جمشید خاوری : «الیاس طغیانی» متولد 1363 در شهر اصفهان است. فراگیری موسیقی را از دوران کودکی آغاز کرده و اینک در 38 سالگی علاوه بر اینکه خواننده و نوازنده ای چیره دست است، در کسوت استادی هم موفق شده شاگردان زیادی را تربیت کند. به بهانۀ انتشار نخستین آلبومش که «اوج رویا» نام دارد گفتگویی با وی انجام داده ایم که از نظرتان می گذرد:

* ظاهرا موسیقی در خانواده شما ارثی است.این که تحت تاثیر پدر، به طور حرفه ای موسیقی را ادامه دهید چقدر خواست خانواده بود و چقدر علاقه خودتان؟

- بله. موسیقی در خانواده ما به صورت ارثی هم از طرف خانواده پدر و هم مادر وجود داشت اما خانواده در ابتدا خیلی موافق نبودند که من کارم را به صورت آکادمیک ادامه دهم، کم‌کم متقاعد شدند و موافقت کردند.

* شما از شاگردان  مرحومه "ناهید دایی جواد" بودید که چندی پیش فوت کردند. از کار با ایشان و تاثیراتی که بر نسل شما داشتند بگویید...

- بنده از شاگردان استادِ آواز، ردیف دان و اسطورۀ اخلاق سرکار خانم "ناهید دایی جواد" بودم. ایشان با اساتید بزرگی مانند حسن کسایی و جلیل شهناز همکاری‌ بسیاری داشتند. از آن جایی که بیشترین تاثیر در موسیقی برای هر فرد در کودکی و نوجوانی اتفاق می افتد من این افتخار را داشتم که در سن ۱۴-۱۵ سالگی شاگرد ایشان بودم و درسهای زیادی آموختم.

* ساز تخصصی شما چیست و چه سازهای دیگری می نوازید؟

- ساز تخصصی من «نی» است که در هنرستان موسیقی با استاد ملکی شروع کردم و بعدش در خدمت استاد حسن کسایی بودم و بعد از آن در دانشگاه و بیرون از دانشگاه نزد اساتیدی مانند جمشید عندلیبی، محمدعلی کیانی نژاد، زنده یاد حدادیان و حسن ناهید شاگردی کردم. به جز نی؛ تار، سه تار و تنبک هم می نوازم.

* در آواز بیشترین تاثیر را از چه کسی گرفتید؟

-در زمینه آواز در دوران کودکی تحت تاثیر اساتید بزرگی مانند شجریان، حسین خواجه امیری (ایرج)، بانو پریسا ،مرضیه و... بودم چون در خانه زیاد می شنیدم. اما در مکتب اصفهان بیشترین تاثیر را از استاد ناهید دایی جواد و دیگر اساتید مانند تاج اصفهانی و افتخاری گرفتم.

* با توجه به اینکه شما سالهاست موسیقی تدریس می کنید بفرمایید که وضعیت تدریس موسیقی در آموزشگاه های موسیقی را چطور ارزیابی می کنید؟

- در آموزشگاه ها تدریس موسیقی جایگاه خوبی ندارد چون نظارتی بر آن نمی شود. به نظر من در آموزشگاه ها حتماً باید "بازرس" وجود داشته باشد و سرکشی کند. البته کسانی که فقط بازرس نباشند بلکه متخصص موسیقی باشند تا سابقۀ اساتید و نحوه آموزش دادن آنها را بررسی کنند. کسی که به عنوان استاد در آموزشگاه مشغول تدریس است باید یک پیشینه تدریس ۴-۵ ساله داشته باشد یا اینکه به لحاظ تجربی رزومۀ قوی داشته باشد. من شنیده ام که متاسفانه بعضی از مسئولین آموزشگاه ها به خاطر اینکه درصد کمتری به مدرس ها بدهند؛ کسانی که ۲-۳ سال است ساز می زنند را به عنوان مدرس به کار می گیرند در حالی که آنها خودشان هنوز در حال یادگیری موسیقی هستند و نیاز به آموزش دارند . این می‌تواند تاثیر بسیار بدی داشته باشد بر روی هنرجویانی که تشنه یادگیری موسیقی هستند.

* در دانشگاه ها چطور؟

-در دانشگاه‌ها وضعیت بهتر است چون مدرسان موسیقی باید یک تائیدیۀ علمی به عنوان iD دریافت کنند اما یک مشکل بزرگتر وجود دارد! کسانی که می خواهند تاییدیه بگیرند اول باید توسط حراست تائید شوند در حالی که باید اول علم و دانش طرف را بسنجند ولی اینجا برعکس کار می‌کنند!

