تهیه‌کننده برنامه «پنجره‌ها» معتقد است: مشکل اصلی تلویزیون در جذب مخاطب این است که مدیران تلویزیون برندسازی می‌کنند.سهیل سلیمانی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به ایده ساخت برنامه «پنجره‌ها» که در حال پخش از شبکه آموزش است، اظهار کرد: مدتی بود که تلویزیون برای صبح جمعه برنامه‌ای نداشت تا بتواند خانواده‌ها را دور هم جمع کند و من دغدغه این مساله را داشتم. چند بار خواستم برنامه‌ای برای صبح جمعه بسازم اما به دلایلی نشد تا اینکه آقای یوسفی، مدیر گروه آموزش‌های عمومی شبکه آموزش پیشنهاد برنامه صبح جمعه را به من دادند. ما حدود دو ماه جلسه داشتیم تا بدانیم چه کار باید انجام دهیم که با رسالت شبکه آموزش سنخیت داشته، سرگرم کننده و تازه باشد تا بیننده را جذب کند. در نهایت برنامه «پنجره‌ها» متولد شد.

تهیه‌کننده برنامه «پنجره‌ها» با اشاره به دلایل ساخته نشدن برنامه‌های صبحگاهی جمعه در تلویزیون بیان کرد: مشکل از برخی مدیران تلویزیون است که به دنبال کپی‌کاری در برنامه‌ها هستند؛ برای مثال یک نفر «خندوانه» و «دورهمی»‌ را می‌سازد و همه می‌خواهند برنامه‌ای مانند این دو داشته باشند. رامبد جوان برنامه «خندوانه»‌ را در سال ۱۳۸۰ می‌خواست بسازد و حتی سال ۸۷ این مساله جدی‌تر شد اما مدت‌ها طول کشید تا یک نفر به او اعتماد کرد تا بتواند برنامه خود را روی آنتن ببرد.

او به نبود بودجه برای برنامه‌سازی در تلویزیون اشاره کرد و گفت: دلیل دیگر نبود بودجه است. این برنامه‌ها نسبت به برنامه‌های گفت‌وگو محور پرهزینه‌تر هستند. برای اینکه بتوانید در این نوع برنامه‌ها جذابیت ایجاد کنید به دکور، مجری، گرافیک و آیتم خوب نیازمندید اما این موارد پرهزینه هستند. ما در برنامه «پنجره‌ها» با کمترین بودجه‌ی ممکن کار می‌کنیم. من از دکور برنامه راضی نیستم اما یا مجبور بودیم این برنامه را نسازیم تا بودجه‌ای که مد نظرم است در اختیار ما قرار بگیرد یا اینکه باید برنامه را شروع می‌کردیم تا به تدریج ایرادات آن را برطرف کنیم.سلیمانی به مجری شدن برخی بازیگران اشاره و بیان کرد: من موافق حضور بازیگران به عنوان مجری نیستم. به دلیل اینکه ژانر اجرا با ژانر بازیگری کاملا متفاوت است. مجری باید کاربلد باشد یعنی ممکن است بهترین بازیگر را برای اجرا بیاوریم اما نتواند کار اجرا را انجام دهد. ما تا به امروز به غیر از رامبد جوان و مهران مدیری مجری بازیگر موفق نداشته‌ایم.

سلیمانی با اشاره به مشکل تلویزیون در جذب مخاطب بیان کرد: مشکل اصلی تلویزیون در جذب مخاطب این است که مدیران تلویزیون برندسازی می‌کنند؛ یعنی عوامل برنامه زحمت می‌کشند و برنامه‌ای را می‌سازند که به روی آنتن می‌رود اما با تغییر مدیریتی برنامه تغییر می‌کند برای مثال دلیل محبوبیت برنامه ۹۰ به جز اجرای خوب آقای فردوسی‌پور، امتداد برنامه است. همچنین برنامه «ماه عسل» با ایراداتی که می‌توان از آن گرفت، هر ماه رمضان پخش می‌شود و به یک برند تبدیل شده است؛ به دلیل اینکه امتداد برنامه‌سازی باعث جذب و اعتماد مخاطب می‌شود.

این تهیه‌کننده اضافه کرد: برنامه «صبح بخیر ایران» سال‌ها روی آنتن بود تا اینکه مدیران شبکه یک اشتباه کردند و اسم آن را تغییر دادند و فرمول یک نام‌گذاری کردند اما بعد از مدتی نام برنامه دوباره «صبح بخیر ایران» شد. نباید به سادگی تصمیم به حذف برنامه‌هایی بگیریم که سازمان صداوسیما برای آن‌ها هزینه داده و عوامل برنامه تلاش کرده‌اند تا برند شود. راهکار ما این است که برند را حفظ کنیم تا بتوانیم مخاطب خود را حفظ و حتی مخاطبان بیشتری هم جذب کنیم.

او به وضعیت دعوت مهمانان در تلویزیون اشاره کرد و گفت: ما اگر بخواهیم مهمانی را دعوت کنیم باید از میان افراد مشهور انتخاب کنیم که این افراد از برنامه‌ای به برنامه دیگر می‌روند. من برای دعوت افراد تکراری ابا داشتم اما گاهی ممکن است مجبور شویم. همچنین تعدادی تهیه‌کننده نما وجود دارند که بدون ضابطه کار تهیه‌کنندگی انجام می‌دهند و صرفا با پولی که در اختیار داشته‌اند مهمانان را دعوت می‌کنند. بنابراین این مساله باعث شده که با بسیاری از افرادی که برای حضور در برنامه صحبت می‌کنیم می‌گویند چقدر پول می‌دهید. گاهی مبالغی که درخواست می‌دهند بیشتر از برآورد کل برنامه می‌شود.

این تهیه‌کننده با اشاره به برنامه‌های «خندوانه» و «دورهمی» اظهار کرد: برنامه‌های «خندوانه»‌ و «دورهمی» با امکانات مالی که دارند می‌توانند مهمان دعوت کنند و بهره ببرند. اما ما برای دعوت مهمانان از این طریق توانمندی نداریم. سهیل سلیمانی در پایان به جنبه آموزش و سرگرمی برنامه «پنجره‌ها» اشاره کرد و گفت: ما سعی کردیم که در بستر سرگرمی، آموزش بدهیم. شاید آموزش ما مستقیم نباشد اما با معرفی کتاب، آیتم‌ها، گفت‌وگوها با چهره‌ها، مفاهیم آموزشی خود را پوشش می‌دهیم. در برنامه‌سازی بهتر است مفاهیمی را که می‌خواهیم به مخاطب انتقال دهیم مستقیم (رو) نباشد و در بستر برنامه جریان داشته باشد تا تأثیرگذاری آن بیشتر شود.