بهادر امیری گزارشگر برنامه ۹۰ بعد از جشن دوشنبه شبِ عوامل این برنامه در ستایش عادل فردوسی پور نوشت: چشمامون به دیدن چیزهای جدید زود عادت می کنه و حافظه مون هم خیلی سریع فراموش می کنه که کیا اومدن و زحمت کشیدن و چه جوری جوابشون رو گرفتن و رفتن! اما ای کاش نذاریم بعضی ها راحت برن چون راحت نیومدن توی قلب ما که راحت بذاریم فراموش بشن!

عادل فردوسی پور طی این سالها انواع و اقسام تهمت ها رو شنید اما جنسش متفاوت تر از اون چیزیه که بشه تصورش کرد؛ اهل جار و جنجال و مصاحبه و این داستانها نیست و همیشه با سکوت و صبر تونسته حقانیت خودش رو ثابت کنه. در سلامت او اگه ذره ای تردید وجود داشت سال۸۷دوستان سازمان تربیت بدنی وقت، برای تعطیلی نود و کنار رفتن اون ثانیه ای درنگ نمی کردند.

عادل چهره ی تکراری ای نیست که هر روز توی هر برنامه ای دیده بشه . تنها سه ساعت در هفته کافی بود تا صداقت کلامش رو حس کنین و هر هفته منتظر دیدن او و برنامه ش بشینین.

او عاشقانه فرزندش رو بزرگ کرد؛ نه مراسمها و جشن های مختلف باشگاهها رو رفت و نه برای ارگان یا سازمان دیگه ای برنامه کار کرد. با وجود پیشنهادهای مالی بسیار بالا، او ماند بالای سر نودش و برنامه رو به بلوغ رسوند تا جایی که گفتیم کاش در زمینه های دیگه ی جامعه هم می شد نود داشته باشیم اما گویا حالا انتخاب نود از سوی مردم و کارشناسها به عنوان بهترین برنامه رسانه ملی، بدجور به دوستان فشار آورده!! این یعنی ما راهمون رو درست رفتیم که اینجوری آقایون بهم ریخته و پریشون هستن.

از این خوشحالم که اونقدر شهامتش رو نداشتین با اسم «نود» برنامه رو، روی آنتن ببرین؛ به برنامه کپی تون برسین و حالا با سری بالا و سینه سپر، با غرور و اعتماد به نفس، دم از مرام و معرفت بزنین!!  آدم کوچولوها هم که وقتی کار توی رسانه و گزارش رو شروع کردم معلوم نبود کجا مشغول اَلَک دولک بازی کردن بودن، برن دنبال تکذیب کردن!!

به کدامین گناه، عادل و نودش نباید باشند؟! ای کاش دوستانی که مدتهاست تصمیم به کنار گذاشتن او گرفته اند، دلایل این کار رو اعلام کنن؛ چرا که دانستن علت این تصمیم، جزء ابتدایی ترین خواسته های ما و مردم در جامعه ای ست که دموکراسی قراره حرف اول رو بزنه . انتظار این بود حداقل رئیس سازمان به عنوان بزرگتر خانواده پیش قدم شده تا مشکلات تمام شود اما گویا این خانه {از پای بست ویران است}

بااینکه مردم ایران حافظه تاریخی ضعیفی دارن ولی امیدوارم قدرشناس باشیم و بی انصافی رو بذاریم کنار و حواسمون به کارما هم باشه. مثل عادل فردوسی پور نداریم و حالاحالاها هم نخواهیم داشت و حتی هرچقدر هم سعی کنیم در نقش او بازی کنیم اما بازم اداش رو هم نمی تونیم دربیاریم!