دختر جوانی که توانست در مسابقه «برنده باش» 100 میلیون تومان را از آن خود کند، از ماجرای حضور خود در این مسابقه گفته است.هرچند که تا به حال افراد زیادی در مسابقه «برنده باش» حضور یافته‌اند، اما روز ۱۱ آبان ماه این برنامه میزبنا دختر جوانی بود که میزان اطلاعات عمومی‌اش باعث شگفتی مجری برنامه شد و در نهایت هم توانست به جایزه ۱۰۰ میلیون تومانی این مسابقه دست یابد. به گزارش فارس، این دختر جوان که روز هفتم تیر سال 76 به دنیا آمده، «صدف صدری» نام داشت یک خواهر کوچک‌تر به نام صبا دارد و دانشجوی رشته صنایع غذایی است. با او گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

*قبل از حضور در مسابقه برنده باش شیوه مطالعه شما چطور بود؟

-قبل از این مسابقه من میزان مطالعه‌ام را افزایش داده بودم و بیشتر هم اطلاعات عمومی می‌خواندم و در همین زمینه مطالعه می‌کردم.

*برایمان بگویید که چگونه در این مسابقه شرکت کردید؟

-من بار اول که اپلیکیشن را روی گوشی‌ام نصب کردم آقای گلزار مهمان برنامه ماه عسل بودند در ماه رمضان و آنجا درباره این مسابقه توضیح دادند و من هم مشتاق شدم و اپلیکیشن مسابقه را نصب کردم و مرحله به مرحله پیش رفتم. ولی وقتی مسابقه شروع شد علاقه‌مند شدم که خودم هم در مسابقه شرکت کنم.

*این ماجرا تا کی به طول انجامید؟

-اوایل مهرماه بود که سرانجام در بین هشت نفر نهایی قرار گرفتم و در مسابقه شرکت کردم. شما باید یکسری سوالات را از طریق اپلیکیشن پاسخ بدهید و امتیاز خود را بالا ببرید و به حدی برسید که بین رتبه نفر اول تا هشتم قرار بگیرید و آن رتبه را در طول یک هفته حفظ کنید که فکر می‌کنم از چهارشنبه به چهارشنبه باشد. البته چند بار هم به عنوان تماشاچی در برنامه حضور پیدا کرده بودم که بیشتر با محیط آشنا بشوم و استرسم کم بشود که بتوانم در مسابقه شرکت کنم.

*پس قبلا با فضا آشنا شده بودید؟

-بله. یکبار هم در بین تماشاچی‌ها بودم در قسمت پنجم که آن موقع این طور نبود که بر اساس تمام سوالاتی که مردم پاسخ می‌دهند جایزه داده شود، آن زمان آقای گلزار یک نفر را به صورت اتفاقی انتخاب می‌کردند و یک سوال از او می‌پرسیدند. در واقع آن روز من و  ۳ نفر دیگر را هم انتخاب کردند که در آنچه روی آنتن رفت نبود. آنجا از من پرسیدند که بزرگترین تولید کننده پسته در دنیا کدام است؟ و من هم بلافاصله جواب دادم ایران و کالیفرنیای آمریکا. آن موقع ایشان خیلی تعجب کردند و من را تشویق کردند. من هم همان موقع خیلی بیشتر مشتاق شدم که در برنامه شرکت کنم.

*شما می‌دانستید که روز مسابقه با چه کسانی هم تیم هستید و یا رقابت می‌کنید؟

-نه. واقعیتش این است که هیچکس خبر ندارد که قرار است با چه کسانی مسابقه بدهد. چون ما از قبل همدیگر را نمی‌شناسیم. فقط یکسری اول و آخر شماره در سایت قرار داده می‌شود که از روی آنها نمی‌توان کسی را تشخیص داد و من هم نمی‌دانستم که رقیبانم چه کسانی هستند. ولی آن روز که روز مسابقه بود قبل از آغاز ضبط با آنها آشنا شدم.

*وقتی دیدید که سن اکثر شرکت کنندگان از شما بیشتر است و به همان میزان تحصیلات بیشتری دارند، دچار استرس نشدید؟

-به نظرم میزان اطلاعات عمومی خیلی مربوط نمی‌شود به اینکه شما چه مدرک تحصیلی دارید. اطلاعات عمومی چیزی است که شما درباره همه چیز یکسری اطلاعات داشته باشید ولی مدرک تحصیلی در مقاطع فوق لیسانس یا دکترا به شکل تمرکز یافته روی یک موضوع و تخصصی کار کرده‌اید. یعنی اگر آن فرد خودش مطالعه خارج از درس نداشته باشد ممکن است نتواند به سوالات اطلاعات عمومی پاسخ بدهد. چون سوالات اطلاعات عمومی شامل جغرافیا، تاریخ و خیلی موارد دیگر می‌شود که شاید شامل تحصیلاتش نشود.

