پوریا ذوالفقاری: سینمای ایران در دهه نود دچار کمبود بازیگر شد. تعداد بازیگران هیچ نسبتی با حجم تولیدات نداشت. این وضعیت، ناهم خوانی بسیاری از نقش ها با بازیگران و افزایش نجومی دستمزدها را به دنبال آورد. اتفاقی که بابتش بازیگران سرزنش شدند اما اتهامی متوجه آنها نبود. کیست که نداند وقتی میزان تقاضا برای یک کالا از عرضه اش بیشتر شود، قیمت آن کالا افزایش می یابد؟

امسال گروهی از فیلمسازان از سر جبر یا اختیار، سراغ چهره های تازه رفتنه اند و تعداد فیلم هایی که نقش های اصلی آن ها را بازیگران نوظهور ایفا کرده اند، قابل توجه و از دوره های پیش بیشتر است (ابر بارانش گرفته، دوزیست، تومان، لباس شخصی و... ) در آثار دیگری مثل درخت گردو و آتابای هم نقش های فرعی به چهره هایی تا کنون ناشناخته سپرده شده است و به نوعی با رقم قابل توجه و شاید بی سابقه ای از نام ها و چهره های جدید مواجهیم. فجر که هرگز مشکلی با کم و زیاد کردن جوایز و تعریف تندیس های جدید نداشته است.

می توان با تعریف جایزه ی «بهترین چهره ی نوظهور» که در مراسم های سینمایی بین المللی هم معادل دارد، گامی جدی در مسیر حل مشکل بازیگری در سینمای ایران برداشت. درها را به روی چهره های جدید گشود و به تهیه کنندگان و کارگردانان جسارت داد که از سال آینده به امید صید این جایزه، سراغ چهره های تازه بروند. مطرح شدن نام چهره های جدید به عنوان کاندیدا و بعد اعلام یکی از آنها در مقام برنده هم به تثبیت موقعیت آنها در سینما کمک می کند.

لازم هم نیست حتما سیمرغ بلورین اهدا شود. می توان جایزه ی ویژه یا یک دیپلم افتخار را برای این بخش اختصاص داد تا این انحصار ناخواسته و دردسرساز بشکند و در دل انبوه مستعدان بازیگری این سرزمین هم امید ورود به عالم سینما جرقه بزند. امیدوارم این صدا و این درخواست به یاری دوستان سینمایی و رسانه ای به‌گوش متولیان برسد تا یکی از مشکلات جدی سینمای ایران به دست فجر حل شود. حل این معضل فقط از چنین رخداد سینمایی پرمخاطب و پر بازتابی برمی آید.