تهیه‌کننده سریال «پرستاران» اظهار کرد: به طور کلی در مورد صنف‌ها کار نمایشی کردن سخت است. پلیس، قوه قضاییه و هر صنفی توقع دارد آنچه او می‌گوید، نشان داده شود و این کار خیلی سخت است. ما فقط می‌توانیم راجع به قاچاقچی‌ها و خلافکاران حرف بزنیم و سریال بسازیم.داوود هاشمی در گفت‌وگو با ایسنا درباره چند فصلی شدن سریال «پرستاران» اظهار کرد: ما از اول تصمیم نداشتیم که سریال را در چند فصل پخش کنیم. اما به خاطر اینکه پروژه را دیر کلید زده بودیم و با توجه به اصرارهای شبکه و وزارت بهداشت مبنی بر پخش این سریال قبل از عید، در نهایت با شبکه به این نتیجه رسیدیم که ۵۰ درصد کار پیش از عید راهی آنتن شود و ۵۰ درصد باقی بعد از عید پخش شود. بعد از عید هم به ماه رمضان برخوردیم و به دلیل کنداکتور ویژه ماه رمضان، قرار شد صبر کنیم تا بعد از این ماه مبارک، ادامه سریال را پخش کنیم.

او ادامه داد: اما به طور کلی معتقدم کارهای نمایشی در حوزه‌های تخصصی امنیتی مثل پلیس، اورژانس و آتش‌نشانی انتهایی ندارد و می‌شود درباره این موضوعات کارهای نمایشی زیادی انجام داد؛ چرا که آنقدر اتفاق در این حوزه‌ها زیاد هست که می‌توان به دفعات درباره آنها کار نمایشی تولید کرد.

تهیه‌کننده سریال «پرستاران» همچنین درباره پیوستن شهرام شاه‌حسینی به این پروژه تلویزیونی و بر عهده گرفتن کارگردانی این مجموعه، گفت: نیت ما از اول این بود که خود آقای افخمی هم بنویسد و هم کارگردانی کند. ما با پنج یا شش قسمت فیلمنامه، کار را شروع کردیم و کمی جلوتر که رفتیم به دلیل شرایط پخش دچار کمبود فیلمنامه شدیم و آقای افخمی واقعاً اذیت شدند. اینکه همزمان هم می‌نوشتند و هم کارگردانی می‌کردند، باعث شد تا واقعاً به خودشان آسیب وارد کنند و تمام گروه هم متوجه این موضوع بودند. در نهایت از او خواهش کردیم که کارگردانی را به فرد دیگری بسپاریم. با چند کارگردان مذاکره کردیم و به نتیجه نرسیدیم. شهرام شاه‌حسینی آن زمان مشغول کار بود، بعد از آنکه کارش به پایان رسید و با توجه به اینکه پیش‌تر هم در سریال «همه چیز آنجاست» با هم همکاری داشتیم، از او دعوت کردیم. او هم قبول کرد. ولی با این وجود، آقای افخمی از صفر تا صد کار با ما بوده و هست.

هاشمی درباره انتقادهایی که مبنی بر سفارشی بودن سریال «پرستاران» مطرح می‌شود، افزود: واقعا اینطور نیست. ما تمام تلاشمان را کردیم تا  مثبت و منفی این صنف را به نمایش درآوریم. حتی با مسؤول صنف پرستاران جلسه‌ای گذاشتیم و مطرح کردیم که از نظر ما پرستار قدیس نیست و ممکن است خطاهایی هم داشته باشد. ما دوست داریم موضوعی را روایت کنیم که باورپذیر باشد، ولی در عین حال هم دوست نداریم سیاه‌نمایی کنیم. به هر حال در همه صنف‌ها آدم‌های خوب و بد وجود دارد. اگر دو خبرنگار رفتار نامناسبی داشتند، نمی‌شود گفت که همه خبرنگاران بدرفتار هستند یا اگر دو تهیه‌کننده فاسد هستند، نمی‌توان گفت که همه تهیه‌کنندگان فاسد هستند.

او افزود: اینکه می‌گویند سریال «پرستاران» سفارشی است، درست نیست. داستان سریال «پرستاران» از این قرار است که ماه رمضان گذشته، وزیر بهداشت (سیدحسن هاشمی) من و آقای افخمی را به افطار دعوت کردند و به ما پیشنهاد داد که یک سریال با موضوع پزشکی طراحی کنیم که از تلویزیون پخش شود. به دنبال این پیشنهاد چند جلسه دیگر با آقای وزیر برگزار کردیم و ایشان هم وقت گذاشتند در این زمینه تحقیقاتی را انجام دادیم.

تهیه‌کننده سریال‌های «پرستاران» و «عملیات ۱۲۵»  ادامه داد: در نهایت پس از بررسی‌هایی که در جلسات مختلف با آقای وزیر بهداشت انجام شد، به یک سیناپس رسیدم که باز همه برای آن سیناپس جلسه‌ای با آقای وزیر برگزار کردیم و باز هم آن را مورد بررسی قرار دادیم و در همان جلسه هم من به همراه آقای افخمی مطرح کردیم که ما سریال نمی‌سازیم که در آن فقط اتفاقات خوب رخ بدهد، بلکه باید ضمن حفظ منزلت پرستاران، مشکلات این حوزه را هم مطرح کنیم و در غیر این صورت همان طور که در کارنامه ما هم نیست، سریال سفارشی نمی‌سازیم.

