غفور پورغفور: محمود شهریاری مجری قدیمی رادیو و تلویزیون که مدتی است دچار مشکل ممنوعیت از فعالیت در رسانه ملی شده است این روزها در کنار اداره یک شرکت فرهنگی چندمنظوره اجرای برنامه های ارگانی را هم برعهده می گیرد.

شهریاری آخرین بار با فصلی ناتمام از «قویترین مردان ایران» که با نام «مردان پولادین» تولید شده بود به عنوان مجری به شبکه خانگی آمد. خودش درباره این تجربه به سینماروزان گفت: این مجموعه قرار بود به مانند فصلهای قبلی از تلویزیون خودمان پخش شود اما گویا رسانه ملی برای پخش این مجموعه از اسپانسر کار رقمی بالا درخواست کرده بود و اسپانسر هم که تأمین این هزینه در توانش نبود قید پخش کار از تلویزیون را زد و به سراغ شبکه خانگی رفت.

شهریاری درباره اقبال مخاطبان به این محصول در شبکه خانگی گفت:  کل مسابقه در دو دی.وی.دی به شبکه خانگی عرضه شد؛ یکی مربوط به دور مقدماتی و دیگر نهایی و کار آن قدر امتداد نیافت که بخواهیم درباره میزان مخاطبان آن به دورنمایی روشنی برسیم.

محمود شهریاری با اشاره به ممنوعیت از فعالیت در تلویزیون اظهار داشت: حضورم در شبکه خانگی به دلیل همان ماجرای ممنوع التصویری است که چند سالی است بر ما حادث شده و خودمان هم خبر نداریم چرا این اتفاق افتاده است.

وی ادامه داد: در این مدت هم نه طرحی برای تولید برنامه به صداوسیما بردم و نه اصلا مایل به همکاری مجدد بودم. وقتی رسانه ملی قدر منابع انسانی که سالها همکارش بوده‌اند را نمی‌داند چه دلیلی دارد که ما مدام طرح بدهیم. آدمهای کاربلد که بیکار نمی‌مانند؛ می روند بیرون از سازمان و یا در فضای مجازی برنامه می سازند و یا درگیر مدیومهایی مانند شبکه خانگی می شوند. این سازمان است که از نبود این کاربلدان ضربه می خورد.

شهریاری با اشاره به شرکت چندمنظوره اش اظهار داشت: این روزها تمام وقت در موسسه فرهنگی «شبکه فرهنگ و هنر» هستم؛ موسسه‌ای چندمنظوره که می تواند از انتشار روزنامه تا مجله و کتاب و آلبوم موسیقی تا برگزاری همایش را انجام دهد.

شهریاری در پاسخ به این پرسش که چرا برخلاف برخی از همکارانش از قابلیتهای فضای مجازی و سامانه ویدیوی درخواستی برای تولید برنامه استفاده نمی کند به سینماروزان گفت: اتفاقا پیشنهادات مختلفی برای همکاری با سامانه های فعال در این حیطه داشتم اما متأسفانه یک قانون قدیمی پوسیده در این باره وجود دارد و آن هم اینکه صداوسیما خود را قیّم همه این سامانه ها می داند و اخیرا هم که دیدیم رفته است از برخی از فعالان این حیطه شکایت کرده. چرا؟ شاید به خاطر اینکه انحصار سازمان را شکسته اند!؟؟

وی ادامه داد: در کنار سامانه های مجازی از برخی شبکه های ماهواره ای فارسی زبان اعم از شبکه های سیاسی گرفته تا شبکه های سرگرم کننده مانند جم پیشنهاد داشته ام اما حتی وارد مذاکره هم نمی شوم و فقط می گویم نه! دلیلش هم کاملا شخصی است چون ایران را دوست دارم و گمان می کنم هیچ کس بهتر از هنرمندی که در داخل کشور است نمی تواند برای مخاطب محصول تولید کند.

محمود شهریاری که سابقه اجرای برنامه هایی مانند «سلام صبح به خیر»  و «زنده رود» را دارد با بیان اینکه حسرت می خورد از اینکه شبکه های ماهواره ای رقابت با صداوسیما را به نفع خود تمام کرده اند به سینماروزان اظهار داشت: متأسفانه مدیران صداوسیما در برج عاج نشسته‌اند و فکر می‌کنند همین که شبکه‌های ماهواره‌ای را دست بیندازند و آنها را تحقیر کنند کافیست در حالی که تقریبا در همه جای ایران این شبکه ها مخاطب دارند و بخش عمده مخاطب رسانه ملی به این واسطه از دست رفته است.

