تناقضات حاکم بر سینما و تلویزیون در سالهای اخیر بارها و بارها با انتقادات مواجه شده‌است. اینکه سیاستگذاران سینمایی همچنان با شبکه های ماهواره ای مشکل دارند و حتی اجازه پخش تیزر فیلمها در آن را نمیدهند و از آن سو به ناگاه فضای مجازی پر می‌شود از تصاویر نامناسب «نورگل یشیلچای» بازیگر ترک همین شبکه‌ها که برای بازی در یک فیلم مجوزدار(!) به داخل آمده فقط حجم بالای علامت سوال است که پیش روی مخاطب می گذارد.به گزارش سینماروزان اینکه مجریان رسانه ملی همچنان در نام بردن از تلگرام و اینستاگرام محدودیت دارد اما به ناگاه کودکانی که از طریق همین فضاهای اشتراکی شناخته شده اند می شوند مهمانان برنامه های زنده رسانه ملی، فقط پرسشها را بیشتر می‌کند.

آزیتا ترکاشوند بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره به این تناقضات به سینماروزان گفت: متأسفانه  در ماههای اخیر تناقضاتی را در سینما و تلویزیون می‌بینیم که می شود آنها را در تاریخ ثبت کرد. در تلویزیون همچنان جرأت ندارند به راحتی از تلگرام و اینستاگرام نام ببرند اما مشاهده میکنیم که  از بچه هایی که در همین فضاهای اشتراکی معروف شده‌اند استفاده ابزاری می‌شود برای جلب توجه به یک برنامه زنده بدون اینکه حتی به آینده این بچه ها فکر شود.

وی ادامه داد: البته این استفاده ابزاری به این کودکان هم ختم نمیشود و حتی آدم بزرگهایی که به ناگاه در فضای مجازی چهره میشوند مجالی شده اند برای جلب مخاطب در رسانه های رسمی. به یاد دارم فردی که فیلمهایی از او منتشر شد که در آن حرکات رزمی مانند فیلمهای چینی انجام میداد و همین فیلمها باعث شد حتی بسیاری از همکاران من هم با ایشان فیلم و عکس بگیرند و در صفحات مجازی خود منتشر کنند و بعد که کارشان تمام شد، آن فرد را فراموش کردند و آن شخص را با توهم سلبریتی بودن تنها گذاشتند که این امر موجب افسردگی و در نهایت ایست قلبی آن شخص شد!!

بازیگر «کلاه پهلوی» و «گذر از رنجها» افزود: به کجا چنین شتابان!؟ ما قبلا فرار مغزها داشتیم و الان رسوخ کم‌مغزها به عرصه های فرهنگی صورت گرفته! تعدادی عکس منتشر می‌کنند با متنی پر از اوهام و با اینگونه پست‌ها معروف میشوند و از آن طرف برنامه‌سازان تلویزیون هم از این جماعت استفاده میکنند برای پر کردن آنتن. من واقعا از برنامه‌سازان تلویزیون گله دارم که نتیجه اخلاقی و هدفشان از ساخت این نوع برنامه ها چیست؟ آیا در رابطه با بحرانی می‎خواهند صحبت کنند؟ آیا این نوع برنامه ها یک پیام و نتیجه اخلاقی به همراه دارد؟ ما یک مجری را می‌بینیم که در برنامه تلویزیونی میگوید فضای مجازی بد است و چرا همه درگیر آن شده اند بعد از آن طرف  آدمهایی که در فضای مجازی با یک جمله  و لودگی بزرگ شده‌اند می‌شوند مهمانان یک برنامه زنده!

آزیتا ترکاشوند با مخاطب قرار دادن دست اندرکاران «فرمول یک» که اخیرا دو کودک اینستاگرامی را مهمان کرده بودند، خاطرنشان ساخت: باید پرسید هدف شما در دعوت از دو نفر کودک خردسال که در فضای مجازی معروف شده اند چیست؟ وقتی یکی از این کودکان در برنامه زنده میگوید درس خواندن را رها کن  و ازدواج کن و من الان دوست‌دختر دارم و به من پیامک داده و… واقعا دو شاخ است که روی سر مخاطب تلویزیون سبز می‌شود! هدف از تولید چنین برنامه‌ای چیست؟ برنامه سازان و مجریان با این نوع برنامه‌ها چه هدفی را دنبال میکنند؟ می‌خواهند به کودکان‌مان بگویند بچه ها درس خواندن بد است و بلوغ زودرس خوب است؟

این بازیگر افزود: یک زمانی اسطوره ما حسین فهمیده بود. حسین فهمیده در ۱۳ سالگی آرمان و هدف و نگاهش چه بود؟ او الگوی کودکان آن دوره بود چون از خود گذشت برای بقیه! اما الان الگوی بچه ها شده کچلیک و رسانه ملی هم این الگوسازی را ترویج می‌دهد!  چه اتفاقی افتاده که این تناقض عظیم در ساختار رسانه های مدعی فرهنگ سازی ما شکل گرفته؟ ما این همه کودک نخبه در این مملکت داریم؛ چرا آنها را به برنامه‌های تلویزیون دعوت نمی‌کنیم تا الگوی کودکانمان قرار گیرند و می‌رویم به سراغ سوژه‌های دم‌دستی که مدتها قبل از طریق فضای مجازی مخاطبان حسابی آنها را شناخته‌اند و نیازی به رونمایی دوباره‌شان نیست.

بازیگر «مستانه»، «ارتباط خانوادگی» و «من و زیبا» با اشاره به تسری تناقضات در مدیریت فرهنگی به سینماروزان گفت: از یک طرف باران کوثری را ممنوع‌التصویر می‌کنند و از آن طرف می‌گویند چرا مخاطب به رسانه ملی اعتماد ندارد؟ از یک طرف شبکه‌های ماهواره‌ای مانند جم را تکفیر می‌کنند و مدام می‌گویند اینها معاندند و از طرف دیگر بازیگر ترک یکی از همین شبکه‌ها را که در تمام عکسها و فیلمها لباسهای باز و نیمه‌عریان به تن دارد به ایران می‌آورند تا بشود جن؛ آن هم جنی زیبا و چادری!!! آیا سینما و تلویزیون ما قوانینی دارد یا خیر؟ اگر دارد پس این همه تناقض از کجا می‌آید؟

ترکاشوند تأکید کرد: اگر هدف پر کردن آنتن به هر قیمت ممکن است نیاز داریم به بازتعریفی دیگر در تولید محتوا ولی اگر هدف‌مان، فرهنگ‌سازی است که راه را درست نمی‌رویم. باید بدانیم این تناقضات بدجوری ذهن مخاطبان متولد دهه های هفتاد و هشتاد را به چالش می‌کشد و یک بدبینی نسبت به رفتارهای مدیران فرهنگی را پیش روی آنها قرار می دهد. این بدبینی باعث میشود در آینده حتی افعال کاملا درست سیاستگزاران هم جلب توجه نکند.