجباری" و... است و در تلویزیون هم کارگردانی فیلم "شبی با عبدی"، "سر دلبران"، "پادری"، "تنهایی لیلا" و... را بر عهده داشته و در شبکه خانگی هم با "قلب یخی" و "ساخت ایران" مخاطبانش را همراهی کرده است.

 لطیفی در حال حاضر یک فیلم سینمایی بر روی پرده سینما با عنوان «به وقت خماری» دارد، او درباره اسم  غلط انداز این فیلم صحبت می کند و می گوید: من خودم علاقه ای به این اسم نداشتم، حتی تا روز آخر هم تلاش کردم اسم دیگری را روی فیلم بگذارم. سال ها پیش خیلی از دوستان می گفتند روی مقوله اعتیاد فیلم بسازیم، می گفتم من نیستم، دوست ندارم وارد این مقوله شوم. به دلیل این که کلمه خماری چون به اعتیاد ربط دارد دوست نداشتم، اما خود قصه را دوست داشتم و به همین دلیل هم کار کردم.

 او درباره قصه فیلم تأکید دارد: احساسم این که مردم ما یک جوری خودشان را می کشند کنار، من خوبم دیگری خوب نیست. همه اینها یک ایران است و همه ما خوبیم. ما در این اثر این را به زبان طنز بیان کردیم. من در این قصه مفرح سعی کردم این حسم را منتقل کنم، یک ذره ایرانی ها باید حواسشان به همدیگر باشد و با یک مشکل کسی را کنار نزنند، ما با اتحاد می توانیم به جایی برسیم.

 لطیفی در پاسخ به پرسش مجری برنامه «نقطه سرشب» از رادیو تهران درباره شوخی هایی که در برخی آثار سینمایی می شود و مناسب تماشای خانوادگی نیست، افزود:  آدم ها بالای 50سالگی می توانند به تحلیل برسند و توانایی این را دارند که عمیق تر به راهکار فکر کنند. من خودم سه سال عضو شورای پروانه نمایش بودم و سعی می کردم یکی از اعضایی باشم که راهکاری پیدا کنم برای فیلم هایی که ممکن است دچار مشکل بشنوند، یا توقیف یا توبیخ شوند، یا صحنه ای که بد است نگذاریم این اتفاق بیفتد. به اعتقاد من اول باید استاندارد و قاعده ای باشد که باید در ذات خود دفاتر فیلم سازی، کارگردان ها و نویسنده ها ایجاد بشود. در کشوهای غربی هم یک قاعده ای دارند و آن اینکه آنها میزانسن دارند، این فیلم مناسب سن 16 ساله است، در ایران این نیست جز سه چهار مورد.

کارگردان "کت جادویی" اعتقادی به ممیزی ندارد و ادامه می دهد: من معتقد به ممیزی نیستم، من می گویم ممیزی باید در درونش انقاق بیفتد، من یک اعتقاد بزرگ دارم چه بخواهیم و نخواهیم معنی معلم، معلم است. در کشور من و در قاموس ما کسانی ماندگارند که اخلاق مدارند، کارگردان سینما باید خودش را در جایگاه یک معلم بداند و در حرفی که می زند چیزی با خودش آورده است. اینگونه آثار اخلاقیات جامعه را آرام آرام می ریزد، ما هیچ وقت آینده را نگاه نمی کنیم، ما فقط جیب خودمان را می بینیم، جامعه الان به این می خندد چون می خندد و به سینما می آید ما هر کاری می کنیم.

لطیفی با پاسخ به این پرسش که برچست سفارسی سازی به شما زده می شود، توضیح داد: به نظرمن اگر فیلمی را به کسی سفارش می دهند، پس می دانند که کارش را بلد است. من چیزی را می سازم که اعتقاد دارم، من چیزی را که اعتقاد نداشته باشم نمی توانم بسازم، من چیزی را مثل "سفر سبز"، "صاحبدلان"، "عینک دودی" ....تا آنجایی که بتوانم، بلد باشم کار کنم و قبولش داشته باشم کار می کنم.

او به برنامه های آتی خود اشاره می کند و می گوید: من برای خودم هم نمی توانم پیش بینی کنم، اما امروز می توانم حسم را بگویم، یک قول و قراری دارم اگر بشود انجام می دهم اما بعد از آن نمی توانم آن جوری کار کنم، الان شاید تلخ ترین فیلم عمرم را بسازم، ولی تلخ ترین برای من نیست برای اجتماع من است، دوست دارم تلخ ترین قصه را بسازم و بیننده را به فکر وا دارم، ما کجای بازی قرار گرفتیم، یک شب راحت می خوابیم باورتان هست چه اتفافاتی می افتد یک ذره بترسیم. واقعاً شاید بعد از این تلخ ترین فیلم عمرم را بسازم.