معمولا انجام کارهای خیر و دستگیری از نیازمندان در ماه رمضان نمود بیشتری در جامعه دارد. روزنامه جام جم با پرستو گلستانی در این باره گفتگو کرده و او پاسخ های شفافی درباره حضور و تاثیر هنرمندان در کارهای خیر داده که قسمتی از آن را با هم می خوانیم:

برخی از هنرمندان در حرکت‌های خیرخواهانه شرکت می‌کنند. آیا این حضور تاثیری در مردم و تشویق آنها برای شرکت در چنین حرکت‌هایی دارد؟

کمک به نیازمندان، زنان سرپرست خانوار یا کودکان کار، رفتاری پسندیده و خوب است به شرط این‌که عمق داشته باشد و از شکل تظاهر و شو خارج شود.نمی‌خواهم به همکارانم جسارت کنم یا فعالیت آنها را زیر سوال ببرم اما واقعیت این است، کسی که نیت کمک کردن دارد تلاش می‌کند آن را مخفیانه انجام دهد، این جور حرکت‌ها باید ادامه دار باشد نه این که یک عده دور هم جمع شوند و چند تا عکس بگیرند و آن را در فضای مجازی منتشر کنند و تمام ! فعالیت‌های خیرخواهانه باید ادامه‌دار باشد.آدم‌های معروف برای کمک به افراد واقعا نیازمند می‌توانند از شهرت و اعتبار خود استفاده کنند و از دولت یا موسسه‌های خصوصی که واقعا همت خود را در کار خیر صرف می‌‌کنند، یاری بگیرند.کمک‌رسانی و فعالیت‌های خیرخواهانه در کشور ما نیاز به فرهنگسازی دارد چون اکنون بیشتر شبیه شو و مهمانی شده است.

شاید به همین دلیل است که با وجود این همه خیریه به اصطلاح مردم‌نهاد مثلا تعداد کودکان کار روز به روز بیشتر می‌شود؟

فقر زیاد است و برای همین کودکان‌کار تعدادشان زیاد شده است.اما مکان‌هایی که لازم است روی این مساله کار کنند و این اتفاق تلخ را ریشه‌یابی کرده و به درمان آن کمک کنند، کم هستند. من سال‌هاست با جمعیت مردمی، دانشجویی امام علی(ع) همکاری می‌کنم و به واسطه آنها می‌دانم عمق فاجعه چقدر زیاد است و سازمان‌ها و خیریه‌های مردم نهاد هیچ‌کاری برای زنان و کودکان نیازمند نمی‌‌کنند.سری به اینستاگرام بزنید تا ببینید چقدر خیریه‌ها زیاد هستند اما معلوم نیست چه کاری می‌‌کنند؟ پول‌ها را کجا خرج می‌کنند؟ عکس‌هایی که منتشر می‌کنند بیشتر شبیه مهمانی و شو لباس است تا فعالیتی خیرخواهانه!‌ من واقعا ذات این‌گونه حرکت‌ها و مهمانی‌ها را نمی‌فهمم.کمک به نیازمندان به فرهنگسازی نیاز دارد....

منظورتان از فرهنگسازی چیست؟

موسسات دولتی باید وارد موضوع شوند و ساماندهی مراکز خیریه را شروع کنند.به نظرم کار خیر که ریشه را درمان کند با راه‌اندازی کمپین و حرکت‌های سطحی امکان ندارد. مثلا ماه رمضان کمپین راه‌اندازی می‌کنند برای رضایت گرفتن از خانواده‌‌ها برای آزاد کردن افرادی که قتل غیرعمد انجام داده‌اند.چند تا هنرمند می‌روند پیش آن خانواده‌ها و به هر صورتی شده آنها را متقاعد می‌کنند که رضایت بدهند و آنها هم این‌کار را می‌کنند، اما هنرمندانی که وارد این موضوع شده‌اند بعد از گرفتن رضایت،آن خانواده را رها می‌کنند! در صورتی‌که بخش مهم کار آنها درست از زمان گرفتن رضایت شروع می‌شود.نباید این خانواده‌ها را به حال خود رها کرد باید کنار آنها ماند، بهشان سر زد تا آنها عمیقا با موضوع کنار بیایند و ماجرا در ذهنشان تمام شود. این‌جور کارها باید تداوم پیدا کند. اما متاسفانه در کشور ما همه چیز در سطح اتفاق می‌افتد و در نهایت به انتشار چند تا عکس در فضای مجازی ختم می‌شود.سوال من این است که ما هنرمندان چرا مطالبات مردم نیازمند را با دولت مطرح و آنها را پیگیری نمی‌کنیم و همه چیز در حد شعار و مطرح کردن خودمان باقی می‌ماند؟

فضای مجازی بخصوص اینستاگرام انگار به جای کمک به نیازمندان و معرفی سازمان‌های مردم‌نهاد واقعی، به این‌جور فعالیت‌ها آسیب زد، چطور می‌توان از این فضا بهتر و کاربردی‌تر استفاده کرد؟

در فضای مجازی مثلا اینستاگرام، هویت واقعی آدم‌ها پنهان است و هر آدمی‌ می‌تواند خود غیرواقعی اش را عرضه کند.باور کنید روزانه چند نفر در دایرکت اینستاگرام من اعلام می‌کنند نیازمند کمک هستند حالا برای خودشان یا فرزندشان و ... برخی از آنها که با چند تا سوال خود را لو می‌دهند، می‌فهمم که کلاهبردار هستند، اما بعضی از آنها واقعا نیازمندند و باید به آنها کمک کرد.بعضی از مردم فکر می‌کنند بازیگران به دنیای ثروت و پول وصل هستند و گرفتن مقداری پول از آنها اشکالی ندارد.ریشه این کار هم اجرای شوهایی است که هنرمندان به نام کار خیر انجام می‌دهند. خوشگل‌ترین لباس‌ها را می‌پوشیم و می‌رویم مثلا خیریه و اینستاگراممان را پر می‌کنیم. کی می‌گوید این کار خیر است؟ با گداپروری در هر شکلی که باشد، مخالفم. باید حتی برای نیازمندان هم اشتغال ایجاد کرد و این روش به پیگیری و صبر زیادی نیازمند است. باید نیازمندان واقعی را شناسایی و به آنها کمک کرد.