داریوش فرضیایی با انتقاد از دوران مدیریت عزت الله ضرغامی در تلویزیون گفت: زمان آقای ضرغامی هم فقط بازیگران او را می‌دیدند و ظاهراً فقط علاقه به بازیگران وجود داشت. من شنیدم آقای ضرغامی سال گذشته که زنده یاد خشایار الوند درگذشت پیکر او را بوسیده است به نظرم امروز او باید بیاید تابوت و پیکر برنامه‌های کودک را هم قبل از اینکه بمیرد، ببوسد! او در طول ۱۰ سال دوره کاری خود فقط یک بار جلسه‌ای با ما مجریان کودک تلویزیون برگزار کرد که در آن جلسه هم ما نتوانستیم با او حرف بزنیم. ما که نمی‌خواهیم با مدیران عکس بگیریم ما می‌خواستیم درد برنامه‌های کودک را بیان کنیم. ضرغامی زمانی که پیکر الوند را بوسید آن را به خاطر شادی‌هایی دانست که برای مردم به وجود آمد آیا ما کودکان را شاد نکردیم؟

وی ادامه داد: من راضی نیستم هیچیک از مدیران بعد از مرگ ما بیایند و در مراسم تشییع‌مان شرکت کنند، این را صادقانه می‌گویم که دوست ندارم بیایند. ما کلی برای بچه‌ها خنده آوردیم اما چه کسی این کارها را دید. چرا می‌خواهیم از مرگ دیگران برای خود جریان خبری درست کنیم. من خودم را نمی‌گویم و دغدغه‌ام کار کودک، مجریان و برنامه‌سازان کودک هستند. وقتی انگیزه‌ها را از ما بگیرند انگار عشق ما را گرفته‌اند و ما را به سمت و سویی دیگر هدایت می‌کنند. ما عروسک نیستیم، فکر و ایده و تعلق خاطر داریم. من همان عمو پورنگی هستم که در میدان نقش جهان اصفهان یک میلیون نفر برای برنامه‌اش حضور پیدا کردند. من به عنوان پل ارتباطی برای صداوسیما و مردم بودم و اینها درد دل‌های حدود ۲۰ سال کار من در این حوزه است.