*روز مسابقه چطور بود؟

-آن روز که قرار بود ما شرکت کنیم از طرف مسابقه با ما تماس گرفتند و به ما شرایط مسابقه را توضیح دادند که چه مواردی را باید رعایت کنیم. من هم سعی کردم همه شرایط را از لحاظ پوشش و غیره رعایت کنم. یک مدتی قبل از مسابقه هم باید ما زودتر می‌رفتیم تا فرم‌هایی را پر کنیم و کمی با فضا آشنا شویم. من همان زمانی که گفته بودند رفتم و با بقیه شرکت کنندگان هم آشنا شدم و بعد هم قبل از اینکه برنامه شروع شود، در یک اتاق بودیم که آنجا با هم تبادل اطلاعات می‌کردیم و گروه برنامه‌ساز از لحاظ فنی استودیو را چک می‌کردند. خوشبختانه آن موقع هم خیلی استرس نداشتم.

*تبادل ها به چه شکل بود؟

-من یکسری مسائل که فکر می‌کردم در برنامه‌های قبلی مطرح شده است را مرور می‌کردم. مثلا لقب شهرهای ایران را پیدا کرده بودم و به آنها درباره لقب‌ها می‌گفتم و آقایان اطلاعات فوتبالی به من می دادند. بعد هم وارد قسمتی شدیم که صندلی‌ها پایین تر از سن بود و بعد هم برنامه که شروع شد تک تک بالا می‌رفتیم و به سوالات جواب می‌دادیم.

*فکر می کنید سوالاتی که از شما پرسیده شد با سوالاتی که از بقیه پرسیده شد در یک سطح قرار داشت؟

-بله. تقریبا سوالات یکسان بودند و به نظرم سوال مربوط به زانوی فیل نسبت به بقیه سوالات از سطح بالاتری قرار داشت.

*وقتی سوال آخر را پرسیدند و شما جواب آن را می‌دانستید ولی جایزه صدمیلیون تومانی آن به شما نرسید چه حسی داشتید؟

-حسم خوب نبود. فکر می‌کردم که سوال سخت‌تر از چیزی باشد که من فکر می‌کردم. ولی وقتی سوال را دیدم خیلی ناامید شدم اما الان دیگر خیلی ناراحت نیستم. چون هدف اصلی من همین بود که به بقیه نشان بدهم که اطلاعات عمومی و دانش عمومی هم می‌تواند در جامعه به درد بخور و مفید باشد و هم می‌تواند باعث بشود که بتوانند به آن افتخار کنند.

*فکر می‌کنید چقدر از اطلاعات عمومی که دارید را از فضای آموزشی مدرسه توانسته‌اید کسب کنید؟

-من فکر می‌کنم یکسری از اطلاعات مفید در همین کتاب‌های درسی آمده است. دانش آموزان هم باید کامل به آن تسلط داشته باشد. مباحثی مانند تاریخ یا جغرافیا را در کتابهایمان می خوانیم و حتی سوالی که درباره قلب از من پرسیدند چون رشته ام تجربی بود و قبل تر در کتابهای درسی خوانده بودمد به راحتی تواستم جواب بدهم.

*سخت‌ترین سوالی که در مسابقه از شما پرسیده شد، کدام بود؟

-برای من همان سوالِ نویسنده سعادت نامه بود که پاسخش ناصرخسرو بود. راستش من آن سوال را خوانده بودم منتها یک لحظه استرس شدیدی به من وارد شد که جواب سوال از ذهنم پرید.

*واکنش اطافیانتان چه بود؟

-همه مثبت بود و خیلی هیجان زده بودند و تبریک گفتند.

*قبل از پخش برنامه به دوستان و نزدیکانتان گفته بودید که این جایزه را برده‌اید؟

-بله. گفته بودم که من جزو ۸ نفر شده‌ام ولی به کسی نگفته بودم که چقدر برنده شده‌ام که بتوانم سورپرایزشان کنم. البته خوشبختانه افراد دیگر که مرا روزمره شاید در خیابان ببینند خیلی نشناختند. اما در فضای مجازی واکنش‌های بسیاری ایجاد شد. مثلا می‌گفتند که سوال‌ها آسان بوده، قبلا سوال‌ها را داشته و یا حتی گفتند که من از خانواده معزز شهدا هستم.

*حالا واقعا هیچکدام از این ویژگی‌ها را نداشتید؟

-(می‌خندد) نه واقعا. من نه از خانواده گرانقدر شهدا هستم و نه کسی سوالی در اختیارم قرار داده بود. چرا باید این کار را بکنند؟ نسبتی هم با اسپانسر و تهیه‌کننده برنامه نداشتم.

*جایزه‌تان را گرفته اید؟

-نه هنوز. قرار است در یک برنامه تلویزیونی با حضور نمایندگان صداوسیما تحویل بگیرم. منتظرم تماس بگیرند تا برای ضبط این قسمت برویم و آنجا جایزه‌ام را بگیرم.