کارگردان «پرسه در حوالی من» می‌گوید وقتی درگیر بحران سی سالگی بوده، تصمیم به ساخت این فیلم گرفته است.

غزاله سلطانی با اشاره به اینکه فیلمنامه این اثر را زمستان ۹۳ و عید سال ۹۴ نوشته است به خبرنگار مهر گفت: قصه این فیلم از حال و هوای شخصی من نشات می گیرد البته نه به این صورت که همه اتفاقات موجود در «پرسه در حوالی من» برای خودم رخ داده باشد بلکه این موضوعات خیلی زاییده حال و هوای درونی‌ام بود.

این کارگردان جوان در توضیح شکل‌گیری سوژه فیلمش بیان کرد: من در حال ۳۰ ساله شدن بودم و در همین اثنا یک سری اتفاقات افتاد و به همین ترتیب درگیری ذهنی داشتم و بحران های سی سالگی را طی می کردم. به همین علت می توانم بگویم بیشتر تنهایی های «سایه» که شخصیت اصلی داستان است از اتفاقاتی سرچشمه می گیرد که خودم درگیر آنها بودم. همه این موضوعات باعث شد که سراغ ساخت «پرسه در حوالی من» بروم.

وی با اشاره به اینکه الگویی برای ساخت این اثر وجود نداشت، عنوان کرد: هیچ الگویی برای ساخت این اثر وجود نداشت بنابراین به نظرم ساخت چنین آثاری به حال و هوای فیلمساز بستگی دارد، برای مثال زمانی که «هامون» ساخته شد به نظر می آمد داریوش مهرجویی در بحران چهل سالگی و فضای روشنفکری آن زمان ایران بود و این احوالات از درون او می آمد که تبدیل به فیلم شد. بنابراین ساخت «پرسه در حوالی من» با موضوع بحران سی سالگی زنان به احوالات درونی فیلمسازان زن ما بر می گردد که آیا درگیر این حس و حال بودند یا نه و آیا دلشان می خواسته که این حس و حال را تبدیل به فیلم کنند یا نه؟ با این اوصاف من فکر می کنم «پرسه در حوالی من» یک فیلم زنانه است و نمی دانم که یک فیلمساز مرد تا چه اندازه می تواند چنین حال و هوایی را به تصویر بکشد، به همین دلیل احساس می کردم حتما باید این فیلم را بسازم تا از آن حال و هوا دربیایم.

سلطانی با اشاره به اینکه «پرسه در حوالی من» ویژگی های هنر و تجربه ای دارد، بیان کرد: فیلم من دارای المان های «هنر و تجربه» بود بنابراین با مشورت هایی که با دوستان سینمایی کردیم به این نتیجه رسیدیم که در گروه «هنر و تجربه» اکران شود. اصلا باید بگویم که من احساس می کنم «هنر و تجربه» کلاس خاصی به فیلم می دهد که شاید سینمای تجاری ندهد.