وی ادامه داد: باعث تأسف است که شبکه ای ماهواره‌ای با ۱۰ تا ۲۰ نیروی جوان کاری را می‌کند که رسانه ملی با ده‌ها هزار پرسنل نمی‌تواند انجام دهد.

این مجری افزود: همین مسابقه صدایابی ماهواره ای(استیج) را درنظر بگیرید؛ مگر کل دست اندرکاران تولید این برنامه چند نفرند؟ خیلی بد است که این مسابقه خیابانهای شهر ما را خلوت کند و از آن طرف رسانه ملی که مدام ماهواره را مسخره می کند از روی دست این مسابقه به تولید برنامه های مشابه اقدام کند و از آن طرف آن شبکه ماهواره ای خاص طلبکار باشد و اینها را دست بیندازد که از ما کپی کرده اید!

شهریاری با بیان اینکه توسعه کمّی بیهوده در رسانه ملی باعث کند شدن تدریجی سرعت آن و در نهایت زوال آن شده است تأکید کرد: توسعه کمّی بدون فکر و فقط برای افزودن بر دامنه ردیفهای بودجه باعث شد که مدام شبکه راه بیندازند و کارمند بگیرند به جای اینکه می شد با تولید برنامه های خوب و غنی در همان شبکه های معدود به افزایش مخاطب کمک کرد.

این مجری افزود: از آن طرف می بینیم که با تغییر مدیران نیز سیاستهای سازمان مدام تغییر می کند؛ مدیری می آید و یک شبکه را منحل می‌کند و مدیری دیگر برای آن شبکه جشن افتتاح می‌گیرد! بارها شده برخی همکاران به من می گویند تعداد کارکنان شبکه ها به مراتب بیشتر از مخاطبان آن است. خودم پشت یک وانت خواندم «تنهاتر از شبکه … هستم»!

این مجری ۵۸ ساله با اشاره به کلیدواژه مدیران سازمان که کمبود بودجه است اظهار داشت: مدام می گویند کمبود بودجه داریم اما سوال اینجاست که با همین بودجه موجود چه کرده اید که حالا افزایش بودجه می خواهید؟ این خیلی بد است که سازمان صداوسیما بعد از این همه سال هنوز به سودآوری نرسیده است در صورتی که باید در طول این سه دهه و نیم به جایی می‌رسید که خودش به سوددهی رسیده و حتی به دولتها کمک کند نه آن که مدام دست به دامن دولتها شود.

شهریاری خاطرنشان ساخت: همین بحث پخش آگهی‌ها از شبکه های ماهواره ای مثل جم را ببینید. باور کنید اگر دادستانی و قوه قضاییه به کمک سازمان نمی آمدند فارغ از فیلمهای سینمایی تمامی شرکتهای تجاری هم آگهی‌های خود را به این شبکه ها می‌دادند. باعث تأسف است که در پخش آگهیهای فرهنگی-هنری هم خودی و غیرخودی دارند؛ برخی آگهیها را هزاران بار نمایش میدهند و برخی دیگر را با وجود دریافت مجوز اصلا نشان نمیدهند!!

محمود شهریاری با بیان اینکه جلوی ضرر را از هرجا که بگیری منفعت است از مدیران سازمان صداوسیما خواست در گام اول جلوی موازی کاری در رسانه ملی را بگیرند. وی به سینماروزان گفت: الان ما هم شبکه ورزش داریم و هم در چندین شبکه دیگر برنامه ورزشی روی آنتن می فرستیم؛ هم شبکه سلامت داریم و هم در چندین شبکه دیگر برنامه های پزشکی روی آنتن می فرستیم! این موازی کاریها جز اینکه به اتلاف منابع منجر شود سود دیگری ندارد. برای کمک به بهبود اوضاع رسانه ملی بهترین آغاز جلوگیری از همین موازی کاری هاست. در مراحل بعدتر هم می توان به کوچکتر کردن سازمان و حفظ نیروهای هدفمند و واسپاری بسیاری از بخشهای سازمان به دست‌اندرکاران بخش خصوصی تکیه کرد.