برنامه تلویزیونی چشم شب روشن شب گذشته میزبان محمد حمزه زاده رئیس سازمان سینمایی حوزه هنری و مهردادفرید دبیر شورای عالی تهیه کنندگان سینما بود که به موضوع عدم اکران چند فیلم در سینماهای حوزه هنری و شاخصه ها و معیارهای پیرامون آن پرداخت. به گزارش شایان فیلم و به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی حوزه هنری بخش‌هایی از سخنان محمد حمزه زاده در این برنامه به شرح زیر است:

حوزه هنری شأن تاسیس و رسالت و اهدافی مشخص دارد. طبیعی است که در اسناد بالادستی سیاست‌ها و اهدافی تعیین و طراحی می‌شود که حوزه‌هنری باید اجرا کند. وقتی می‌گوییم حوزه‌هنری نقشی شبیه فانوس دریایی دارد، معنی‌اش این است که ثبات هدف و رویکرد داشته باشد. نباید به اقتضای مسائل و مقتضیات سیاسی روز جایگاه خودش را عوض کند و تغییر دهد. باید یک جایگاه ثابت داشته باشد و یک نشانی مشخص را بدهد.

در حوزه‌ی اکران، قطعاً، کار حوزه هنری قانونی است و کسی نمی‌تواند مدعی باشد که ما قوانین را زیر پا گذاشته ایم. در برنامه قبل گفته ام که اساسا سهم فیلم‌هایی که ما اکران نمی‌کنیم نسبت به تولیدات کل سینمای کشور بسیار ناچیز است. این در حالی است که متأسفانه سالی ۳۰ یا ۴۰ فیلم به خاطر نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌های که در مدیریت اکران کشور وجود دارد اصلاً اکران نمی‌شوند و در سوی دیگر، ۸۰ تا ۹۰ درصد ظرفیت سینماهای ما پر نمی‌شود و خالی است.

هر شخص و سازمان و گروهی بر اساس دیدگاه‌‌هایش، یک نظام مسائل برای حوزه فعالیت خودش شناسایی می کند و فهرستی از مهم‌ترین مسائل حال و پیش روی موضوع فعالیتش دارد. ما به عنوان یک سازمان فعال در حوزه سینما بعد از بررسی هایی که کرده ایم و بر اساس مطالعات و تجربیاتی که در سینِما داریم، مسائلی را در  سینِما احصا کرده‌ایم. بخشی از این مسائل مربوط می‌شود به حوزه‌ی “تولید” و بخشی دیگر مربوط می‌شود به حوزه‌ی “تماشا”.

بر اساس مسأله شناسی حوزه هنری، مهم‌ترین مسأله سینمای کشور این نیست که چند تا فیلم ساخته می‌شوند که حوزه اکران نمی کند. مسئله این است که مردم سینما نمی روند و ۸۰درصد ظرفیت سینماهای کشور خالی است. اما سوال مهم این است که چرا خالی است؟

از عناصر جذابیت‌بخش به فیلم‌ها و سینِما – که فرض بگیریم ۱۰ -۱۲ تا هست – برخی فیلمسازان فقط یکی دو تا عنصر را انتخاب کرده‌اند و به عنوان طعم دهنده از آن‌ها استفاده می‌کنند که یکی از این‌ها طنز است. در همین فضای طنز، بعضا، فضاهای اخلاقی و اعتقادی را ندیده می گیرند. شما وقتی به اتفاق خانواده وارد یک فضایی می شوید، مثل رستوران. اگر احساس کنید آن فضا ناامن است و قابل اعتماد نیست بعداً دیگر آنجا نمی روید. ما دنبال این هستیم که سینماهایمان از ناحیه خانواده‌ها به عنوان یک فضای امن برای ارائه یک محتوای خوب شناخته شود. به عنوان یک فضای اخلاقی دارای امنیت و اطمینان برای خانواده ها به حساب آید.

مهم‌ترین شاخص‌های ما باورهای اعتقادی، مذهبی و سیاسی، دستاوردها و آرمان‌های انقلاب و حفظ شئونات اجتماعی است. هر فیلمی که مخل مبانی اعتقادی جامعه باشد در سینماهای حوزه اکران نمی شود.اگر یک چنین فیلمی که به عفت عمومی و باورهای اعتقادی و مذهبی مردم خدشه وارد می‌کند را در سینمای مان نمایش دهیم آن وقت مردم حق دارند که بیایند اعتراض کنند و از ما شکایت کنند. می‌توانند گلایه کنند و اظهار نارضایتی نمایند. این حق آن هاست. در این خصوص راجع به گروه خاصی از مردم صحبت نمی کنیم. ما داریم راجع به ۸۰ درصد از مردم صحبت می‌کنیم که سینِما نمی روند. پرفروش ترین فیلم ما همین روزها نزدیک بیست میلیارد تومان فروخت و تعداد بیننده هایش دو میلیون نفر است؛ دومیلیون نفر از حدود چهل میلیون نفر که شرایط سینِما رفتن دارند و علاقمند به فعالیت‌های اجتماعی هستند. ۳۸ میلیون نفر سینما نمی روند. ما سینِما را درگیر ذائقه آن دو میلیون نفر کرده‌ایم.