جمشید خاوری: «قلب سفید قاصدکها» حکایت عجیب و غریبی دارد. این فیلم را ندیده ام اما می دانم جزو معدود فیلمهای سینمای ایران است که مهجور واقع شده و البته فرقش با بقیۀ مهجورین(!!) این است که توانسته در نهایتِ مهجوریت؛ یک رکورد از خودش در سینمای ایران به جا بگذارد!

تولید این فیلم در سال 1391 انجام شده و ظاهرا قرار بوده در جشنواره کودک ِ همان سال رونمایی شود اما پشت پرده چه اتفاقی بین سازندگان و مالکان فیلم افتاده کسی خبر ندارد اما نتیجه اش، سالها دوری از اکران عمومی بوده است. امسال هم وقتی گروه «هنر و تجربه» اکران این فیلم در سینماهایش را قبول نکرد؛ مجبور به اکران در گروه آزاد شدند و قانونِ گروه ِسینماهای آزاد هم این است که اگر در هفته ی اول، فیلم نفروخت، آنرا عوض کرده و فیلم دیگری به جایش اکران می کنند!

فیلم، بازیگرِ چهره ندارد . در واقع تنها بازیگر معروفش ماه چهره خلیلی است که نه ستاره محسوب می شود و نه خیلی از تماشاگران حتی اسمش را شنیده اند! داستانش هم درباره دختربچه ای است که پدر و مادرش را در جنگ از دست می دهد و به تنهایی وارد کارزار زندگی می شود (ژانر کودک و دفاع مقدس). بنابراین با توجه به وضعیت اکران در سینمای ایران، فیلم دو عامل مهم برای فروش (بازیگر و قصه) را نداشته و صدالبته اکرانش عاقلانه نبوده است. چه اینکه خودِ سازندگان هم احتمالا می دانسته اند که اکران این فیلم در یکی دو سینما نمی تواند حتی پول پوستر و بنرهای تبلیغاتی اش را برگرداند!

اما اینکه این فیلم با چه پولی ساخته شده و کدام سرمایه گذار، پشت کار بوده که بازگشت سرمایه برایش مهم نبوده را باید از بنیاد سینمایی فارابی پرس و جو کرد که سرمایه فیلم را تامین کرده است. ظاهرا مديرعامل فارابي در سال 91سفارش توليد 2فيلم را براي نمايش در جشنواره فيلم كودك به علی رويين‌تن داده كه حاصل آن «قلب سفيد قاصدك‌ها» و «باغ بهشت» بوده است. این هم از قشنگی های سینمای ماست که دولت خودش جشنواره برگزار می کند و چون فیلم برای نمایش در جشنواره کم دارد؛ خودش پول می دهد تا بقیه فیلم بسازند و به جشنواره بفرستند و از آن قشنگ تر این است که به همان فیلمهای سفارشی هم جایزه می دهد!!

این فیلم با توجه به آماری که سایت «سینما تیکت» می دهد در زمان اکرانش تنها 84 هزار تومان فروخته است. رسانه هایی هم که عنوان «کم مخاطب ترین و کم فروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران» را برای این فیلم به کار برده اند مبنای حرفشان همین آمار بوده اما باید توجه داشت که سایت سینماتیکت، آمار فروش مکانیزه و آنلاین را اعلام می کند و سینماهایی که آنلاین نیستند، فروش شان در این سایت منظور نمی شود. حتی اگر فرض بگیریم که این فیلم هیچ تماشاگر عامی نداشته؛ از حدود 50 نفر عوامل این فیلم هر کدام یکبار به دیدن «قلب سفید قاصدکها» رفته باشند قطعا فروشش به 500 هزار تومان رسیده است!

و حالا دوسه روزیست که این فیلم، به شبکه نمایش خانگی آمده و دی وی دی هایش، به سوپرمارکت ها و دکه های روزنامه فروشی رسیده است؛ با این امید که حداقل در این فضا، بیشتر دیده شود. شاید کورسوی امیدی هم به خرید اینترنتی فیلم باشد اما «قلب سفید قاصدکها» هیچ نکته ی کنجکاوی برانگیزی ندارد که کاربران وسوسه شوند و آنرا از کانال ها و سایت هایی که فیلمِ رایگان می گذارند حتی به صورت «رایگان» دانلود کنند. اینجا دیگر بحث دانلود غیرقانونی مطرح نیست. حرف این است که فیلم «دیده» شود. به هر قیمتی... حتی بدون قیمت! در جریانید که؟!!