هاشمی با اشاره به تحقیقیات میدانی در مرحله پیش‌تولید سریال «پرستاران»، گفت: دو یا سه تیم با پرستارانی که بالای ۱۵ سال سابقه دارند، گفت‌وگو کردند و تحقیقات میدانی آغاز شد. این تحقیقات هفته‌ای چند بار به دفتر مرکزی ما یعنی همان جایی که آقای افخمی مستقر بود منتقل می‌شد. ایشان مطالعه می‌کردند و بخش‌هایی از آن مطالب را در سریال مورد استفاده قرار می‌دادند. وقتی تحقیقات کامل شد آقای افخمی شروع کرد به نوشتن فیلمنامه. متن‌های نوشته شده را در اختیار متخصصان این صنف قرار دادیم. چراکه می‌خواستیم نقطه نظرات فنی وزارت بهداشت کاملاً رعایت شود و الان می‌توان گفت که بیش از ۹۵ درصد اصطلاحات تخصصی در فیلمنامه لحاظ شده است.

او افزود: در مراحل تحقیقات میدانی با خانم پرستاری به نام محبوبه رابطیان آشنا شدیم که به همکاری با پروژه علاقه داشت و دست به قلم هم بودند. از وزارت‌خانه خواستیم که ایشان را به پروژه ما مأمور کنند و اینچنین هم شد. به این ترتیب وقتی آقای افخمی در نگارش فیلمنامه به سکانس‌های تخصصی می‌رسید، این خانم پرستار نکات و اصطلاحات پزشکی را می‌نوشت. در واقع تمام آنچه خود پرستاران گفتند را ما در سریال لحاظ کردیم و به همین خاطر این صنف نمی‌تواند بگوید که برخی بخش‌ها تخصصی نیست یا اشتباه است. البته درباره بخش‌های غیرتخصصی هم گاهی این دوستان نقطه نظراتی داشتند که جلسات متعددی در این باره برگزار کردیم، ولی در نهایت درباره این بخش‌ها نظر آقای افخمی اعمال می‌شد. طبیعتاً اگر استدلال‌های آنها منطق نمایشی نداشت، ما قبول نمی‌کردیم.

تهیه‌کننده سریال «پرستاران» درباره لوکیشن اورژانس این سریال توضیح داد: در ابتدای این پروژه، آقای وزیر به ما گفتند که یک اورژانس در اختیار ما قرار می‌دهند. اما واقعیت این بود که در اورژانس‌هایی که دایر هستند، امکان تصویربرداری وجود ندارد و کار اورژانس هم مختل می‌شود. به همین خاطر تصمیم گرفتیم که یک لوکیشن اورژانس با تمام استانداردهای وزارت بهداشت بسازیم و تقریبا سه ماه برای ساخت آن وقت گذاشتیم. تمام وسایل پزشکی هم که در لوکیش وجود دارد را وزیر بهداشت در اختیار سریال قرار دادند؛ ما از ایشان خواسته بودیم که وسایل استفاده شده اورژانس را در اختیار ما قرار بدهند، اما ایشان قبول نکردند و وسایل نو در اختیار ما قرار دادند و در نهایت با بیش از ۲.۵ میلیارد این اورژانس را تجهیز کردیم. این موضوع در هیچ پروژه‌ دیگری رخ نداده است.

او در پاسخ به این پرسش که چقدر امکان دارد که لوکیشن سریال «پرستاران» به عنوان یک لوکیشن ماندگار برای سایر مجموعه‌های نمایشی معرفی شود، گفت: بیمارستان «نورافشان» که ما پارکینگ آن را دکور زدیم، برای سازمان هلال احمر است. دکتر ایازی (معاون امور اجتماعی وزیر بهداشت) تمایل دارند که در مذاکره‌ای با رییس سازمان هلال احمر این لوکیشن را نگه دارند تا دیگر فیلمنامه‌های مورد تأیید وزارت بهداشت در آنجا تولید و تصویربرداری شود. این موضوع مطرح شده، ولی هنوز به نتیجه نرسیده است. اگر این اتفاق بیفتد به صنف ما تهیه‌کنندگان، صداوسیما و وزارت بهداشت کمک خواهد شد. البته از سوی دیگر بیمارستان «نورافشان» هم می‌خواهد از این بخش به عنوان بخش بیهوشی استفاده کند.

هاشمی در پایان سخنانش یادآور شد: به طور کلی در مورد صنف‌ها کار نمایشی کردن سخت است. پلیس، قوه قضاییه و هر صنفی توقع دارد آنچه او می‌گوید، نشان داده شود و این کار خیلی سخت است. ما فقط می‌توانیم راجع به قاچاقچی‌ها و خلافکاران حرف بزنیم و سریال بسازیم. ما در این مدت سه بار به خاطر سریال «پنج کیلومتر بهشت»‌ به دادگاه رفتیم. اگر این طور باشد افرادی که در آمریکا فیلم می‌سازند باید همه عمرشان را در زندان به سر ببرند.