حمید آقابابایی: نمایش بولدوزر به کارگردانی آرش سنجابی هر شب ساعت ۲۱ در تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه می رود.پریسا معتقد است که خیلی از دوستان و آشنایانش از بچگی تا بحال موجب آزار و اذیت روحی او شده اند و مثل بولدوزر از روی روحش رد شده اند! او و همسرش تصمیم می گیرند با ترتیب دادن یک میهمانی و دعوت از این دوستان از آنها انتقام بگیرند و توسط دوربینی که در خانه شان است همه اعترافات آنها را به شکل مستند ضبط کنند.

نمایش به شیوه رئالیسم جادویی اجرا می شود. با شروع نمایش اتفاقات بطور رئال و طبیعی جلوه می کنند تا اینکه فضاهای رمزآلود به نمایش اضافه می شوند و خبر از اتفاقات جدیدی می دهند. این فضاسازی توسط کارگردان بوسیله نورپردازی، موسیقی و فرم هایی که به بازیگران داده انجام می شود. بازی دزد و پلیس تمهید خوبی برای نشان دادن زیر متن و شخصیت پردازی آدمهای نمایش است اما نمایش در طراحی صحنه و دکور ضعف دارد. کارگردان با استفاده از مبلمان  سعی کرده خانه پریسا را نشان دهد و صحنه هیچ المان و نشانه خاصی ندارد. وجود دو چهارپایه در جلوی صحنه هیچ سنخیتی با بقیه دکور (مبلمان) ندارد. مناسب صحنه نیست و به نظر می رسد که برای پر کردن فضا در صحنه گنجانده شده اند.

از لحاظ شخصیت پردازی، کاراکترها خوب پرداخت نشده اند. نویسنده با نوشتن چند دیالوگ برای هر کدام سعی کرده شخصیت آنها را معرفی کند. با توجه به زیاد بودن کاراکترها تمایز زیادی باهم ندارند هرچند  بیشتر  بازیگران راحت و روان بازی می کنند و باور پذیر هستند. کلا نمایش کاراکتر پیچیده ای ندارد. شخصیت وحید(ایمان اشراقی) بار طنز نمایش را به دوش می کشد و به دل تماشاگر می نشیند اما در بیشتر موارد پرگویی می کند و مشخص است که بیشتر دیالوگها را به طور بداهه می گوید. به طور کلی در خدمت اجرا نیست و از کنترل کارگردان خارج شده است.