روزنامه شرق نوشت: شش ماه نخست سال ٩٦ فيلم‌هاي کمدي سينماي ايران به نسبت فيلم‌هاي ديگر موفقيت بيشتري در گيشه داشتند و رقم‌هاي فروششان گواه اقبال مخاطبان به آنهاست.فيلم‌هايي که به زعم بسياري از تهيه‌کنندگان و سالن‌داران توانستند رونقي را به سينماها برگردانند و شايد گفتن اين جمله که فيلم‌هاي کمدي تا حد زيادي توانسته‌‌اند از افت مخاطب سينما جلوگيري کنند، بي‌راه نباشد. شرايط اجتماعي حال حاضر ايران، تمايل مردم به ديدن فيلم‌هاي کمدي، تکراري‌بودن مضامين فيلم‌ها يا تلخي فيلم‌هاي اجتماعي و در نهايت نگاه به فروش و رونق در گيشه و دیگر دلايل رونق‌گرفتن ساخت فيلم‌هاي کمدي هر چه که هست، باعث شده تا سال آينده تعداد اين‌گونه فيلم‌ها بيشتر از هميشه باشد و بسياري از فيلم‌سازان به ساخت فيلم‌هاي کمدي فکر مي‌کنند.

«خوک» ماني حقيقي، «مصادره» مهران احمدي، «لس‌آنجلس-تهران» تينا پاکروان، «هزارپا» ابوالحسن داوودي، «آينه بغل» منوچهر هادي و «لونه زنبور» برزو نيک‌نژاد از جمله فيلم‌هاي کمدي‌ای است که در مرحله فيلم‌برداري يا انجام مراحل فني و نمايش هستند و بسياري از کارگردان‌هاي سينما از نگارش يا ساخت فيلم‌هاي کمدي صحبت مي‌کنند. اما دليل گرايش فيلم‌سازان به سينماي طنز چيست؟

 شانس فروش بالا؟

آنتونيا شرکا، منتقد، درباره چرايي تعدد ساخت فيلم‌هاي سينمايي به «شرق» مي‌گويد: «فکر مي‌کنم احتمالا مسئله فروش پيش‌فاکتور مهمي در‌اين‌باره است و فيلم‌هاي کمدي هميشه شانس فروش بيشتري داشته‌اند، هرچند که در سال‌هاي اخير فيلم‌هاي ملودرامي مثل «ابد و يک روز» هم توانست در گيشه به موفقيت خوبي دست پيدا کند اما به‌هرحال هميشه کمدي جايگاه خودش را دارد».

او ادامه مي‌دهد: «تصور مي‌کنم فيلم کمدي که بازيگر مطرح و چهره هم داشته باشد، از شانس فروش بيشتري برخوردار است و تصور مي‌کنم در چنين شرايطي کارگردان‌هايي که با ساخت فيلم کمدي در گذشته موفقيت‌هايي هم داشته‌‌اند، به ساخت چنين فيلم‌هايي روي آورده‌اند. از طرفي تصور نمي‌کنم اقبال به ساخت فيلم‌هاي کمدي صرفا نياز مخاطب به ديدن اين‌گونه فيلم‌ها است».

کمدي و يک آسيب

يکي از آسيب‌هاي سينماي ايران در سال‌هاي اخير اين است که فيلم‌ها و سريال‌هاي کمدي کم‌اثر‌تر و بي‌رمق شده‌اند. وودي آلن مي‌گويد كه فيلم كمدي به معناي دلقك‌بازي نيست و بازيگران اين‌گونه فيلم‌ها، مجاز به استفاده از لودگي براي خنداندن تماشاگر نيستند- چيزي كه عكس آن در سينماي ما حاكم است- در‌حالي‌كه امروزه مخاطبان تلويزيون و سينما از ديدن جُنگ‌ها و برنامه‌هاي شاد بي‌بهره‌اند، سازندگان فيلم‌هاي كمدي با استفاده از اصول خنداندن تماشاگر در جنگ‌هاي شادي و حتي سيرك، سعي در خنداندن تماشاگری كه از پرده سينما فيلم را تماشا مي‌كند، دارند.

 محمدرضا هنرمند کارگردان «کاکتوس» و «زير تيغ» پيش از اين درباره  بي‌رمق‌شدن کمدي‌هاي ايراني به «شرق» گفته بود: «از‌آنجا‌که در اين سال‌ها اقبال تماشاگران به کارهاي کمدي افزايش چشمگيري داشته، برخي فيلم‌سازان صرفا تحت‌تأثير اين خوش‌اقبالي و فروش درخورتوجه فيلم‌هاي کمدي، بدون درنظرگرفتن فهم و درک و استعدادشان در خلق موقعيت‌هاي در واقع کميک، سراسيمه و بدون مطالعه خود را در ميدان پرريسکِ ساختن آثار کمدي مي‌اندازند. ممکن است بعضي از اين همکاران من، به پول و پله‌‌اي هم رسيده باشند، ولي حتما در مقابل، اعتبار فيلم‌سازي خود را هزينه کرده‌اند و از آن بدتر باعث صدماتي جدي به اعتبار سينماي کشور و جايگاه رسانه ملي در جامعه شده‌اند».

اصلا تعجب نمی‌کنم!

شاهرخ دولکو، منتقد، از زاویه‌ای دیگر به ماجرا نگاه می‌کند. او به «شرق» می‌گوید: «به نظرم هر دو موضوع سودآوری فیلم‌های کمدی و نیاز مخاطب در فروش فیلم‌ها و اقبال فیلم‌سازان به ساخت چنین فیلم‌هایی دخیل است و تصور می‌کنم در این میان بخشی که به آن نیاز مخاطب می‌گویم، به نسبت سود‌آوری در اولویت دوم قرار می‌گیرد».

او ادامه می‌دهد: «از طرفی سینما در طول تاریخ به نیاز مخاطبش توجه نشان داده است اما از سوی دیگر بسیاری از کارگردان‌ها معتقدند در کشور ما با توجه به مشکلات اقتصادی و اجتماعی که وجود دارد، مردم بیش‌ازپیش به دیدن فیلم‌های کمدی علاقه‌مندند تا در همان زمان دو ساعت حضور در سالن سینما فارغ از همه‌چیز شاد باشند و طبعا وقتی مردم به دیدن فیلمی اقبال نشان دهند، وجه سودآوری هم دارد».او در بخش دیگری از صحبت‌هایش اضافه می‌کند: «می‌بینیم که سودآوری فیلم‌های کمدی در سال جاری بسیار چشمگیر بوده است و طبعا ساخت این فیلم‌ها در اولویت کار تهیه‌کنندگان سینما قرار می‌گیرد و اصلا تعجب نمی‌کنم اگر سال آینده نسبت به امسال تعداد بیشتری فیلم کمدی داشته باشیم».