سیدامیر پروین حسینی تهیه کننده سینما به تحلیل ورود پول های مشکوک به سینمای ایران و تاثیر آن بر روند حرفه ای کار پرداخت. به گزارش شایان فیلم به نقل از خبرگزاری مهر؛ سیدامیر پروین حسینی تهیه کننده سینما درباره ورود پول های سرگردان و مشکوک به شبکه نمایش خانگی و سینما و افزایش دستمزد بازیگران در پی این امر گفت: من نمی دانم منبع این پول ها چیست از همین رو باید کسانی که از این پول ها استفاده می کنند درباره آن توضیح بدهند، اما به طور کلی وقتی افرادی که خاک یک حرفه را نخورده و تجربه آن کار را ندارند وارد آن شوند نظم بازار به هم می ریزد.

وی با انتقاد از ورود بی قاعده سازمان ها و نهادها به سرمایه گذاری در سینما بیان کرد: وقتی ارگان ها هم با بی قاعدگی به این عرصه ورود می کنند همین اتفاق می افتد و دستمزد بازیگران را افزایش می دهند. از آنجا که هر هنرپیشه ای با این نهادها کار نمی کند به همین دلیل آنها دستمزدها را بالا می‌برند تا از این طریق جذابیت کار را بالا ببرند.تهیه کننده فیلم «زاپاس» افزود: ورود پول های بی قاعده تنها مشکل ما نیست بلکه اینکه آدم های شایسته در سِمت های مختلف برای استفاده درست از بودجه قرار نمی گیرند هم مشکل ما است.

وی با بیان اینکه این روند فقط در شبکه نمایش خانگی جریان نداشته بلکه در سینما هم وجود داشته است، اظهار کرد: باید به پول های بزرگ دولتی و ارگانی هم انتقاد کرد و پرسید که آیا همه این پول ها توسط افراد حرفه ای مدیریت می شوند؟ وقتی چنین ارگان هایی دستمزدهای بزرگ به بازیگران می دهند آنها نیز این دستمزدها را معیاری برای حضور خود در دیگر پروژه ها قرار می دهند و دیگر نمی شود با چنین بازیگرانی کار کرد زیرا توان مالی ما این اجازه را نمی دهد. یک بازیگر برای حضور در هر پروژه ای باید انگیزه هنری داشته باشد نه اینکه به طمع پول بیشتر یک نقش را بازی کند و این مساله هم درباره پول های بادآورده و هم پول های ارگانی صدق می کند.

تهیه کننده «خجالت نکش» اضافه کرد: بازیگرانی که دستمزد دو سه برابری از ارگان ها و یا از صاحبان پول های سرگردان دریافت می کنند وقتی سراغ تهیه کنندگان حرفه ای می آیند نمی توانند همان مبالغ را طلب کنند زیرا می دانند در چرخه واقعی سینما از این خبرها نیست. من خودم تا امروز به چنین مشکلی برنخورده ام و بازیگران با من طبق عرف قرارداد بسته اند هرچند می دانم که برخی از آنها پیش از این قراردادهای چندبرابری بسته اند.به گفته وی، دفاتر تولید حرفه ای کمتر با این مشکل رو به رو می شوند ولی تعداد این دفترها زیاد نیست.

پروین حسینی عنوان کرد: به نظرم اگر برای استفاده از هر بودجه ای آدم مناسب و باتجربه سر کار بیاید این مشکلات به وجود نمی آید و بودجه ها درست مصرف می شود ولی اشکال اینجاست که در چنین پروژه هایی افراد فقط انگیزه مالی دارند و انگیزه های فرهنگی در آنها پایین است. آنها بیشتر دنبال این هستند که این پول های بادآورده را به صورت دورهمی خرج کنند که این موضوع برای هیچ حرفه ای خوب نیست.

تهیه کننده «من سالوادور نیستم» با اعلام اینکه ورود این پول ها بیشتر به سینمای مستقل ضربه می زند، اظهار کرد: در حال حاضر تعریف واژه ها هم دچار مشکل شده است برای مثال می بینیم که فیلم یک نفر سه ماه با ۲۰۰ سالن اکران شده است اما همان فرد در مصاحبه هایش می گوید سر فیلم ما را بریده اند و یا در حالی که از چند ارگان پول گرفته اند ادعا دارند که در بخش خصوصی کار می کنند. تعریف ها به هم ریخته است و مشخص نیست چه کسی به طور واقعی در بخش خصوصی کار می کند. عده ای با اینکه سفارش و بودجه را از ارگان ها می گیرند می گویند ما فیلمساز مستقل هستیم.

وی با اشاره به اینکه سینما به آثار تجاری نیاز دارد، اضافه کرد: اگر نگاهی به فیلم های ساخته و اکران شده بیندازید متوجه می شوید از این صد فیلمی که اکران شده ۸۰ فیلم نتوانسته به فروش خوبی دست پیدا کند بنابراین باید ببینیم چه کسی حاضر به سرمایه گذاری برای این آثار شده است؟ در چنین شرایطی باید انتظار داشته باشیم که آن ۱۰ فیلم تجاری هم ساخته نشود؟ در این صورت سینمادار چگونه باید هزینه های خود را تامین کند؟ ما نمی توانیم فیلمی برای خودمان بسازیم و بگوییم بقیه پول آن را بدهند. من داور چند جشنواره بوده ام که باید آثار تولید شده در یک سال گذشته را ارزیابی می کردیم همانجا متوجه شدم که ۷۰ درصد از این فیلم ها آثار شخصی بوده اند و اصلا نباید در سینما اکران می شدند.

پروین حسینی در پایان گفت: در انجمن شرکت های نمایش ویدیویی آنلاین شورای بررسی مجوز تهیه کنندگی در شبکه نمایش خانگی وجود دارد و یکی از شروط آن برای عضویت تهیه کنندگان تازه‌کار داشتن مشاور تهیه کننده است. این روند به نظرم بسیار خوب است و حضور چنین فردی در هر پروژه ای، مناسبات آن پروژه را تنظیم می کند. چه اشکالی دارد در سینما هم این اتفاق رخ دهد؟ مشکل این است که ما آدم ها را منزوی کرده ایم و در حالی که تهیه کننده های باسابقه داریم اما می بینیم که آنها فعالیتی ندارند البته این تهیه کنندگان در این بازار بده بستان نمی توانند کار کنند ولی اگر به آنها فرصت بروز و ظهور بدهند می توانند به تعادل این وضعیت کمک کنند.