احمد طالبی نژاد، منتقد سینما گونه یا ژانر فیلم فارسی را نیاز سینما می داند و درباره این موضوع می گوید: در شرایط کنونی فیلم فارسی همچنان به حیات خود ادامه می دهد. چون نیاز جامعه است. در بسیاری از جوامع مردم و مخاطبان برای سرگرمی و قهرمان پروری به سینما می روند. چرا که قهرمان پروری از مولفه های اصلی فیلمفارسی است و اساسا به نظر من نباید حذف شود. این را نباید از یاد ببریم که صنعت سینما به فیلم های تجاری و سرگرم کننده نیاز دارد. ما نباید توقع داشته باشیم که تمام مردم برای یادگیری و نیل به اهداف والا به سینما بیایند!

طالبی نژاد در ادامه با اشاره به یکی از کارکردهای مهم سینما به جام جم می گوید: این واقعیت است که اکثر مردم برای تفریح به سینما می آیند و در این بین اگر نکته مثبتی هم وجود داشته باشد از آن بهره مند می شوند. به شخصه از مخالفان سفت و سخت فیلم فارسی هستم، اما معتقدم نباید کارکردهای اخلاقی و اجتماعی اش را نادیده گرفت. به قول یکی از دوستان پژوهشگر سینما بعد از کودتای ۲۸ مرداد دو چیز خیلی به کمک من آمد، موسیقی ایرانی و فیلم های موسوم به فیلمفارسی. این فیلم ها که آن زمان به آنها می گفتند فیلم ایرانی موضوعاتی اخلاقی داشتند و مملو از آواز و سرگرمی بودند و از آنجا که بعد از کودتای ۲۸ مرداد روحیه مردم خیلی بد بود این دو عامل باعث تقویت روحیه مردم شد.

او در ادامه با اشاره به تاریخ ابداع عبارت فیلم فارسی ادامه می دهد: زنده یاد دکتر کاوسی تعبیر «فیلمفارسی» (به شکل سرهم) را از آن جهت به کار برد که این فیلم ها از ایرانی بودن فقط زبان شان فارسی است و بقیه آن هیچ ربطی به واقعیت های جامعه ندارد. به عنوان مثال من چند وقت پیش فیلم «آیینه بغل» را می دیدم که هیچ فرقی با فیلمفارسی های قدیمی نداشت. یعنی به همان اندازه در بیان واقعیت ها اغراق داشت و از داستان های جعلی و عنصر تصادف یا بزنگاه هم بشدت در داستان پردازی استفاده می کرد و همین باعث می شد فیلم بیشتر به سمت قصه برود تا داستان. چون داستان در واقع هویتی جغرافیایی فرهنگی دارد. در حال حاضر سینمای ایران مملو از فیلمفارسی است از «مصادره» گرفته تا خیلی فیلم های دیگرحتی «لاتاری» هم نمونه ای از فیلمفارسی است. چون به لحاظ فرم و داستان شباهت بسیاری به فیلم های قدیمی دارد.