در جشن ۵۰ سالگی کمپانی آی مکس در فستیوال فیلم تورنتو، کارگردان «سرآغاز» و «ممنتو» از تجربه ساختن جدیدترین شاهکار سینمایی اش گفت که تا به حال توانسته بهترین نقدهای مسیر حرفه ای کاری اش را برای او به ارمغان بیاورد.به گزارش بانی فیلم به نقل از ورایتی، تلاش کریستوفر نولان برای اینکه بتواند فیلم «دانکرک» را تا آنجایی که ممکن است موثق و درست مثل رویدادهای تاریخی واقعی پشت آن بسازد، باعث شد او مجموعه بازیگران و دست اندرکاران ساخت و تهیه این پروژه حماسی جنگ جهانی دوم را به همان سواحلی در فرانسه ببرد که در آن ها نیروهای متحده توانسته بودند در آستانه شکست، به پیروزی دست پیدا کنند. با وجود اینکه جنگ و نبرد آن منطقه چند دهه و چند نسل پیش به پایان رسید، هنوز هم مین های زمینی و دستگاه های انفجاری بسیاری در خطوط ساحلی آنجا وجود داشت.

نولان طی یک جلسه پرسش و پاسخ که روز یکشنبه در فستیوال فیلم تورنتو برگزار شد به حضار گفت: «هر دفعه که می خواستیم یکی از انفجارهای مان را فیلمبرداری کنیم، اول یک انفجار کوچک تر و کنترل شده به وجود می آوردیم تا مطمئن شویم هیچ وسیله انفجاری دیگری را فعال نمی کنیم. وقتی آدم به این مسئله فکر می کند که این رخداد متعلق به چه زمان دوردستی بوده، از این نظر خیلی تلنگر می زند که این نوع رخدادها چه نوع تاثیرهای طولانی مدتی دارند.»

نولان در این فستیوال حضور پیدا کرده بود تا در جشن پنجاه سالگی آی مکس شرکت کند چون فیلم درام خود او هم با استفاده از دوربین های این کمپانی فیلمبرداری شد. این رخداد در حالی برگزار شد که این کارگردان و کمپانی برادران وارنر که استودیوی پشت «دانکرک» است، در حال حاضر مشغول برگزاری کمپین تبلیغاتی این فیلم برای دریافت جوایز اسکار هستند. این فیلم توانستند حسابی در باکس آفیس بفروشد و نزدیک به ۵۰۰ میلیون دلار در سطح جهان کسب کند. در عین حال این پروژه توانست تعدادی از بهترین نقدهای تمام طول مسیر حرفه ای کاری نولان را برای او به ارمغان بیاورد و خیلی ها گفتند با این فیلم کارگردان پشت «سرآغاز» و «شوالیه تیره» بالاخره می تواند نخستین نامزدی جایزه اسکار بهترین کارگردان سال را از آن خود کند.

تقاضای نولان برای درست ساختن فیلمش فقط مربوط به لوکیشن های فیلمبرداری هم نمی شد. او همچنین از تانک های واقعی استفاده کرد و بازیگرانش را روی عرشه کشتی هایی قرار داد که اگر می خواستند در حالیکه نیروهای نازی دنبال آن ها هستند از کانال بریتانیا عبور کنند، باید سوار آن ها می بودند.نولان می گوید: «آدم می تواند نسخه ای ایده آل و کامل از یک کشتی که آن دوران فعال بود بسازد، اما به هیچ وجه آن کشتی تا این حد نمی تواند حس واقعی بودن داشته باشد. ما حس کردیم که قابلیت گرافیک های کامپیوتری برای تولیدکردن این نوع تصاویر از جنگ جهانی دوم بسیار ضعیف است.»

نولان بر این باور است که شغلش به عنوان کارگردان این است که تا جایی که می تواند این را بازسازی کند که حضور داشتن در بدترین شرایط جنگ، چطور می توانسته باشد. او می گوید انجام دادن چنین کاری به نقش آفرینی بازیگران هم کمک می کند. معنی چنین کاری این بود که وقتی فیون وایت هد و هری استایلز داشتند زیر بمباران هوایی سینه خیز روی زمین جلو می رفتند، این کار را در راحتی و آسایش یک استودیو انجام نمی دادند.نولان گفت: «وقتی که آن پسرها در آن سواحل حضور دارند و اطراف شان انفجارهای زیادی رخ می دهد، این انفجارها واقعی هستند. پرده سبزی وجود ندارد. آن ها واقعا در این شرایط قرار دارند.»

