در جشنواره امسال «کن ۲۰۱۷» که مثل معمول در این شهر گرم جنوب فرانسه برگزار شد، فیلم تازه ای که میشل هازاناوی شیوسی از کشور میزبان فستیوال درباره ژان لوک گودار نابغه سوییسی تبار سینمای فرانسه ساخته و با عنوان «تردید ناپذیر» در قسمت مسابقه فستیوال شرکت داده بود، با ارائه عبارات مشهور منتسب به گودار بسیاری را شگفت زده و بحث های مربوط به سازنده فیلم های ماندگاری مانند «از نفس افتاده» را از نو باب کرد.

در صحنه ای از این فیلم گودار البته با بازی لوییس گارلی به یک مخاطب خود می گوید: «بهتر است هنرمندان حداکثر تا ۳۵ سالگی بمیرند زیرا بعد از آن از منظر عمومی پیر تلقی شده و کسی به آنها اعتنایی نخواهد کرد!» به گزارش بانی فیلم، از قضا خود گودار نه تنها در سن مذکور فیلمسازی را رها نکرد و از دنیا نرفت، بلکه اینک در ۸۶ سالگی هم فعال و هنوز مشغول تولید فیلم هایی بر اساس سلایق و ایده های ویژه خود است. این فیلم ها جلوه و غنای آثار اولیه وی را ندارند و در میان شان فقط معدودی نظر مثبت منتقدان را بر انگیخته اند اما گودار که از اواسط دهه ۱۹۷۰ به بعد به وضوح قدرت و نفوذش را از دست داد، هرگز به فکر کناره گیری و دوری جستن از صندلی کارگردانی و یا ساخت فیلم های جدید در مقام و منزلت های دیگر نیفتاد و ایده های چپ گرایانه خود را همچنان در بستر و متن فیلم هایش جاری ساخت.

گودار به عنوان یکی از اعضای موسس اصلی نهضت موسوم به موج نوی سینما فرانسه و همراه و همسنگران و فیلمسازان شاخص دیگری مثل فرانسوا تروفو، روبر برسون و آلن رنه در این راه به شهرتی افسانه ای در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ رسید و آوازه و کلاس کارش و به ویژه فیلمسازی روشنفکرانه او و همتاهایش به حدی رسید که حتی هالیوودی های معروف نیز اذعان کردند از وی خط فکری و الهام می گیرند.