حمیدرضا آذرنگ در نامه ای سرگشاده به رئیس جمهور، ضمن ابراز ندامت از رایی که به روحانی داده از وی خواست به فکر راه حلی فوری برای مشکلات عدیدهٔ مملکت باشد. وی نوشت: جنابِ روحانى بنده به عنوانِ نماينده ىِ نسلى از پيش باخته كه مدام به اميدِ بهتر شدنِ روزگارِ مردمانش اميدهايش را ناكام ناكام به خاكِ خاكسترىِ يأس سپرد و آخرين اميدش كليدِ شما بود كه نه فتاحِ ابوابِ كل المكافات بلكه تنها باعثِ بستنِ يكى از درهاىِ نكبت از جمله دروغ و ريا و فساد و اختلاس و فقر و فواصل طبقاتى و رعايت نكردنِ حرمتِ حريمِ شخصى و جمعى و پايين تر رفتنِ ارزشِ جانِ آدمى از نرخِ نفت و بنزين و ريال و دلار و رحم و مرهمِ بيشتر بر عفونت هاىِ كهنه و ... باشد،شرمسار يكبار درخواستِ عودتِ راىِ خود را كردم اما چون اين رنگ از نوكِ انگشتِ پشيمانِ اشاره ام پاك شدنى نيست.
لذا تا سنه ىِ ١٤٠٠ هجرىِ شمسى همان نامحترم و نجسى كه بسيار به بنده بعد از حمايت از شما توصيه شده بخورم و دم نزنم ميخورم گرچه هرگز در سياهه ىِ آمال و آرزوهايم ... خورى نبود من تا ١٤٠٠ ...ميخورم اما شما تا همين فرصتِ كمِ مانده در اختيارتان هست به نجات و كم كردن محنتِ مردم و بار پشيمانىِ خودتان بينديشيد تهران در آى سى يو بسترى است خوزستان زخمىِ همواره ىِ سيل و سرطانِ ناشى از غبارِ بى تدبيرى است،آذربايجان دلخون از بى توجهىِ به تكرارِ زخم لرزه هاى زمين ، كردستان و كرمانشاه وايلام مملو از فريادِ آشناىِ هل من ناصر ينصرنى است از شدتِ بلا و فقر و باقىِ بلاد هم هكذا آقا اين گربه ىِ مظلوم شيرپرور بوده تا تاريخ به ياد دارد از موش شدن و به سوراخ كردنِ شان خرسند نباشيد.
زمان مى ميرد جناب رييس چونان كه همه ىِ جاندارانِ هستى اما تاريخ جاودانه يادى است كه در خاطرِ آينده زنده و ماناست. و مرگ به يقين فرشته است اما براى آن ها كه اى كاش ها و افسوس هاشان اندك تر باشد. چيزى براىِ باختن نمانده من جانم فداىِ وطن و مردمانم شما چه؟!!!!!