کارگردان فیلم «بازدم» گفت: بازیگر در سینما و تئاتر مثل نور و میزانسن، نقش یک ابزار را برای من ایفا می‌کند. نباید بازیگر به قدری در فیلم پررنگ شود که فیلم زیر سایه او قرار بگیرد. بازیگر بخشی از فیلم است. من به این علت سراغ بازیگران حرفه‌ای رفتم چون این بازیگرها همگی از دوستانم بودند.آرش سنجابی کارگردان فیلم بازدم درباره این فیلم به خبرنگار فیلم‌نت نیوز گفت: «فیلم «بازدم» در مورد فردی است که می‌خواهد ایران را ترک کند و در آخرین روزهای حضور خود در ایران نقبی به گذشته خود می‌زند و در قالب ۲۴ ساعت گذشته خود را مرور می‌کند.»

او افزود: ««بازدم» شاید یک قصه تکراری باشد، اما نوع پرداختن به قصه متفاوت است، در این فیلم شکل فروپاشی یک طبقه اجتماعی بررسی می‌شود و در انتها با پایان‌بندی که دارد همه مخاطبان می‌توانند نگاه خود را در مورد پایان فیلم داشته باشند.»

سنجابی درباره علت اکران فیلم و حضورش در سینمای هنر و تجربه گفت: «به شخصه علاقه زیادی به سینمای تجربی و هنری دارم و انگیزه من از فیلمسازی ساخت فیلم‌های هنری و تجربی است. صفت تجربی بودن یک صفت معتبر برای هر اثر هنری است. اینکه مهم‌ترین فیلمسازهای ایرانی در دسته فیلمسازهای تجربی هستند و من هم خود را متعلق به این نوع سینما می‌دانم و برای من یک افتخار محسوب می‌شود. این نوع نگاه برای ساخت فیلم‌های هنری و تجربی به من انگیزه می‌دهد. سهراب شهیدثالث، عباس کیارستمی و ابراهیم گلستان فیلمسازهای تجربی ایران بودند و همه آنها سینما را یک قدم به جلو برده‌اند.»

او ادامه داد: «من با هدف حضور در گروه هنر و تجربه این فیلم را اکران کردم. حتی اگر سینمای هنر و تجربه نمی‌خواست که فیلم «بازدم» را اکران کند، من باز هم یک فیلم تجربی می‌ساختم. اگر به شکل بازی‌ها و نوع روایت نگاه کنیم خواهیم دید که این فیلم در مسیر سینمای بدنه حرکت نمی‌کند.»

سنجابی درباره استفاده از بازیگران حرفه‌ای در فیلمش گفت: «بازیگر در سینما و تئاتر مثل نور و میزانسن، نقش یک ابزار را برای من ایفا می‌کند. نباید بازیگر به قدری در فیلم پررنگ شود که فیلم زیر سایه او قرار بگیرد. بازیگر بخشی از فیلم است. من به این علت سراغ بازیگران حرفه‌ای رفتم چون این بازیگرها همگی از دوستانم بودند.»

او افزود: «در همه کارهای تصویری چه در سینما و چه در شبکه نمایش خانگی از بازیگران حرفه‌ای استفاده کرده‌ام، چون بازیگر حرفه‌ای با تفکر حرفه‌ای سر صحنه حاضر می‌شود و به زمان فیلمبرداری پروژه اضافه نمی‌کند. البته هیچ قانونی وجود ندارد که برای ساخت یک فیلم هنر و تجربه باید به سراغ نابازیگران رفت. شاید در برخی از سکانس‌ها ایجاب می‌کند که از نابازیگران استفاده شود اما اینکه حتما باید از نابازیگران در سینمای هنر و تجربه استفاده کرد، قانون نوشته شده‌ای نیست.»

کارگردان فیلم «پارمیدا» ادامه داد: «سینما به آدم‌های هوشمند و امتحان پس داده، احتیاج دارد. من از تیم بازیگری که داشتم کاملا راضی بودم و بخشی از این بازیگران بهترین کار حرفه‌ای خود را در فیلم «بازدم» انجام دادند.»

این کارگردان سینما و تئاتر در مورد سبک فیلمسازی که دارد گفت: «مدت‌هاست که در این سبک فیلمسازی می‌کنم. فیلم‌های «پارمیدا»، «بگذارید میترا بخوابد» و «آواز غمناک» که در شبکه نمایش خانگی داشتم هم در این سبک بوده است. البته فیلم‌هایی دارم که هنوز به اکران نرسیده است که مهم‌ترین آنها فیلم «اعترافات» است که ۴۰ بازیگر مطرح سینمای ایران در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.»

او افزود: «تاکنون فرصت‌های بسیار زیادی برای حضور در سینمای بدنه داشتم و از تهیه‌کنندگان مطرحی هم پیشنهاد همکاری داشتم، اما تاکنون برای حضور در سینمای بدنه و تجاری مقاومت کرده‌ام. عدم حضور من در سینمای بدنه به بازخوردهایی که از فیلم‌هایم داشته‌ام مربوط است، اما روزی سینمای بدنه را نیز تجربه خواهم کرد. روی کلمه تجربه تاکید می‌کنم چون امر تجربی در درون یک فیلم و فیلمنامه آن اتفاق می‌افتد. اگر فیلمی از سینمای بدنه باشد که امر تجربه در آن حضور داشته باشد حتما در سینمای بدنه هم فیلم خواهم ساخت.»

سنجابی درباره شرایط امروز فیلمسازی در ایران گفت: «کلا توقع زیادی از هیچ‌کس ندارم. وقتی که در این سیستم می‌خواهم کار کنم پذیرفتم که وزارت ارشاد و سانسور و شرایط حاکم بر سینمای هنر و تجربه وجود دارد. کسی برای من کارت دعوت نفرستاده و من با میل و اشتیاق خودم آمدم و فیلمساز شده‌ام. وقتی پذیرفتم که در چنین شرایطی باید کار کنم سعی می‌کنم اعتراض نکنم، وقتی می‌خواهم کار کنم این محدودیت‌ها را به عنوان بخشی از کار در سینما می‌پذیرم.»

این کارگردان درباره فعالیت سینمای هنر و تجربه گفت: «هنر و تجربه زمینه‌ای را فراهم کرده تا فیلم‌هایی که امکان اکران در سینمای جریان اصلی را ندارند، در این گروه اکران شوند. سراسر دنیا هم این‌گونه است، تکلیف سینمای تجاری معلوم است و می‌دانیم که سینمای هنر و تجربه مهجور می‌ماند. در اکثر کشورهای اروپایی اگر سینمای هنر و تجربه ضرردهی هم داشته باشد، به دلیل اینکه تغذیه‌کننده سینمای بدنه است از آن حمایت می‌شود. امیدوارم الزام و نیاز به ساخت فیلم‌های تجربی بر سینمای ایران نیز حاکم شود. در تمام دنیا حمایت‌های دولتی از فیلم‌های خاص و تجربی صورت می‌گیرد اما در ایران بودجه متعلق به فیلم‌های بدنه و بفروش است.»

او در پایان خطاب به مخاطبان سینمای ایران گفت: «سینمای هنر و تجربه را تنها نگذاریم و در کنار دیدن فیلم‌های بدنه مثل «هزارپا» از فیلم‌های هنر و تجربه نیز حمایت کنیم. اتفاق مهم آنجاییست که یک فیلم با ۵ تماشاگر اکران می‌شود و یک فیلم در یک روز یک میلیارد می‌فروشد؛ واقعا معیار سنجش فیلم‌ها نباید میزان فروش آنها باشد.»