کم پیش آمده محمدرضا نقدی که سالها رییس سازمان بسیج مستضعفین بود و حالا هم معاون فرهنگی اجتماعی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شده است درباره سینما اظهارنظر مستقیم کند.به گزارش سینماروزان مراسم بزرگداشت هفته دفاع مقدس در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اما باعث شد او درباره برخی مصادیق فرهنگی و از جمله سینما اظهارنظر کند.محمدرضا نقدی با اشاره به اهمیت تولید محصولات استراتژیک در سینما گفت: در شرایطی که ۲۷۰ شبکه ماهواره‌ایِ رادیویی و تلویزیونی فارسی زبان با کمک صهیونیسم جهانی دارند علیه ملت ایران کار می‌کنند تا فرهنگ عاشورایی را از ما بگیرند، ما دیگر نباید ملت خودمان را تنها بگذاریم و بیاییم فیلمی بسازیم و یا پول تهیه فیلمی را بدهیم که زیرآب این فرهنگ را بزند و اعتماد به نفس را از ملت ما بگیرد.

وی در توصیه‌ای به هنرمندان این عرصه، گفت: دوربین‌هایتان را از گل و درخت و جنگل کمی بالاتر بگیرید و حُججی‌ها را هم نشان دهید. نیائید و با پول بیت‌المال و امکانات این مردم، علیه اعتمادشان و روحیه‌شان، عمل کنید. شما مسئولیت بسیار سنگینی در این عرصه بر دوش دارید.معاون فرهنگی اجتماعی سپاه به انتقاد از جایگاه برخی جوایز بین المللی در این عرصه پرداخت و گفت: جایزه‌هایی مثل اسکار و کن به اندازه همان صلح نوبلی ارزش دارند که به آن خانمی دادند که خودش شده است عامل کشتار مسلمانان میانمار.

وی افزود: لازم به یادآوری است که هر کدام از محصولات فرهنگی و هنری ما اعم از فیلم، تئاتر، انیمیشن و سایر قالب‌های هنری که می‌خواهند مروج فساد، بی‌بند و باری باشند و ملت‌های به پا خواسته را مایوس کنند، از این راه به هیچ جایی نخواهند رسید و کاری نمی‌توانند انجام دهند.این مقام فرهنگی با اشاره به تولیدات غرب بیان کرد: الان به اندازه کافی در جهان از این فیلم‌ها ساخته می‌شود؛ هالیوود سالانه تعداد زیادی فیلم می‌سازد و از عدالتخواهان دنیا بدگویی می‌کنند و زشتی‌هایی را که حالا در یک گوشه و کنار «جامعه‌ای قیام‌کرده» وجود دارد، برجسته می‌کنند و به رخ مردم دنیا می‌کشد. به نظرم همین مقدار که آنها می‌سازند، کافی است و دیگر ما چرا خودمان با بیت‌المال خودمان که باید با آن به ملت خودمان روحیه بدهیم و آنها را با مسیرهای مثبت آشنا کنیم، همان مسیر آنها را دنبال کنیم.

نقدی در پایان صحبت هایش تاکید کرد: ما اگر در فیلمی می‌خواهیم ضعفی را بیان کنیم حتماً باید راه علاجش را هم نشان دهیم و نباید اینجوری باشد که در پایان فیلمی، کتابی یا تئاتری، احساس یأسی به مخاطب ما دست بدهد و او تصور کند در بن بستی گیر کرده که راه فراری هم از آن وجود ندارد. اینها خواسته‌های ماست و ما می‌گوییم وقتی به اندازه کافی علیه ملت ما فیلم ساخته می‌شود، دیگر ما خودمان بر این مصیبت اضافه نکنیم.