فرزانه متین: اعتیاد پدیده‌ای شوم و فراگیر است که هم اعضای خانواده و هم جامعه را درگیر می کند و آسیب های اجتماعی ای فراموش نشدنی و جبران ناپذیراز خود بر جای می گذارد.سالهاست که سینما به این پدیده از زوایای زندگی فردی یک معتاد پرداخته که نقش چندان سازنده و مثبتی نداشته است فیلم هایی چون؛ گوزن ها، سنتوری،شمعی درباد،قارچ سمی، بوتیک، مهمان مامان،مرهم، قصه پریا و…

البته باید اذعان داشت که تعداد کارگردانانی که چنین دغدغه اجتماعی دارند، چندان زیاد نیستند.در این میان، سعید روستایی، کارگردان خوش نام و جوان سینمای ایران با ساخت دو فیلم ماندگاردر زمینه اعتیاد با مطالعات وسیع میدانی بیش از هر فیلمساز دیگری به این نابهنجاری پرداخته است. وی در فیلم خوش ساخت ابد و یک روز به مشکلات خانواده ای می پردازد که برادرشان معتاد است و در فیلم بعدی ، متری شش و نیم که در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر خوش در خشید و این روزها در اکران است ، جامعه‌ی واقعی از معتادان را با نگاهی جزئی تر نشان می دهدکه بیش از سه هزار هنرور معتاد در آن بازی کرده اند از این رو فیلم برای تماشاگر ملموس تر می شود.

متری شش و نیم داستان تعقیب و گریز یک تیم پلیسی به سرکردگی صمد مجیدی( با بازی پیمان معادی) است که به دنبال فروشنده عمده مواد مخدر به نام ناصر خاکزاد (با بازی نوید محمد زاده) می‌گردد.

این فیلم جان دار پر از لحظه های میخکوب کننده و تاثیر گذار دارد که در همان ۵ دقیقه ابتدایی نمایش، تماشاگر را وادار می کند تا انتهای فیلم چشم از پرده برندارد.خیلی ها معتقدند فیلم در یک سوم پایانی دچار شعارزد گی و افت می شود اما روستایی برای ملموس تر بودن اثرش مجبور بوده که هم به پلیس و هم به توزیع کننده مواد بپردازد.در واقع ما با دو بخش رو به رو هستیم.بخش اول، ماجرای اکشن و پلیسی تا دستگیری ناصر خاکزاد و بخش بعدی آسیب شناسی اجتماعی، فرهنگی و رفتاری که در نهایت یک فرد را به سمت و سوی فروشنده مواد سوق می دهد.

شاید بتوان گفت برای اولین بار است که بر پرده‌ی نقره‌ایی با نقش پلیسی روبه رو می شویم که قرار است حالا حالا ها ماندگار باشد به دور از هر گونه شعارزد گی.صمد پلیس مقدس مآبی نیست او مثل سایر افراد عادی جامعه، دغدغه خاص خود را دارد،خشمگین می شود، گاهی خودش را می بازد، دلرحم می شود و حتی برای پیش بردن کارش به دروغ هم متوسل می شود.پیمان در قالب یک تیپ فرو نرفته بلکه شخصیت و فردیت‌اش را حفظ کرده است.جان بخشیدن به پلیسی که می تواند برای همه ملموس باشد از شاهکارهای روستایی است که در قد و قواره ‌ی سینمای ایران نمی‌گنجد. البته یکی از نکات ضعف فیلم این است که روستایی می‌خواهد در اواخر فیلم ،ما با ناصر خاکزاد همذات پنداری کنیم اما کمی پیش از آن وقتی با آن هجمه از معتادانی روبه رو می‌شویم که بخاطر خاکزاد به چه حال و روزی افتاده‌اند، نمی توانیم با او همسو شویم که به دلیل فقر و نکبتی که خانواده‌اش در آن دست و پا می زدند، آشپزخانه ی شیشه درست کرده است.

متری شش و نیم فیلمی است که پس از تماشای آن، یقه مخاطب را ول نمی کند.آن هجمه از معتادان که در سوله ها زندگی می‌کنند،پسر دوازده ساله‌ایی که جرم پدرش را به گردن می‌گیرد،زنی که به خاطر شوهرش، مواد را در بدنش جا سازی می‌کند، زنده به گور شدن پسر حامل مواد مخدر،درگیری پلیس با زیر دستان، قاضی رشوه گیر و… همگی در ذهن مخاطب نقش می بندد تا در موردش فکر کند.