جمشید خاوری: یکی از حاشیه های پررنگِ سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با انتشار فهرست نامزدهای این جشنواره به وجود آمد. آنجا که در میان نامزدهای بهترین بازیگر نقش مکمل زن و مرد، نام دو کودک هم به چشم می خورد. آن دو، یونا تدین و نیوشا علیپور، بازیگران فیلم «قصر شیرین» بودند که اتفاقا حضورشان تحسین تماشاگران را نیز به همراه داشت؛ اما آیا واقعا درست بود که نامشان در کنار بازیگرانِ بزرگسال آورده شود؟ حتی اگر خوب بازی کرده باشند و کارگردان، بازی درخشانی از آنها گرفته باشد! تا کنون در ادوار مختلف این جشنواره سابقه نداشته که چنین اتفاقی بیافتد و عیار بازیگری یک «بچه» با بزرگان و پیشکسوتان این رشته سنجیده شود. ولی امسال این اتفاق افتاد و نام دو خردسال در کنار چهره های نام آشنایی مانند حسن پور شیرازی، فرشته صدرعرفایی، حامد بهداد و نوید محمدزاده قرار گرفت. باز جای شکرش باقی است که هیات محترم داوران به بچه ها سیمرغ ندادند که اگر می دادند باور کنید آبروریزی بزرگی به وجود می آمد!

همین الان هم به نظرم به محضر شخصی مثل استاد علی نصیریان (که اندازه سن پدر و مادرِ آن بچه ها سابقۀ هنری دارد!) جسارت شده است. چرا که خیلی ها می توانند اینگونه خرده بگیرند که این همه سال سیمرغ روی شانه های ایشان ننشست و امسال که قرعه به نامش افتاد، در رقابت با یک «بچه» توانست سیمرغ بگیرد!

به هرحال ضمن ادای احترام به داوران این دوره، به دبیرخانه محترم جشنواره پیشنهاد می شود برای سالهای بعد، یا فیلمهای مربوط به کودکان و فیلمهایی که کودکان در آن بازی دارند را مستقیم به جشنوارۀ کودک و نوجوان اصفهان بفرستند(!) یا همانگونه که برای کارگردانهایِ فیلم اولی، جایزه ای به نام «نگاه نو» کنار گذاشته اند، یک جایزه به عنوان «بهترین بازیگر کودک و نوجوان» طراحی کنند تا هیات محترم داوران، مجبور نباشند در سالهای آینده هم «قیمه ها رو بریزن تو ماستا»!