«مای لند» داستان یک توریست دو رگه انگلیسی-ایرانی است که پدر و مادر خود را از دست داده و از دانشگاه محل تحصیل خود برای انجام یک سفر تحقیقاتی به ایران بورسیه شده است. ماجرایی که مخاطب در این نمایش تماشا می‌کند، ماجرای اولین روز از سفر این توریست است که با افراد از قومیت‌های مختلف مواجه می‌شود و در نهایت با توجه به تجربه سفر خود به این نتیجه می‌رسد که این کشور برخلاف ادعاهایی است که رسانه‌های بین‌المللی مطرح می کنند.

نویسنده وکارگردان نمایش «مای لند» با بیان مطلب فوق، افزود: «مای لند» به دلیل آنکه بازی در بازی است، دیالوگ محور است و در حوزه مونولوگ قرار نمی‌گیرد. فوق‌العاده سخت و چالش‌برانگیز است اما من فکر می‌کنم مونولوگ در کشور ما به صورتی که باید ارائه نمی‌شود و تنها برای راحت کار‌کردن استفاده می‌شود. به نوعی که هر فردی که می‌خواهد راحت کار کند از مونولوگ استفاده می کند.

هومن رستگار تصریح کرد: من یک جوان هستم و متاسفانه باید بگویم که مسیر سخت و دشواری را طی کرده‌ام تا این راه را پیدا کنم و فکر می‌کنم در این راه بزرگترها و مسئولان، باید به جوانان راه بدهند. من با سختی بسیار زیادی یک هفته در تئاترشهر اجرا گرفتم و این اتفاق نیز با کمک مدیر تئاترشهر رخ داد. مدت دوسال برای اجرا در سالن‌های دیگر تلاش کردم و متاسفانه تا به امروز نتیجه‌ای نگرفتم؛ ولی با همکارى پیمان شریعتی شرایط فراهم شد و این جای خوشحالی دارد.

این بازیگر در پاسخ به این سوال که آیا اجرای ۲۵ نقش متفاوت در یک نمایش برایش سخت است یا خیر، گفت: سخت است؛ اما چالش خوبی برای منِ بازیگر محسوب می شود. دوست دارم تجربه جدیدی داشته باشم و فکر می‌کنم این اتفاق نه تنها سخت و دشوار نیست، بلکه لذت‌بخش است. وی اظهار داشت: گاهی فکر می‌کنم مونولوگ دست‌مایه عده‌ای از هنرمندان می‌شود. فردی که تمایل دارد متنی داشته باشد تا فقط کار کند به سراغ مونولوگ می‌رود؛ چرا که فکر می کند راحت است. او در ادامه افزود: مخاطبان «مای لند» دسته‌ خاصی نیستند و همه افراد را در برمی‌گیرد. این نمایش هم برای مخاطبان حرفه‌ای و هم برای افرادی که برای اولین بار به تماشای تئاتر می‌نشینند، به صحنه رفته است.