«دانکرک» یک فیلم حماسی خارق العاده و منحصر به فرد است. وقت بسیار کمی را صرف تجزیه و تحلیل کردن وضعیت سیاسی و نظامی می کند که باعث شد وقایع این فیلم رخ بدهد. به جای آن، مخاطبش را مستقیم در نبردی قرار می دهد که تمام آن سربازان جوان هم در آن حضور دارند و با درماندگی سعی می کنند جان سالم به در ببرند. نولان حس کرد بهترین راه برای رسیدن به این تاثیرگذاری مورد نظر این است که سعی کند درگیر فراهم کردن توصیف های خیلی دقیق نشود.

او گفت: «من فقط می خواستم همه آنجا روی ساحل باشم و آن ها را وسط رگبار گلوله هواپیماها قرار بدهم. نمی خواستم کات کنم و صحنه ژنرال هایی را نشان بدهم که دارند روی نقشه های شان مهره ها را تکان می دهند… وقتی الان به فیلم های بزرگ جنگ جهانی دوم گذشته نگاه می کنید، می بینید که دقیقا چنین کارهایی است که باعث می شود آن ها قدیمی بشوند.»

در عین حال، این فیلم به شیوه ای خاص با مفهوم زمان بازی می کند. یکی از بخش های آن طی مدت یک هفته به وقوع می پیوندد و داستان سربازان انگلیسی را در حالی تعریف می کند که منتظر از راه رسیدن کشتی هایی هستند که قرار است جان آن ها را نجات بدهند و آن ها را از آن ساحل منتقل کنند. یکی دیگر از داستان ها در یک کشتی به وقوع می پیوندد و کل مدت زمانش تنها یک روز است. این داستان درباره گروهی از داوطلبان انگلیسی است که سوار قایق های شان سراسر کشور را طی می کنند تا بتوانند به کمک سربازان شان بروند. قسمت آخر هم داستان یک خلبان (تام هاردی) را دنبال می کند که با هواپیمایش به میدان نبرد می رود تا هواپیماهای نازی را از آسمان پایین بکشد و سربازان انگلیسی را در تخلیه شان از ساحل پوشش بدهد. داستان قسمت آخر هم طی یک بازه یک ساعته به وقوع می پیوندد. کامرون بیلی مدیر هنری فستیوال فیلم تورنتو از نولان در مورد این سوال کرد که آیا چنین حسی داشته که این بازه های زمانی منقطع ممکن است برای مخاطب بیش از حد گیج کننده باشد؟نولان گفت: «نه چون این شغل من به عنوان نویسنده و کارگردان فیلم است که سعی کنم برای فیلم خودم را جای مخاطب بگذارم.»

او تاکید کرد که طبیعت فاصله دار سرعت پیشروی فیلم یکی از نکات اصلی و جذب کننده آن است. نولان گفت: «همه مان می خواهیم چیزهای جالب و هیجان انگیز در فیلم ها ببینیم. همه مان می خواهیم داستانی را تماشا کنیم که کمی با چیزی که هفته قبل در سینماها دیدیدم فرق داشته باشد. من کمی درون سیستم استودیویی برای خودم آزادی به وجود آورده ام تا بتوانم این کار را انجام بدهم. بنابراین حس مسئولیت بزرگی می کنم تا همیشه سعی کنم مرزها را جلو ببرم.»

فیلم «دانکرک» نولان را دوباره با هاردی متحد می کند که در فیلم «شوالیه تاریکی برمی خیزد» نقش شخصیت بِین، دشمن اصلی بتمن را بازی می کند. یک بار دیگر، در حالیکه شخصیت هاردی در هواپیمایش درگیر نبردهایی سخت می شود، برای مدتی قابل توجه از فیلم صورتش پوشیده است. نولان می گوید: «هیچ کس مثل تام هاردی ماسک به صورتش نمی زند.»