امیرحسین احدی که سال ۱۳۹۴ اولین فیلم سینمایی خود را با نام «زندگی با نور پایین» ساخت، این روزها به دنبال جذب سرمایه برای ساخت یک فیلم کمدی است. او برای اکران عمومی اولین تجربه فیلمسازی‌اش موفق نشد و آن را تنها در شبکه نمایش خانگی عرضه کرد که البته آن هم داستانی جداگانه و ناموفق دارد که خیلی مایل به بازگو کردنش نیست.

احدی در گفت‌وگویی با ایسنا درباره اینکه چرا به عنوان یک فیلمساز جوان بین ساخت اولین فیلم سینمایی‌اش و فیلم دوم فاصله افتاده است، بیان کرد: فیلم اولم را با سرمایه شخصی ساختم و چون فروش خوبی نداشت و سرمایه‌ام برنگشت نتوانستم کار بعدی‌ام را بلافاصله بعد از آن انجام دهم و از سال ۹۵ تا کنون درگیر فروش آن فیلم بودم، بنابراین زمانی نداشتم تا بتوانم فیلم جدیدم را بسازم.

او با بیان اینکه اولین ساخته سینمایی‌اش در سینماها اکران عمومی نداشته است، گفت: فیلم «زندگی با نور پایین» را برای سینمای هنر و تجربه ساخته بودم که در آنجا رد شد. در واقع به گفته برخی مسئولان، چون با سیاست‌هایشان در پخش فیلم‌ها سازگاری نداشت، آن را رد کردند، بنابراین بعد از این اتفاق، این فیلم را در شبکه نمایش خانگی پخش کردیم و برنامه‌هایی هم برای نمایش آن در تلویزیون داریم.

وی درباره وضعیت فروش فیلم‌ها در شبکه نمایش خانگی اظهار کرد: اکنون شبکه نمایش خانگی فقط توانایی فروش فیلم‌های تجاری و کمدی را دارد و آثاری که هنری و تجربی باشند یا حتی مضمونی اجتماعی داشته باشند نمی‌توانند فروش خوبی داشته باشند. البته که فیلم‌های کمدی روی پرده سینما هم اقبال خوبی دارند و مردم بیشتر مخاطب این فیلم‌ها هستند. مخاطب ما از بس خوراک بد برایش آماده شده، سلیقه‌ هنری‌اش تنزل پیدا کرده و اگر فیلمی بخواهد مضمونی روشنفکرانه داشته باشد جایگاه بالایی در بین مردم ندارد. البته کسانی که در رأس سینمای کشور هستند یا به تعبیری مافیای سینمایی را ایجاد کرده‌اند نیز علاقه‌ای به ساخت و پخش فیلم‌های هنری ندارند و در نهایت سیاست کل هم به سمت ساخت فیلم‌های کمدی و گیشه‌ای پیش رفته است.

این کارگردان درباره لزوم ایجاد یک بخش نظارتی در سیستم پخش فیلم‌ها در شبکه نمایش خانگی توضیح داد: وقتی فیلمی تولید و در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود باید با تیراژ مشخصی منتشر شود. گاهی یک شرکت پخش می‌گوید اگر از این فیلم ۵۰ هزار نسخه چاپ شود حتما ۴۰ هزار نسخه‌اش فروش خواهد رفت، بعد از آن حدود شش ماه پخش می‌شود و وقتی می‌خواهیم آمار فروش بگیریم به ما می‌گویند فقط ۵ هزار نسخه از آن فروش رفته است. در این میان هر کس فقط به فکر جیب و سود خودش است و به صورت شفافی مشخص نیست که چند نسخه از فیلم منتشر شده است.

احدی اضافه کرد: ما از فیلم سینمایی «زندگی با نور پایین» ۱۰ هزار نسخه سی‌دی چاپ کردیم که از این مقدار به گفته شرکت پخش‌مان فقط ۱۳۰۰ عدد فروش رفته، اما الان ابهام اینجاست که من نمی‌دانم در حقیقت چند عدد از آن چاپ شده است و هیچ واحد نظارتی هم از سمت دولت و وزارتخانه (ارشاد) وجود ندارد تا به این اتفاق رسیدگی کند و نکته‌ای هم که در ادامه پیش می‌آید این است که بعد از جمع‌آوری نسخه‌های فروش‌نرفته ما به عنوان سازنده و سرمایه‌گذار فیلم باید این ضرر را جبران کنیم و هزینه آن را به شرکت پخش پرداخت کنیم.

او با انتقاد از شیوه اکران فیلم‌ها در سینماها نیز گفت: معمولا شاهد این اتفاق هستیم که سالن‌های زیادی به یک فیلم خاص که معمولا هم کمدی هستند اختصاص پیدا می‌کند و در این شرایط سینماها و سالن‌های کمتری برای دیگر فیلم‌ها باقی می‌ماند که در نهایت باعث پایین‌ آمدن فروش فیلم‌ها می‌شود و وقتی هم که فیلمی نتواند تبلیغات خوبی داشته باشد وضعش از آنی که بود بدتر هم خواهد شد. در این میان یکسری از فیلم‌ها هستند که از آن‌ها هیچ حمایتی نمی‌شود و بعد هم که سی‌دی‌هایشان در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود بعد از مدت کوتاهی جمع‌آوری می‌شوند و به این ترتیب فروشی نمی‌کنند.

احدی اضافه کرد: ما در وزارت ارشاد نهادی نظارتی برای پیگیری امور نداریم. مثلا فیلمی ساخته شده است، پروانه نمایش هم دارد ولی اکنون معلوم نیست کجا قرار است پخش شود. این ضعف از وزارت ارشاد شروع می‌شود و تا سینماها و پخش‌کننده پیش می‌رود. باید از فیلمی که با سرمایه‌ شخصی ساخته می‌شود حمایت صورت بگیرد؛ مخصوصا اینکه گفته می‌شود باید از کالای ایرانی حمایت شود.

این فیلمساز جوان در پایان در پاسخ به اینکه آیا برای کار بعدی‌اش پیش‌بینی چنین شرایطی را کرده است، گفت: دولت که حمایتی از ما نمی‌کند، سلیقه مخاطب هم که تغییر کرده است و برایش مهم نیست که پای فیلم‌های بی‌ارزشی بنشیند، بنابراین تصمیم گرفتم من هم یک فیلم کمدی بسازم و قطعا من به عنوان یک کارگردان می‌خواهم در این عرصه بمانم و فعالیت کنم بنابراین دوست ندارم اولین کارم آخرین کارم باشد؛ پس باید در زمینه‌های متفاوتی حضور پیدا کنم و سعی دارم که فیلمی منطقی، اصولی و آبرومند بسازم.