گالری بهار خانه هنرمندان ایران این روزها میزبان مجسمه های نگار نجیبی با عنوان «بداهه های فلزی» است. نمایشگاهی که تا 27 تیرماه ادامه خواهد داشت. نجیبی در این نمایشگاه 12 مجسمه که با تکنیک جوش ضایعات فلز ساخته است را به نمایش گذاشته است.

به گزارش شایان فیلم و به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، هنرمندان همواره تلاش دارند که جهان را با چیزهایی که در اختیار دارند زیباتر و تحمل پذیرتر کنند و در چند دهه اخیر گروهی از هنرمندان بخشی از توجه خود را معطوف به ضایعات فلزی و آثار بازیافتی کرده اند و با این رویکرد ضمن کاربردی کردن و زنده کردن ضایعاتی که در گورستان های ضایعات روی هم مدفون شده اند و در انتظارند که با گذر قرن ها و شاید هزاران سال دوباره به چرخه طبیعت بازگردند آن ها را  در فرمی دیگر و به اثری هنری تبدیل می کنند آثاری که گاه هزاران برابر قیمت افزوده پیدا می کنند و سر از نمایشگاه و موزه های معتبر در می آورند. نگار نجیبی نیز یکی از هنرمندان جوانی است که در دو سال اخیر به واسطه شرکت در کارگاه های آموزشی که از سوی فولاد طبرستان با تکنیک جوش و مجسمه سازی با ضایعات آشنا شده است و تاکنون در چندین نمایشگاه گروهی تعدادی از آثار این مجموعه اش را به نمایش گذاشته است.

او در پاسخ به این سوال که چطور به مجسمه سازی علاقه مند شدید گفت: به واسطه این که پدرم که هنرمند هستند از دوران کودکی خیلی زود با  ابزار و وسایل نقاشی و مجسمه سازی آشنا شدم و از 3 سالگی نقاشی می‌کردم و از 10 سالگی شانس این را داشتم که کارهایم به فروش بروند. از کودکی در نگارخانه ما کلوپ طراحی برپا بود و استاد عربعلی شروه  می آمدند آنجا و  در همین فرصت‌ها برایم شاهنامه می‌خواندند و فکر می‌کنم تاثیرغیر قابل انکار شاهنامه‌خوانی و کتاب‌خوانی در کارهایم پیدا است. داستان های شاهنامه و اسطوره هایی که واسطه شنیدن داستان شاهنامه با آن ها آشنا شدم خیلی روی ذهن من تاثیر گذاشتند و به مرور علاقه و گرایش من به هنرهای تجسمی بیش از گذشته شد و همواره تلاش می کردم  چیزهایی که تخیل می کردم را به ساده ترین شکل ممکن بسازم. مواقعی هم پیش می آمد در کنار پدرم و دوستانش بایستم و کار کنم و مجسمه بسازم و یا نقاشی کنم، در همین دوران بود که در جشنواره خوارزمی برگزیده شدم و با تشویق هیات ژوری مادرم نیز علاقه مند شد که من به شکل حرفه ای از این پس تمرکزم روی هنر بگذارم و در دانشگاه نیز در رشته هنر شرکت کنم.

نجیبی درباره شیوه کار و تکنیک مورد استفاده اش گفت:من کار کردن با آهن را به واسطه شرکت در کارگاه آموزشی که در فولاد  طبرستان  یاد گرفتم و در طول برگزاری کارگاه علاقه مند شدم که مجسمه با ضایعات آهن بسازم و تمام مجسمه های فلزی که در دو سال اخیر ساخته ام در همین کارگاه شکل گرفته اند. البته تنها با تکنیک جوش فلزات مجسمه نمی سازم گاهی در کارگاه پدرم مجسمه فلزی می سازم گاهی هم با پاپه ماشه.برای ساخت مجسمه از ضایعات از قبل هیج ایده ای ندارم و براساس ضایعاتی که در اختیار دارم تصمیم می گیرم که چه چیزی بسازم. اما برای ساخت سایر مجسمه هایم برحسب متریال و تکنیکی که می خواهم با آن مجسمه بسازم فکر می کنم و طرح می زنم و بعد شروع به کار می کنم.