محسن دامادی، نویسنده  و کارگردان سینما که فیلم «همه چی عادیه» را در نوبت اکران سینماها دارد، درباره زمان اکران فیلم گفت: ما برای دریافت پروانه ساخت، سیر منظم و اداری و تا حدودی سوسیالیستی داریم و مراحل مختلف را طی می‌کنیم. مقدار زیادی پول جمع می‌شود. بیش از آن انگیزه و عشق و علاقه می‌آید تا برای ارتزاق و گذران زندگی، گروهی دور هم جمع شوند و برای بهسازی یا بازسازی فرهنگ کشور فعالیت کنند. اما وقتی قرار است این آثار که با این خون دل تهیه می‌شود، عرضه شود و به فروش برسد، در قالب یک کار فرهنگی صرف یا کار فرهنگی تجاری که نگاه برگشت سرمایه هم دارد. آن وقت همه چیز تابع قراردادهای جاری در کشورهای امپریالیستی می‌شود و این تناقض را نمی‌توان توضیح داد.

این کارگردان سینما ادامه داد: در گفت‌وگو‌ها می‌گویند مگر ما با آمریکا و هالیوود فرق داریم؟ فیلم تولید می‌شود و بازار عرضه و تقاضا تعیین کننده سرنوشت آن است، اما دوستان به این مهم توجه ندارند که مگر در هالیوود اداره نظارت و ارزشیابی هست یا  شورای صنفی نمایش هست یا  شما هستید؟

وی ادامه داد: ما همه چیز را براساس آنچه در کشور خودمان شکل گرفته و یا عرف شده و براساس  قوانین مصوبه مجلس کشور باید مدیریت کنیم نه براساس سلیقه افراد. ما کار خودمان را در بخش خصوصی باسرمایه خصوصی و با سختی به انجام می‌رسانیم و تمام  موارد انضباطی و اجرایی کشور را رعایت می‌کنیم و به قوانین احترام می‌گذاریم. مثل رعیتی ساده تابع قوانین کشور هستیم و انجام وظیفه می‌کنیم اما در پشت سد اکران با اما و اگر روبرو می‌شویم. در حالی که ممکن است یک فیلم با تبلیغات و شرایط خیلی خوب با استفاده از روابط پنهانی ـ موسوم به رانت و لابی و عناوین غیرفارسی ـ به آسانی اکران شود یا فیلمی که به طریقی مربوط به دولت است یا مربوط به زدن جیب دولت است  و از منابع غیرپاک در سینما آماده شده راحت‌تر به بازگشت سرمایه می‌رسد تا افرادی که با جیب خوشان کار کردند.

کارگردان فیلم «خانواده ارنست» در خاتمه تاکید کرد: با این حساب باید دید دیگرانی که تصمیم می‌گیرند، چه زمانی محبت می‌فرمایند به بقیه هم امکان تنفس می‌دهند تا مثل آقای نجفی فغان نکنیم و دست در گل و سیمان نبریم.