* نظرتان نسبت به موسیقی تلفیقی و گروه هایی که طی چند سال اخیر این شیوه را انتخاب کرده اند چیست؟

-در زمینه موسیقی تلفیقی اگر هدف بیزینس باشد و بخواهند در یک مقطع کوتاه یک کار جدیدی انجام بدهند و بعد فراموش شوند، خوب نیست اما اگر با شناخت این کار را انجام بدهند و آگاهی وجود داشته باشد قطعاً ماندگار خواهند شد. هر کاری که با شناخت همراه باشد و اصول آن کار رعایت شود، دلنشین و ماندگار خواهد بود در غیر این صورت بعد از مدتی دیگر هیچ اسمی از آنها وجود نخواهد داشت.

* شما سالها ممارست کرده اید، دانشگاه رفته اید و تازه امسال اولین آلبوم تان منتشر شده. خواننده هایی که بدون داشتن آلبوم و با یک  آهنگ معروف می شوند آیا ماندگار خواهند بود؟

-راه اصولی این است که یک هنرمند سالها تجربه و ممارست داشته باشد و هنگامی که به پختگی رسید آلبومش را ارائه کند اما اینکه آلبوم اول من الان منتشر شده ماجرا چیز دیگری است! من حدود ۱۴ سال پیش اقدام کردم اما ارشاد به خاطر یک بیت از شعر های حافظ به ما مجوز نداد.گفتند شعر حافظ اشکال دارد! در حالی که شعر حافظ از صدها سال قبل وجود داشته و ربطی به دوران خاصی ندارد! گفتند که باید این بیت را حذف کنید وما را اذیت کردند. طبیعتاً انگیزه آدم از بین می رود و این موضوع از دلایلی بود که بنده سعی کردم تدریس را ادامه بدهم و فعالیتی برای آلبوم نداشته باشم. مساله دیگر هم این بود که آن همدلی و صداقتی که باید بین هنرمندان موسیقی باشد متاسفانه خیلی کمرنگ شده و طبیعتا آدمهایی که حساسیت شان یک مقدار بالاتر است ترجیح می‌دهند که فعالیتی نداشته باشند .

* چرا خواننده هایی که سبک پاپ می خوانند معروف تر از خواننده های سنتی خوان هستند؟

-چون جایگاه موسیقی در کشور مشخص نیست و بیشتر به عنوان سرگرمی به آن نگاه می شود. مردم به علت مشکلات اجتماعی اقتصادی که دارند بیشتر دلشان می خواهد موسیقی، تفریحشان باشد،  پایکوبی داشته باشد و برای فهمیدنش انرژی زیادی لازم نباشد! در صورتی که موسیقی سنتی و اصیل ایرانی چیزی نیست که پشت فرمان ماشین شنیده شود. موسیقی سنتی نیاز به اندیشیدن و فکر آزاد دارد. شنونده باید متمرکز شود تا بتواند با آن ارتباط برقرار کند.

* درباره آلبومتان کمی توضیح بدهید. چند قطعه دارد و چه هنرمندانی با شما همکاری داشته اند؟

-این آلبوم «اوج رویا» نام دارد و شامل هشت قطعه است.آهنگسازی و تنظیم کلیه قطعات را دوست قدیمی و هنرمندم مسعود تدینی انجام داده است. خوشبختانه آن صمیمیت و رفاقتی که ما با هم داریم در کارهایی که تولید می کنیم هم وارد می شود. فضای کارها احساسی هستند و تمام تلاش خود را کرده ایم که به دل مخاطبان بنشیند. ترانه ها نیز سرودۀ نوید اسماعیل زاده، محسن جعفری و زنده یاد عباس صبوحی است.

* برنامه تان برای سال آینده چیست؟ در زمینه کنسرت و آلبوم چه کارهایی خواهید کرد؟

-با علی اصغر عربشاهی که به نظرم از جوانان با استعداد در زمینه نوازندگی و آهنگسازی است یک آلبوم کار کرده ایم که اوایل سال آینده رونمایی می شود. یک آلبوم هم با دوست عزیزم آرمین قیطاسی خواهیم داشت. برای اجرای زنده و کنسرت هم در حال برنامه ریزی هستیم.

* و حرف پایانی...

-از شما که این فرصت را در اختیار من گذاشتید تشکر می کنم. همچنین از خانواده، دوستان، همکاران و کسانی که تا کنون در موسیقی از آن ها آموخته ام سپاسگزارم .