کارگردان «آرسن» با اشاره به اینکه این اثر نمایشی زندگی دختران و کودکان بی‌سرپرست و خیابانی را به تصور می کشد از مسئولان درخواست کرد برای آشنایی بیشتر با این معضلات به دیدن این نمایش بنشینند. بهزاد صدیقی منتقد و نویسنده حوزه تئاتر که این روزها نمایش «آرسن» را به عنوان اولین تجربه کارگردانی اش روی صحنه دارد درباره بازخوردهایی که تا امروز از سوی مخاطبان به گروه نمایش منتقل شده است به امتداد نیوز گفت: خوشبختانه تا امروز بازخوردهای خوبی از نمایش گرفته ایم و چه هنرمندان و چه مخاطبان معمولی که به دیدن کار نشسته اند از دیدن آن لذت برده اند و حتی به دلیل اینکه من بعد از سال ها حضور در حوزه نقدنویسی و نگارش به سمت کارگردانی تئاتر آمده ام برای برخی از مخاطبان دیدن چنین نمایشی در این سطح غیرمنتظره بود.

وی ادامه داد: تلاش کردم از عوامل حرفه ای در این کار استفاده کنم و انتخاب های درستی داشته باشم. در زمان تمرین ها و در تحلیل هایی که با گروه روی متن انجام می دادیم، تلاش کردیم مشکلات متن را تا اندازه ای حل کنیم البته من پیش از شروع تمرین ها متن را بازنویسی کرده بودم. نکته مورد توجه در این نمایش این بود که تلاش کردم نظرات و ایده های طراحان لباس، نور و صحنه نمایش همگی هم‌پای تحلیل من به عنوان کارگردان پیش بروند. ما ایده های مشترکی در تحلیل نمایشنامه داشتیم به همین دلیل یکدستی در نتیجه کارمان دیده می شود. صدیقی درباره طراحی صحنه نمایش یادآور شد: علاقه مند بودم طراحی صحنه نمایش خیلی عریان و مینیمال و مدرن اجرا شود تا بتوانیم از وجوه رئالیستی نمایشنامه به سمت ابژکتیو حرکت کنیم. داستان نمایشنامه و بازی ها رئالیستی هستند اما طراحی صحنه و نور به عمد از رئالیسم خارج شده تا بتوانیم محتوای کار و بازی بازیگران را بیشتر ببینیم و دیالوگ ها عمیق تر نزد تماشاگران شنیده شوند. این منتقد تئاتر درباره تغییر بازیگر نمایش توضیح داد: اتفاقی که برای خاطره حاتمی افتاد ناخواسته بود و وی متاسفانه تاندون پایش پاره شد و اعلام کرد که پزشک توصیه کرده که باید سه هفته استراحت مطلق داشته باشد. ما نیز به حرف های وی و عکسی که از پایش برای ما فرستاده بود اعتماد کردیم. حاتمی نقشش را خیلی دوست داشت و زحمت زیادی برای اجرای نقشش کشید. ما با وجود بحران و فشار زیادی که داشتیم باید خلاء حضور بازیگر را پر می کردیم. با خیلی از بازیگران صحبت کردم اما متاسفانه همگی پرکار بودند و نمی توانستند با ما همکاری کنند.

وی یادآور شد: در نهایت آیلار نوشهری به من معرفی شد که خوشبختانه با وجود اینکه مشغول تمرین در یک نمایش دیگر بود پذیرفت در تمرین های فشرده ۴ روزه برای آماده کردن نقش حضور یابد تا کار آماده اجرا شود. هر روز قبل از اجرا نیز تمرین داریم اما خوشبختانه با استعداد، پشتکار و تلاشی که آیلار نوشهری دارد توانستیم در این مدت کم به چیزی که می خواهیم برسیم. از حضور این هنرمند در کار راضی هستم و فقط امیدوارم هر روز بر تعداد تماشاگران کار افزوده شود. صدیقی درباره مضمون نمایش بیان کرد: نمایشنامه «آرسن» یک مساله بغرنج و مهم اجتماعی را روایت و تفسیر می کند. کارینه خودیکیان نویسنده نمایشنامه مساله تجاوز به کودکان و دختران خیابانی و بچه های بی سرپرست را که هیچ پناهگاه و مامنی ندارند در این نمایشنامه به صورت موجز و استیلیزه تحلیل و بررسی کرده است. از همان ۵ سال قبل که این نمایشنامه به من معرفی شد علاقه مند بودم آن را روی صحنه ببرم که در آن زمان شرایط اجرا فراهم نشد وی ادامه داد: این آسیب های اجتماعی متعلق به یک جغرافیای خاص مثل ایران و یا ارمنستان که زادگاه نویسنده است، نیست بلکه این متن قابلیت اجرا در همه اقصی نقاط دنیا را دارد و در هر جغرافیایی می‌تواند اتفاق بیفتد. به تصویر کشیدن این موضوع در نمایشنامه تکان دهنده است و هر چه جلوتر می رویم این مساله پررنگ تر و در پایان با اتفاق هولناک تری روبرو می شویم. معتقدم مسئولانی که در راس رسیدگی به چنین بحران های اجتماعی هستند، نمایندگان مجلس و موسسات خیریه ای که از چنین کودکانی محافظت می کنند باید به دیدن این نمایش بنشینند.

 این منتقد در پایان صحبت هایش متذکر شد: این وظیفه تئاتر است که مسایل اجتماعی را به تصویر بکشد. ما قرار نیست مشکلات را حل کنیم بلکه تنها می توانیم آنها را به صورت دراماتیک به نمایش بگذاریم و حل دقیق تر معضلاتی چون زنان بد سرپرست و بدون حامی و کودکان کار و بی سرپرست با مسئولان، جامعه شناسان و روانشناسان است که امیدوارم این افراد با دیدن این نمایش بتوانند با این معضلات بیشتر آشنا شوند و چاره ای برای حلشان بیایند. نمایش «آرسن» برشی کوتاه از داستان زندگی زن میانسالی به نام آنت و نوجوانی به نام آرسِن است که در یک روز روایت می‌شود و مائده طهماسبی، آیلار نوشهری و فرهاد آئیش (حضور تصویری) در آن بازی می‌کنند. این اثر نمایشی تا ۷ شهریور ماه ساعت 20 و 45 دقیقه در سالن قشقایی روی صحنه است.